Brazylia pokonana, Meksyk ze złotem!

Trener reprezentacji Meksyku, ustalając skład na finał, musiał poradzić sobie z brakiem Giovaniego dos Santosa. Kontuzjowanego skrzydłowego zastąpił ofensywny pomocnik Hector Herrera. Przed meczem spekulowano, że Tena może postawić na nieco bardziej defensywny skład. Przypuszczenia te okazały się jednak zupełnie nietrafione. Ekipa „El Tri” nie miała zamiaru się bronić. Brazylijczycy też takiego zamiaru z pewnością nie mieli. Mano Menezes desygnował do gry żelazną jedenastkę, w której po raz kolejny zabrakło miejsca dla Hulka. „Canarinhos”, tak jak w ostatnich spotkaniach, liczyli głównie na kreatywny środek pola i śmiertelnie niebezpiecznych napastników.

Rozgrywane na Wembley spotkanie rozpoczęło się szokująco. Nie minęło pół minuty, a brazylijski golkiper musiał wyciągać piłkę z siatki. Niefrasobliwi obrońcy „Canarinhos” na 30. metrze od bramki podawali sobie piłkę tak, jakby rywale nie istnieli. Futbolówka wpadła pod nogi Peralty, któremu pozostało już tylko huknąć zza linii pola karnego. Meksykanie nie mieli zamiaru zbyt długo świętować prowadzenia. Zdawali sobie sprawę, że ich przeciwnicy pozostają drużyną, która bardzo łatwo może doprowadzić do wyrównania. Brazylijczycy byli jednak mocno zdekoncentrowani tą błyskawiczną terapią szokową i bardzo powoli wstawali z kolan. Pierwsze objawy powrotu do normalności mogliśmy zaobserwować w okolicach 12. minuty. Wtedy to Leandro Damiao prawie doszedł do długiego podania Oscara. Gdyby gwiazdor Internacionalu był ciut szybszy, pewnie mielibyśmy wyrównanie. Przybysze z Ameryki Południowej z uporem godnym lepszej sprawy starali się rozpracować defensywę Meksyku długimi podaniami.

Podopieczni Luisa Teny byli jednak niezwykle skoncentrowani i zdeterminowani. Ta determinacja momentami stawała się niebezpieczna dla przeciwników. W 30. minucie Diego Reyes sfaulował rywala od tyłu. Gdyby sędzia nie był Anglikiem regularnie gwiżdżącym w Premier League, pewnie młody stoper obejrzałby żółtą, a możne nawet czerwoną kartkę. W 31. minucie meczu byliśmy świadkami bardzo rzadko spotykanej sytuacji. Trener Brazylijczyków dokonał korekty w składzie jeszcze w pierwszej połowie, niejako przyznając się do błędnej oceny sytuacji. Menezes zdjął z murawy Aleksa Sandro, a w jego miejsce wpuścił Hulka, rozrzedzając pomoc i wzmacniając atak. Pod koniec pierwszej części meczu „Canarinhos” byli bardzo bliscy wyrównania. Najpierw Oscar do spółki z Romulo rozpracował obronę Meksyku, a później Hulk – jak na Hulka przystało – uderzył z siłą małej bomby atomowej, zmuszając Coronę do desperackiej (ale skutecznej) obrony. Parę sekund później piękną dwójkową akcję przeprowadzili Oscar i Marcelo. Ten drugi doszedł do sytuacji strzeleckiej, ale minimalnie przestrzelił. Napór Brazylijczyków z każdą chwilą wzrastał, obrona Meksyku z każdą chwilą słabła. Gol wyrównujący wisiał w powietrzu. Już w doliczonym czasie gry zawodnicy w żółtych trykotach wypracowali sobie kolejną, ostatnią w pierwszej połowie, okazję. Neymar uderzał zza pola karnego. Za lekko i niecelnie.

Druga część widowiska rozpoczęła się tak, jak zakończyła się pierwsza – od ostrych ataków Brazylijczyków. Już po upływie kilkudziesięciu sekund w okolicach pola karnego reprezentacji Meksyku szarżował Hulk. As FC Porto został sfaulowany metr od bocznej linii „szesnastki”. Minutę później z dystansu uderzał Neymar. Młody napastnik chybił minimalnie. Ekipa „El Tri” miała prawo się bać. „Canarinhos” przeprowadzali regularny szturm i nie wyglądali na ludzi chętnych do brania jeńców. Najbardziej zmotywowany był chyba Neymar, który nie cofał się nawet przed walką wręcz z potężnie zbudowanym Coroną. Meksykanie nastawili się na kontry, najczęściej wyprowadzane dwoma, góra trzema zawodnikami. Podopieczni Luisa Teny jak ognia wystrzegali się otwartej gry, wiedząc, że każdy błąd będzie prawdopodobnie skutkował golem wyrównującym. W 64. minucie 100 milionów obywateli Meksyku najpierw wstrzymało oddech, a potem zaczęło rwać włosy z głowy. Marco Fabian wykorzystał rozkojarzenie obrony i bramkarza rywala, doszedł do pozycji strzeleckiej, uderzył przewrotką i trafił w poprzeczkę. Niesamowita sprawa. Podczas gdy rodacy młodego napastnika zadawali sobie pytanie, dlaczego Matka Boska z Guadelupe się od nich od nich odwróciła, jego koledzy starali się za wszelką cenę dobić rywala.

Kolejne kontry były coraz groźniejsze. W 70. minucie zawodnikom z Ameryki Południowej udało się nawet umieścić piłkę w siatce. Sędzia odgwizdał jednak spalonego. Chwilę później Mano Menezes, zdając sobie sprawę, że lada chwila może być po meczu, zdjął z boiska Sandro, a w jego miejsce desygnował do gry Pato. Mało brakowało, a tuż po zmianie Meksykanie zdobyliby gola na 2:0 po dośrodkowaniu z rzutu rożnego minimalnie niecelnie uderzał Marco Fabian. Co się odwlecze, to nie uciecze. W 75. minucie Oribe Peralta zdobył swojego drugiego gola w meczu. Obrona Brazylii po raz kolejny dała spektakularny pokaz bezradności. Z twarzy Mano Menezesa można było wyczytać mieszankę strachu, paniki, gniewu i zdezorientowania. Jego podopieczni rzucili się do odrabiania strat, ale kolejne akcje kończyły się blokowanymi przez obrońców strzałami. A Meksykanie ciągle konstruowali swoje śmiertelnie niebezpieczne kontry. W 82. minucie Peralta znalazł się w polu karnym sam na sam z Thiago Silvą. Doświadczony defensor bez trudu odebrał piłkę napastnikowi. Gdyby tego nie zrobił, najlepszy zawodnik dzisiejszego meczu skompletowałby hattricka. W 85. minucie byliśmy świadkami sytuacji, która doskonale obrazowała marność brazylijskiej kadry. Rafael da Silva i Juan rzucili się sobie do gardeł, zupełnie jakby nie byli kolegami z drużyny, tylko śmiertelnymi wrogami. Gdy już wydawało się, że przybysze z Ameryki Południowej pozostaną w finale bez gola, piłkę do siatki wpakował Hulk. Zawodnicy w kanarkowych koszulkach mieli trzy minuty na zdobycie gola na 2:2. Piłkę meczową na głowie miał Oscar. Zawodnik Chelsea z najbliższej odległości mógł pokonać Coronę, ale nie trafił w światło bramki. Chwilę później sędzia zagwizdał po raz ostatni. Meksyk wygrał w pełni zasłużenie.

Igrzyska Olimpijskie Meksyk U-23