Śląsk znów na kolanach

Nastroje przed rewanżowym meczem nie mogły być dobre, ponieważ Śląsk poniósł sromotną porażkę 0:3 w pierwszym meczu we Wrocławiu. W stolicy Dolnego Śląska zawodnicy zagrali bez polotu i jakiegokolwiek pomysłu na grę, więc i szanse na awans w tym dwumeczu były bliskie zera.

Początek spotkania z całą pewnością zaskoczył nie tylko polskich kibiców, ale przede wszystkim gospodarzy. Wrocławianie od pierwszych minut meczu ruszyli odważnie na bramkę Helsingborga, co mogło się spodobać kibicom Śląska, którzy nie zasiedli na trybunach stadionu, lecz… przed telewizorami. Jest to efekt sankcji nałożonych na klub przez UEFA za wcześniejsze wybryki fanów Wrocławian. W pierwszym kwadransie gry szczególnie aktywny był Mila, który dobrze rozumie się z zagrywającym mu prostopadłe piłki Jodłowcem. Kilkakrotnie bardzo dobrze w polu karnym zachował się też Kowalczyk, który był zawsze w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie. Z minuty na minutę przebudzali się mistrzowie Szwecji, a szczególnie aktywny był Mahlang, którego skutecznie powstrzymywali defensorzy Śląska.

Po dość szybkim początku tempo gry wyraźnie spadło. Piłkarze obu drużyn nie kwapili się zbytnio do ataków, a o strzałach na bramkę nie mogło być nawet mowy, bo daleki od miana strzału był wyczyn Patejuka z 22. minuty… Czas płynął nieubłaganie, a obie drużyny nie atakowały – co z pewnością nie działało na korzyść dwukrotnego mistrza Polski. Po pół godzinie gry nastąpiło przełamanie. Bramkę dla Śląska zdobył Diaz, który wykorzystał bardzo dobre podanie Mili i pod presją rywala umieszcza piłkę w siatce! W tym momencie podopieczni trenera Lenczyka musieli zdobyć jeszcze dwie bramki, by myśleć co najmniej o dogrywce. Po strzeleniu gola piłkarze mistrza Polski wyraźnie złapali wiatr w żagle, co jednak nie przełożyło się na kolejne zdobycze.

Na domiar złego pod koniec pierwszej części gry gospodarze wyrównali. Sorum z bliska strzela na 1:1 i nadzieje na awans Śląska są jeszcze mniejsze niż przed meczem.  Pierwsza połowa zakończyła się wynikiem remisowym i piłkarze obu drużyn zeszli na kwadrans zasłużonej przerwy.

Druga połowa spotkania nie zaczęła się zbyt dobrze dla gości. Na początku z rzutu wolnego postraszył Uronen, a w pięć minut po rozpoczęciu drugiej części gry gospodarze przeprowadzili zabójczą akcję. Ta sama dwójka, która dała Helsingborgowi remis, w 51. minucie dała mu prowadzenie. Finnbogason sprytnie zgrał klatką piersiową do Soruma i mieliśmy 2:1. Marzenia mistrza Polski o Lidze Mistrzów prysły jak bańka mydlana. Po stracie bramki z podopiecznych Oresta Lenczyka zeszło powietrze, grali ospale, nie wierzyli w strzelenie choćby wyrównującej bramki. Sporadycznie do walki zrywał się Mila, zza pola karnego strzelać próbował zdobywca pierwszego gola, Diaz, jednak na nic się to zdawało. Helsingborg kontrolował spotkanie, nie pozwalając na żadną składną akcję Śląskowi.

W kolejnych akcjach Helsingborg był bardzo bliski podwyższenia prowadzenia. Wyraźnie linia defensywna Śląska nie potrafiła funkcjonować poprawnie, a w ataku „rozbrykał” się Diaz, który zaczął kłócić się z arbitrem spotkania. Zapowiadało to nerwową końcówkę. W 70. minucie znać o sobie dał po raz kolejny duet Finnbogason – Sorum, czyli pierwszy podawał, drugi strzelał. Piękna podcinka 30-letniego Norwega i 3:1 dla gospodarzy. Śląsk na kolanach. Na całe szczęście dla gości na nieco ponad kwadrans przed końcem meczu Sorum zszedł z boiska. W 74. minucie emocji ciąg dalszy. Pawelec wślizgiem sfaulował Anderssona, a sędzia nie zawahał się wskazać na jedenasty metr. Finnbogason jednak zbyt nonszalancko podszedł do strzału z wapna i Kelemen złapał piłkę przy prawym słupku. Coś jednak w tym meczu się udało…

W końcówce spotkania Lenczyk przeprowadził potrójną zmianę, ale ani Voskamp, ani Gikiewicz czy Cetnarski, ani nikt inny nie mógł dziś zagrozić Helsingborgowi. Siedmiokrotny mistrz Szwecji był dziś po prostu o trzy klasy lepszy od Śląska.

Cristian Omar Diaz Helsingborg Śląsk Wrocław Thomas Sorum