Zwolnienie kontrolowane

Flirt działaczy MC z Mancinim zaczął się w październiku. Dla Robinho i spółki był to fatalny miesiąc. Trzy mecze i trzy remisy (z Aston Villą, Wigan Athletic i Fulham Londyn) sprawiły, że „Niebiesko-biali” oddali się od czołówki Premiership, co mocno zdenerwowało wyjątkowo niecierpliwego szejka Khaldoona Al Mubaraka. Listopad był niewiele lepszy. Co prawda remis z Liverpool FC 2:2 to już nie był byle jaki wynik, ale podziały punktów z takimi ekipami jak Hull City czy FC Burnley chluby mającemu wielkie aspiracje City niewątpliwie nie przynosiły. Seria sześciu remisów pod rząd sprawiła, że na City of Manchester Stadium należało nieco zweryfikować cele i plany na sezon 2009/2010. — O miejsce w pierwszej trójce Premiership będzie bardzo ciężko — nie owijał w bawełnę walijski menedżer. — Niemniej czwarta pozycja jak najbardziej leży w naszym zasięgu i będziemy dążyć ku temu, by zająć to miejsce na koniec sezonu. W tym samym czasie co Hughes wypowiadał te słowa, władze MC potajemnie negocjowały warunki umowy z Roberto Mancinim. 30 listopada klub i włoski trener doszli do porozumienia. Zdaniem „Sunday Mirror”, zaraz po tym, gdy były szkoleniowiec Interu Mediolan i Lazio Rzym dogadał się z szejkiem Al Mubaraką, zorganizował wielkie przyjęcie dla przyjaciół, z którymi świętował rozpoczęcie nowej pracy.

Później jednak wydarzyło się coś, czego absolutnie nikt się nie spodziewał. Man City zaczął kroczyć od zwycięstwa do zwycięstwa i piąć się coraz wyżej w tabeli ligi angielskiej. 2 grudnia w meczu 1/4 finału Curling Cup „Citizens” niespodziewanie rozbili w pył Arsenal Londyn, wygrywając aż 3:0. Kilka dni później, tym razem już w Premiership, odprawili z kwitkiem Chelsea Londyn, zwyciężając 2:1, a w samej końcówce Shey Given obronił rzut karny wykonywany przez Franka Lamparda. Co prawda po efektownych wygranych z londyńskimi klubami, City tylko zremisowało z Bolton Wanderers 3:3, ale z drugiej strony osiągnęło ten wynik, grając przez prawie pół godziny w dziesiątkę po tym, jak czerwoną kartkę dostał Craig Bellamy, więc jak by nie patrzeć i ten rezultat ma swoją wymowę.

Gwoździem do trumny Hughesa była zatem porażka 0:3 z Tottenhamem Londyn, która obnażyła wszystkie słabości piłkarzy z Manchesteru. Dodatkowo w trakcie tego spotkania Hughes nie potrafił zapanować nad rozjuszonym Robinho, który wściekł się, gdy został zmieniony po godzinie gry. Brazylijczyk z boiska udał się prosto do szatni, nie oglądając ostatnich trzydziestu minut z ławki rezerwowych. — Nic się nie stało, Robinho nie miał przecież obowiązku siedzieć przez resztę spotkania na ławce — bagatelizował sprawę Walijczyk, ale był to kolejny dowód na to, że nie cieszy się on zbyt dużym autorytetem u swoich podopiecznych. Los Hughesa został więc przesądzony w środę 16 grudnia. To, co miało się wydarzyć w sobotę w potyczce z Sunderlandem, nie miało mieć dla arabskich szejków już żadnego znaczenia.

Jednym z nielicznych piłkarzy, którzy jeszcze przed oficjalnym zwolnieniem Hughesa stanęli w jego obronie, był Carlos Tevez, który przed meczem z „Czarnymi Kotami” wyznał: — Wierzę w Marka, wierzę, że z nim na ławce możemy stać się wielkim klubem. Potrzebujemy tylko jednego – czasu, żeby dojść na szczyt. Arsenal Londyn, Chelsea Londyn, Liverpool FC i Manchester United też musiały przejść długą drogę, żeby być dzisiaj w czołówce Premiership. Gdy więc odejście walijskiego menedżera stało się faktem, od razu do szturmu ruszyli byli opiekunowie MC, którzy ostro skrytykowali tę decyzję. Menedżer City w latach 1998-2001, Joe Royle, stwierdził: — Hughes przegrał w tym sezonie tylko dwa razy, a właśnie został zwolniony. Wcześniej pokonał Arsenal i Chelsea, teraz miałby szansę zrewanżować się za wrześniową porażkę MU. Nie przekształcisz z dnia na dzień piłkarzy przeciętnych w wybitnych. Hughes potrzebował do tego tylko i wyłącznie czasu, którego jednak nie dostał. Tyle, że Mancini też nie będzie miał łatwo. Czy bowiem gracze, których miał do dyspozycji Hughes, będą mu odpowiadać? Oto jest pytanie. Kevin Keegan, który na City of Manchester Stadium pracował w latach 2001-2005, powiedział: — Zwolnienia Marka to przypadek zimny i kliniczny. Gdy uważnie czytasz oświadczenie klubu wyjaśniające powody decyzji, czujesz, że to już nie jest tylko futbol, ale przede wszystkim biznes. Hughes nie był człowiekiem szejka Al Murbaraka i stąd niecierpliwe oczekiwanie władz klubu na jego pierwsze potknięcie.

Nowym menedżerem MC został zatem Roberto Mancini, który na ławce „Citizens” zadebiutuje 26 grudnia meczem ze Stoke City. W swoim CV Włoch ma trzy scudetta z Interem Mediolan (2006,2007 i 2008), cztery Puchary Italii (dwa z Interem w 2005 i 2006 oraz po jednym z AC Fiorentiną w 2002 i Lazio Rzym w 2004 r.) oraz dwa Superpuchary Włoch (w 2005 i 2006 obydwa z „Nerrazzurich”). Keegan nie jest jednak przekonany, czy Macnini jest aby na pewno właściwą osobą na właściwym miejscu: — To niewątpliwie wielki trener, ale nie mam stuprocentowej pewności, czy poradzi sobie w Anglii. Nie zna specyfiki Premiership, w Manchesterze nie będzie miał jako podopiecznych żadnych Włochów.  Biorąc pod uwagę jego brak doświadczenia na Wyspach, ta decyzja może przyczynić się do upadku Manchesteru City.

Manchester City Mark Hughes Roberto Mancini