Stasiak: Manchester przegra, bo…

Jak sądzisz, kto wygra finał Ligi Mistrzów i dlaczego nie będzie to Manchester?

Powód jest prosty – Manchester nie ma w swoim składzie Messiego (śmiech). Ale to nie jest tak, że ograniczam się tylko i wyłącznie do Barcelony. Manchester też lubię i generalnie życzę mu jak najlepiej.

Może Barcelona to po prostu lepsza drużyna?

Tak, to prawda (śmiech). Moim zdaniem to są dwa skrajne zespoły. Barcelona serwuje futbol lekki, finezyjny i przyjemny dla oka, zaś Manchester to siła, agresja, typowa angielska szkoła. Dlatego trudno je porównywać. Ale tym lepiej dla futbolu, to uczyni finał jeszcze lepszym widowiskiem.

Mówi się, że kibic Barcelony ma najlepiej, bo przez cały rok chodzi uśmiechnięty. To jak to jest?

Prawda, ale ja także kibicuję Legii, dlatego ostatnio mam się o co martwić… Całe szczęście, że wszystko równoważy Barcelona.

Po półfinale byłeś na pewno w świetnym humorze, ale rozstrzygnijmy jedną kwestię. Sędziowie pomogli czy nie?

Taka natura tego zawodu, sędziowie mają ogromny wpływ na każdy mecz piłkarski na całym świecie. Czasami nawet błahostka może wpłynąć na losy meczu, zwykłe niedopatrzenie przy odgwizdaniu autu może całkowicie wypaczyć rezultat spotkania. Pomyłki były, są i będą. Odgwizdywane są w każdą stronę w każdym meczu. Sędziowie to przecież tylko ludzie.

To może spytam konkretnie. Czerwona kartka dla Pepe była sprawiedliwa?

Zależy, z której strony na to patrzeć. Dla mnie wejście Pepe to czerwona kartka. Ale obiektywnie rzecz biorąc, nikt nie miałby pretensji, gdyby arbiter pokazał żółtą. To był poważny mecz o poważną stawkę. I tutaj nasuwa się pytanie. Dać czerwoną dlatego, że to niezwykle ważny mecz i pokazać, że nie ma żartów czy nie dawać czerwonej dlatego, że to spotkanie o ogromnym ciężarze gatunkowym i widowisko trochę straci na wartości? Kwestia interpretacji arbitra. Całe szczęście, że to nie ja jestem sędzią. Po takich meczach to oni śpią najgorzej (śmiech).

Messi czy Rooney?

Hmm… Rooney to o wiele bardziej uniwersalny zawodnik. Ma świetne walory ofensywne, ale potrafi także wspomóc kolegów w defensywie, o czym Messi często zapomina. Jednak porównując wszystkie cechy obu zawodników, a przede wszystkim to, co potrafią zrobić z piłką w polu karnym, wygrywa Messi.

Odejdźmy trochę od futbolu stricte boiskowego. Jaką formę oglądania meczu preferujesz? W domu czy w pubie? Sam czy z przyjaciółmi?

Dla mnie na pierwszym miejscu jest obecność na stadionie. Jak tylko mogę, oglądam mecze na żywo. Zawsze jestem przy Łazienkowskiej, ale bywam także na stadionach za granicą. A jeśli chodzi o inne formy, lubię oglądać mecze z przyjaciółmi. Ale muszą to być ludzie zorientowani w temacie, myślący podobnie jak ja.

Za granicą, czyli także na Camp Nou?

Jak najbardziej. Wrażenia? Świetne, naprawdę świetne. Chociaż czułem się trochę jak w podziemiach dworca centralnego przed remontem. No bo umówmy się, infrastrukturalna strona tego stadionu nie jest jego atutem, jak na przykład obiektu Legii. Ale robi niesamowite wrażenie, to przecież stadion mogący pomieścić ponad dziewięćdziesiąt tysięcy widzów. Chociaż są na nim takie miejsca, gdzie człowiek czuje się trochę ściśnięty. To specyficzny stadion, widać na nim jeszcze piętno starego budownictwa. Powinni go trochę zmodernizować, ale byłoby to trudne od organizacyjnej strony, bo remont stadionu musiałby trochę potrwać.

Byłem na meczu Barcelona – Inter w zeszłej edycji Ligi Mistrzów. To było coś niesamowitego. Wybieram się teraz w wakacje do Barcelony i chciałbym również trafić na jakiś mecz, chociaż nie znam jeszcze terminarza, żebym mógł być tego pewien. Ale myślę, że się pojawię.

Nie denerwował Cię klimat panujący na Camp Nou? Teraz katalońska publiczność przypomina bardziej widzów teatru aniżeli kibiców piłkarskich.

Siedziałem akurat przy tym skromnym katalońskim młynie, dlatego aż tak bardzo tego nie odczuwałem. Poza tym wtedy trenerem Interu był jeszcze Mourinho i był straszny ogień na jego osobę. Chwilowo czułem się prawie jak u nas (śmiech).

Wracając do finałowego meczu, zaplanowałeś już sobie sobotę?

Oczywiście, wszystko jest już zaplanowane. Z całą barcelońską ekipą będziemy oglądać mecz u jednego z kolegów, na dużym telewizorze, z odpowiednią ilością złotych płynów. Z oficjalnego sklepu zamówiliśmy nawet szaliki „Road to Wembley”, co prawda jeszcze nie doszły, ale mam nadzieję, że dostaniemy przesyłkę na czas. Tak więc jesteśmy przygotowani.