MWP: Mazur Ełk

HISTORIA

Ełk wyzwolony został na początku 1945 roku przez wojska II Frontu Białoruskiego Armii Radzieckiej, a kilka miesięcy później przez radzieckie władze został przekazany polskiej administracji. Polskie władze od początku skierowały swoje działania na odbudowanie zniszczonego miasta (w trakcie wyzwalania zniszczeniu uległa większość miasta), aby stworzyć odpowiednie warunki do rozpoczęcia masowej akcji osiedleńczej. W pierwszej kolejności uruchomiono komunikację kolejową, aby połączyć Ełk z resztą kraju. Przedsięwzięcia tego podjęła się grupa warszawskich kolejarzy przybyłych do wyzwolonego miasta w 1945 roku.

Wraz z postępowaniem ruchu imigracyjnego dynamiczny rozwój przeżywały inne działy gospodarki, w tym kultura fizyczna. Powrót do normalności po wojennej zawierusze rodził zapotrzebowanie na godziwą rozrywkę, w tych czasach mógł ją zapewnić m.in. sport, który mimo iż powstawał z kompletnych zgliszczy, cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Szczególne dokonania w rozwoju kultury fizycznej w Ełku mieli polscy żołnierze i kolejarze. Pierwszymi imprezami sportowymi w mieście były mecze piłkarskie pomiędzy żołnierzami radzieckimi stacjonującymi w Ełku i Grajewie, rozegrane latem 1945 roku. Konfrontacje te odbywały się na terenie przyszłej targowicy przy ulicy Gdańskiej. Wśród obserwatorów tych spotkań byli przyszli założyciele i piłkarze ełckiego klubu.

W 1946 roku przy stacjonującym w Ełku 62. Pułku Piechoty założono Wojskowy Klub Sportowy Mazur Ełk. W tym samym roku powołano do życia Kolejowy Klub Sportowy Ełk, który trzy lata później przyjął nazwę Związkowy Klub Sportowy Kolejarz Ełk. Po sześciu latach istnienia WKS-u zmienił on nazwę na Garnizonowy Wojskowy Klub Sportowy. Rok później po odgórnym poleceniu o utajnieniu miejsca stacjonowania jednostek wojskowych przekształcono go na Klub Sportowy Ełk, po czym pod koniec 1953 roku został całkowicie rozwiązany. Jak powszechnie wiadomo, życie nie znosi próżni, więc istniejący wciąż wtedy KKS Kolejarz Ełk w 1955 roku przejął nazwę Mazur, pod którą występuje do dzisiaj.

SUKCESY/PORAŻKI

Kolejarz pierwszy historyczny awans do III ligi wywalczył w 1954 roku. W następnym sezonie, już pod nazwą Mazur, ełcka drużyna zajęła dziesiątą lokatę i utrzymała się w lidze. Cztery lata później III ligę zastąpiono rozgrywkami okręgowymi. Zwycięzcy poszczególnych grup grali w barażach o awans do II ligi. Mazur pięciokrotnie się do nich kwalifikował, ale nigdy nie udało mu się wywalczyć awansu do II ligi.

W 1961 roku Mazur dotarł do finału białostockiego Pucharu Polski, co dało mu możliwość gry w centralnych rozgrywkach Pucharu Polski. W 1/16 finału do Ełku zawitał najbardziej utytułowany w tamtym czasie polski klub, mistrz Polski – Ruch Chorzów. Bardzo licznie zebrani kibice doświadczyli porażki aż ośmioma bramkami. Trzeba jednak przyznać, że wynik do przerwy brzmiał 1:0 dla chorzowian. Równocześnie ełczanie brali udział w rozgrywkach białostockiego Pucharu Polski, co wiosną 1962 roku skończyło się wywalczeniem pierwszego w historii okręgowego PP.

Kolejna reforma rozgrywek została przeprowadzona w drugiej połowie lat 60. Okręgówkę zastąpiono IV ligą i ponownie utworzono trzeci poziom rozgrywek. Mazurowi trzy razy udawało się awansować do III ligi, ale zawsze spadał po jednym sezonie. Mimo to ełcka drużyna była jedną z najbardziej znanych ekip z północno-wschodniej Polski i często reprezentowała ją w rozgrywkach o Puchar Polski i mierzyła się z takimi zespołami, jak: Warta Poznań, Gwardia Warszawa, Arka Gdynia czy Lechia Gdańsk. Mazurowcy dopiero od sezonu 1976/1977 na dobre zadomowili się w III lidze, a w latach 80. byli czołową drużyną ligi, kilkakrotnie ocierając się o awans do II ligi. W sezonie 1985/1986 – najlepszym w historii Mazura – o awansie miał decydować ostatni mecz z Hutnikiem Warszawa. Obie drużyny miały po 38 punktów. Pojedynek odbywający się w Ełku zakończył się porażką 1:2. Jak nieoficjalnie twierdzą osoby związane w owym czasie z Mazurem, ełccy piłkarze podłożyli się, ponieważ Ełku nie stać było na występy w II lidze. W efekcie awans uzyskała ekipa z Warszawy. Smutne, ale takie były czasy. W następnym sezonie Mazur spadł z ligi, żeby po roku powrócić do niej na kolejne trzy lata.

Wraz z początkiem lat 90. zaczął się powolny regres ełckiej drużyny. Mazur grał w IV lidze oraz lidze okręgowej i tak jest niestety do dziś. W sezonie 2008/2009 mazurowcy uzyskali awans do nowej III ligi. W tym miejscu należy nadmienić, że ełczanie w tym sezonie zdobyli najwięcej bramek (111!) spośród wszystkich czwartoligowych zespołów. W III lidze Mazur spędził dwa sezony, po czym spadł. W ubiegłym sezonie ełcka drużyna spadła z IV ligi do okręgówki, a kontrakt z trenerem Andrzejem Dadurą został rozwiązany. – Andrzejowi chcemy podziękować, że w tych trudnych czasach dla Mazura odważył się prowadzić pierwszy zespół, a także być grającym trenerem, jeszcze raz wielkie dzięki, Andrzeju, jesteś wielki – powiedział prezes Mazura dla oficjalnej strony internetowej. W miejsce Dadury zatrudniono Ryszarda Borkowskiego – absolwenta Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Trener II klasy oraz słuchacz szkoły trenerów przy PZPN-ie na trenera I klasy i UEFA A,przez kilka lat był asystentem szkoleniowca Warmii Grajewo, po czym w 2008 roku objął stanowisko pierwszego trenera grajewskiej drużyny. Z Warmią zdobył Puchar Polski na szczeblu województwa podlaskiego i raz przegrał w finale. W 2010 roku objął Orła Kolno, z którym zdołał wywalczyć awans do III ligi. W obecnych rozgrywkach podopieczni Ryszarda Borkowskiego z 26 punktami zajmują siódmą lokatę w tabeli ligi okręgowej. Mazurowcy spokojnie lokują się w środku tabeli i nie grozi im ani awans, ani relegacja.

PIŁKARZE

Wychowankami Mazura są tacy piłkarze, jak: Andrzej Zgutczyński – pięciokrotny reprezentant Polski, zawodnik takich klubów, jak: Lech Poznań, Bałtyk Gdynia, Górnik Zabrze czy AJ Auxerre – jego brat Dariusz, który większość kariery spędził w Bałtyku Gdynia i Stali Stalowa Wola, oraz Janusz Duchnowski, który rozegrał 53 mecze w ekstraklasie w barwach Stali Mielec. Obecnie jedynym wychowankiem reprezentującym Ełk w TME jest Paweł Sobolewski. „Sobol”, zanim trafił na salony, oprócz gry w Mazurze przywdziewał koszulkę Wigier Suwałki, Warmii Grajewo i Jagiellonii Białystok. 33-letni dziś piłkarz w najwyższej klasie rozgrywkowej w barwach Korony rozegrał 111 meczów i strzelił dziesięć bramek. Miejmy nadzieję, że innemu wychowankowi Mazura – Łukaszowi Jeglińskiemu – będzie dane rozegrać podobną liczbę spotkań w ekstraklasie. Jak na razie piłkarz Stomilu Olsztyn musi się skupić na walce o utrzymanie w I lidze, ale niewykluczone jest, że w przyszłości jakiś klub ekstraklasowy zdecyduje się na zakontraktowanie „Igły”.

STADION

Oprócz długiej historii Mazur Ełk może pochwalić się grą na stosunkowo nowoczesnym stadionie piłkarskim. W 2012 roku został oddany do użytku wyremontowany obiekt, który może pomieścić 2720 osób, trybuna główna jest zadaszona, co jak na standardy polskich niższych lig jest rzadko spotykane. Na ełckim obiekcie odbył się jeden mecz reprezentacji narodowych. 31 marca 2004 roku reprezentacja Polski U-19 podejmowała swoich rówieśników z Litwy. Pojedynek zakończył się remisem 1:1, a bramkę dla Polaków strzelił Łukasz Piszczek.

PRZYSZŁOŚĆ

Największym problemem Mazura Ełk, jak większości polskich klubów piłkarskich, są pieniądze, a dokładniej mówiąc – ich brak. Skład Mazura w ogromnej większości oparty jest na młodych wychowankach. Działacze ełckiej drużyny z prezesem Jarosławem Olszewskim na czele mają nadzieję, że uda się zbudować solidną drużynę, która będzie w stanie awansować do IV, a potem III ligi. Jednak bez wsparcia finansowego nie będzie to oczywiście możliwe. Dlatego też włodarze Mazura czynią wszelkie starania, aby pozyskiwać fundusze i nowych sponsorów. Bez tego drużyna sięgająca początkiem drugiej połowy lat 40. może przejść do historii…

Pewnym sposobem na odbudowanie ełckiego Mazura jest fuzja z rywalem zza miedzy – Płomieniem Ełk. Utworzona w 1995 roku drużyna obecnie występuje w III lidze i radzi sobie bardzo dobrze – po rundzie jesiennej podopieczni Przemysława Kołłątaja z 28 punktami zajmują szóstą lokatę w tabeli i mają tylko sześć punktów straty do liderującej Olimpii Zambrów. Od kilku już lat w ełckim środowisku piłkarskim przewija się temat fuzji Mazura z Płomieniem. Powód jest bardzo prozaiczny – Ełku nie stać na dwa kluby piłkarskie. Pewnie plany w tej kwestii zostały poczynione, umowy były przygotowane, ale niestety, do finalizacji nie doszło. Dla kibiców obu zespołów jest to propozycja nieco kontrowersyjna. Wiadomo, mimo iż płomieniowcy są mniej liczni w porównaniu z fanami Mazura, to są do swojej drużyny bardzo przywiązani. Niemniej jednak wydaje się, że aby stworzyć silny ośrodek piłkarski w Ełku, wspomniana fuzja jest niezbędna. Mazur – tradycja i kibice, Płomień – silna kadra i pozycja w III lidze. Z tego połączenia może wyjść naprawdę mocna drużyna. Niestety, jak na razie pozostaje to tylko w obszarze wyobraźni…