Tam też kopią: Botswana

Botswana to kraj leżący w południowej Afryce, który sąsiaduje z Namibią, Zimbabwe, RPA i Zambią. Samodzielnym państwem stała się w 1966 roku, uwalniając się od protektoratu brytyjskiego. Krajobraz w znacznym stopniu kreuje rozciągająca się przez kraj pustynia Kalahari. Stolicą Botswany jest Gaborone, miasto zamieszkiwane przez 191 tysięcy ludności (zbliżona wielkość do Olsztyna). Ciekawostką jest fakt, że ten kraj notuje najwyższy na świecie wzrost PKB, na co ogromny wpływ ma wydobycie diamentów. Ale nie martwcie się, redakcja iGola nie przeprowadzi się w całości do Botswany, powodem może być chociażby fakt, że co trzeci mieszkaniec tego państwa jest zarażony wirusem HIV.

W diamentowej rzeczywistości mieszkańców Botswany znalazło się miejsce na piłkę nożną. Do tej pory była ona traktowana po macoszemu. Początki były bardzo trudne, porażka 1:8 z Malawi do tej pory jest najwyższą przegraną w historii. Drużyna „Zebr” pierwsze podejście w kwalifikacjach do mistrzostw świata miała w 1994 roku, w tym samym czasie zanotowała też pierwszy start w eliminacjach do Pucharu Narodów Afryki. Oczywiście bez skutku. Przełamanie nastąpiło w 2011 roku. Podopieczni trenera Stanleya Tshosane trafili do trudnej grupy z Tunezją, Togo, Malawi i Czadem. Już w pierwszym meczu „Zebry” sprawiły ogromną niespodziankę, pokonując na wyjeździe Tunezję po golu Jerome Ramatlhakwane (o piłkarzu Vasco da Gama za chwilę). W kolejnym meczu rozegranym w Gaborone Botswana pokonała 1:0 Czad, po trafieniu Mongali. Później był bramkowy remis z Malawi i kolejne trafienie Ramatlhakwane, natomiast 4 września nastąpiła kolejna sensacja, zespół z południa Afryki pokonuje niedawnego uczestnika mistrzostw świata, ekipę Togo 2:1, a łupem bramkowym dzielą się Mogorosi i Ramatlhakwane. W połowie rywalizacji „Zebry” były sensacyjnym liderem w trudnej grupie K, ale spodziewano się, że runda rewanżowa będzie stała pod znakiem zwycięstw Tunezji i Togo. Jednak już pierwszy mecz rundy rewanżowej pokazał, że bohaterowie naszego tekstu nie odpuszczą, zwycięstwo 1:0 z Tunezją po golu niezawodnego Ramatlhakwane umocniło ich na pierwszym miejscu. Potem było 1:0 z Czadem (zgadnijcie, kto strzelił gola), remis 0:0 z Malawi i na koniec, kiedy wszystko było już jasne, porażka 0:1 z Togo. Botswana wygrała grupę z 17 punktami na koncie, wyprzedzając o trzy oczka Tunezję i o pięć Malawi.

Obecnie Botswana przygotowuje się do finałów PNA. Na turnieju rozgrywanym w Gabonie i Gwinei Równikowej łatwo nie będzie, bo grupa z Ghaną, Gwineą i Mali wydaje się dla nowicjusza szalenie trudna. Ostatnie mecze nie napawają szczególnie optymizmem. Remisy z mocno osłabioną Nigerią i Nigrem oraz zwycięstwo 3:0 z Lesotho nie oddają w pełni możliwości drużyny. Sierpniowa porażka z Lesotho 1:2 to bardziej wypadek przy pracy, a zwycięstwa ze Swazilandem i Kenią też trudno ocenić w perspektywie rywali w PNA. Zapewne więcej dowiemy się po meczu z Zimbabwe, który odbędzie się 8 stycznia. Ostatnie wyniki zaprocentowały ogromnym awansem w rankingu FIFA. Pałętająca się zazwyczaj w jego ogonie Botswana jest obecnie na 95. miejscu, m.in. przed Arabią Saudyjską, choć w grudniu 2010 była na pozycji 54.

Kogo można wyróżnić w reprezentacji Botswany? Na pewno Jerome Ramatlhakwane, którego nazwisko pojawia się niemal w całym artykule. 26-letni snajper swoją karierę zaczynał w Mogoditshane Fighters, skąd przeniósł się do Mochudi Centre Chiefs. Kolejnym etapem jego kariery był pobyt w greckim APOP Kinyras Peiyas. Następnie botswański napastnik grał w Santosie, a potem w Vasco da Gama. Proszę jednak nie mylić Santosu Kapsztad z brazylijskim Santosem, a także Vasco Da Gama Rio de Janeiro z Vasco da Gama z Kapsztadu. Ramatlhakwane występuje w lidze RPA, w Brazylii pewnie jeszcze nikt o nim nie słyszał. Ten zawodnik w ciągu zaledwie roku zaliczył sześć trafień dla drużyny narodowej, ma też na koncie tytuł króla strzelców ojczystej ligi. Botswana jest jednym z niewielu zespołów, w którym wszyscy piłkarze grają w afrykańskich klubach. Oprócz najlepszego snajpera w lidze RPA występują jeszcze bramkarz, Modiri Marumo, obrońca, Mogogi Gabonamong, i napastnik, Dipsy Selolwane. Jedynie to ostatnie nazwisko może coś powiedzieć kibicowi z wiedzą ponadprzeciętną. 33-letni piłkarz ma za sobą epizod w duńskim Vejle BK oraz amerykańskich Chicago Fire i Real Salt Lake City.

Kadra Botswany opiera się na rodzimej lidze, jak więc wyglądają jej rozgrywki? W tamtejszej Premier League występuje 16 zespołów, dwa najsłabsze spadają do niższych rozgrywek, do północnej lub południowej grupy First Division. Rozgrywki toczą się od 1966 roku, pierwszy mistrz jest jednak nieznany. W 1967 roku z tytułu mistrzowskiego cieszyli się piłkarze Gaborone United, jednak później rozgrywki zdominowały ekipy Township Rollers (mistrz w 2011 roku) i Botswana Defence Force (oba kluby mają siedzibę w Gaborone). Jednocześnie w tym kraju rozgrywany jest Challenge Cup (od 1968 roku, pierwszy triumfator – Gaborone United) oraz Orange Kabelano Charity Cup (od 1996 roku, pierwszy zwycięzca – Extension Gunners). Ten ostatni puchar jest czymś na wzór Superpucharu, jednak o udziale w nim decyduje zaproszenie wysłane przez federację lub publiczne głosowanie.

Udział w Pucharze Narodów Afryki może dać futbolowi w Botswanie niezłego kopa. Jeśli drużyna dalej będzie się rozwijać w takim tempie, to niedługo może pójść w ślady Togo czy Angoli, które zagrały na mistrzostwach świata. Z pewnością większe kluby będą wnikliwie obserwować poczynania tamtejszych piłkarzy, którzy prawdopodobnie chętnie przenieśliby się do Polski. Czas pokaże, czy udział w PNA to jednorazowy wyskok Botswany czy też odważne wejście w świat wielkiego futbolu.

Podstawowe informacje o Botswanie:

Stolica: Gaborone
Waluta: pula
Język oficjalny: angielski, tswana
Ustrój polityczny: republika
Religia: chrześcijaństwo
Powierzchnia: 600 370 km²
Liczba ludności: 1 842 000

Piłkarskie rekordy:

Najwięcej występów w reprezentacji: ?
Najwięcej bramek w reprezentacji: Dipsy Selolwane (15)
Miejsce w rankingu FIFA: 95.
Międzynarodowy debiut: Malawi – Botswana 8:1 (1968 rok)
Najwyższe zwycięstwo: Botswana – Suazi 6:2 (2002 rok)
Najwyższa porażka: Malawi – Botswana 8:1 (1968 rok)
Botswana – Zimbabwe 0:7 (1990 rok)

Zobacz też:

Terminarz Pucharu Narodów Afryki

TTK: Madagaskar

ONBG: Czarna Perła

Botswana Tam też kopią