Puchar Azji 2011: Grupa C

Indie

Spośród wszystkich uczestników Pucharu Azji Indie należą do tych, które w najmniejszym stopniu mogą się pochwalić sukcesami międzynarodowymi. W najważniejszej piłkarskiej imprezie na największym kontynencie świata debiutowały bardzo wcześnie, bo już na trzecim turnieju, który odbył się w 1964 roku w Izraelu. Swój udział w czempionacie Azji Hindusi rozpoczęli od sporego sukcesu, uplasowania się na drugim miejscu. W tamtych czasach finałowa część turnieju odbywała się na zasadzie ligowej pomiędzy czterema najlepszymi drużynami. W pierwszym starciu Indie pokonały 2:0 obrońcę tytułu mistrzowskiego, Koreę Południową. Jednak wysokie morale Hindusów po tym zwycięstwie zostały szybko obniżone w następnym starciu przez gospodarzy. Izraelczycy okazali się lepsi od przeciwników 2:0. Ostatnim spotkaniem dla drugiego najludniejszego kraju świata była rywalizacja z Hongkongiem. Pewne zwycięstwo 3:1 spowodowało, że Hindusi z czterema punktami zajęli drugie miejsce. Potem ze względów politycznych Indie nawet nie brały udziału w eliminacjach. Skończyło się to dla nich aż 20-letnią przerwą w występach. Kiedy wrócili do rozgrywek, odpadli już po fazie grupowej. Udział w Pucharze Azji 2011 jest dla Indii powrotem do czempionatu po 27 latach. Ich dotychczasowy dorobek w konkurencji o tytuł najlepszej drużyny kontynentu to na razie jeden srebrny medal. Nieciekawie wyglądają dokonania tej ekipy w mistrzostwach świata. Do najważniejszej piłkarskiej imprezy globu zespół tej się jeszcze nie zakwalifikował. Najbardziej znani dziś piłkarze z tego kraju to: Baichung Bhutia, Sunil Chhetri i P. Renedy Singh.

Bahrajn

Dokonania Bahrajnu na arenie międzynarodowej również imponująco się nie przedstawiają. Po raz pierwszy zespół ten wystąpił w najważniejszym turnieju piłkarskim największego kontynentu świata w 1988 roku, kiedy jego gospodarzem był Katar. Udział w rozgrywkach nie okazał się dla ekipy „Al-Ahmar” udany. Remisy 0:0 z Kuwejtem i 1:1 z Arabią Saudyjską oraz porażki po 0:1 z Chinami i Syrią sprawiły, że wróciła ona do domu już po fazie grupowej, zajmując ostatnie miejsce w grupie. Jeszcze większą porażką dla Bahrajnu było to, że do Pucharu Azji nie był w stanie zakwalifikować się przez następne 16 lat. Powrócił do rozgrywek w 2004 roku w Chinach, zaliczając najlepszy występ w historii. Początkowo „Czerwonym” nie szło rewelacyjnie. W pierwszych dwóch meczach zaliczali remisy 2:2 z gospodarzami i 1:1 z Katarem. By awansować do fazy pucharowej, musieli w ostatnim starciu grupowym pokonać Indonezję, co im się udało. Rezultat 3:1 promował Bahrajn do rywalizacji ćwierćfinałowej z Uzbekistanem. Po 120 minutach na tablicy świetlnej widniał wynik 2:2 i do rozstrzygnięcia potrzebne były rzuty karne. Częściej myliły się „Białe Wilki”, co dało awans ich przeciwnikom. Piętro wyżej po dogrywce lepszy od „Al-Ahmar” okazał się późniejszy triumfator, Japonia. W małym finale rozbity tą porażką zespół „Czerwonych” uległ 2:4 Iranowi. Przed czterema laty Bahrajn odpadł już w fazie grupowej. Nie można wiele powiedzieć na temat osiągnięć tej drużyny wśród światowej elity. Dotychczas zespół ten ani razu nie zaprezentował się na mundialu. Najbardziej znani dziś piłkarze z tego kraju to: Abdulla Baba Fatadi, Salman Isa i Mohamed Salmeen.

Australia

Zespół z Antypodów obecnie jest jedną z głównych sił największego kontynentu świata. Jednak nie osiągnął zbyt wiele na miejscowej arenie piłkarskiej ze względu na to, że dopiero przed eliminacjami Pucharu Azji 2007 zmienił federację piłkarską, będąc dotychczas członkiem tej sprawującej kontrolę nad rejonem Oceanii. Dotychczas Australijczykom czterokrotnie udało się wywalczyć tytuł najlepszej ekipy Oceanii. W turnieju o czempionat Azji debiutowali przed czterema laty w Malezji, Indonezji, Tajlandii i Wietnamie. Przez fazę grupową „Socceroos” przebrnęli z trudem. W pierwszym starciu ledwo zremisowali 1:1 z Omanem, by w drugim 1:3 dać się rozbić Irakowi. W ostatniej kolejce potrzebowali zwycięstwa i wygrali 4:0 z Tajlandią. W ćwierćfinale trafili na Japonię. Po 120 minutach ciężkiego boju padł remis 1:1. W konkursie rzutów karnych w zespole z Kraju Kwitnącej Wiśni pomylił się Naohiro Takahara. W ekipie z Antypodów zawiedli Lucas Neill i Harry Kewell, co dało awans teamowi z Dalekiego Wschodu. W mistrzostwach świata Australijczycy debiutowali w Niemczech w 1974 roku. Jednak po trzech kiepskich meczach wrócili do domu po porażkach z 0:3 NRF i 0:2 NRD oraz bezbramkowym remisie z Chile. Kolejny ich występ miał miejsce po 32 latach przerwy. W pierwszym spotkaniu, mimo sporych problemów, pokonali Japonię 3:1, a w drugim gładko przegrali 0:2 z Brazylią. W ostatnim starciu potrzebowali remisu, który wywalczyli po znakomitym meczu z Chorwacją. W 1/8 finału „Socceroos” w bardzo kontrowersyjnych okolicznościach (rzut karny w piątej minucie doliczonego czasu gry) ulegli 0:1 późniejszym triumfatorom, Włochom. Z RPA już jako reprezentant Azji Australia wróciła po fazie grupowej. Najbardziej dziś znani piłkarze z tego kraju to: Tim Cahill, Brett Emerton i Mark Schwarzer.

Korea Południowa

Zespół z południowej części Półwyspu Koreańskiego od zawsze zaliczał się do największych potentatów azjatyckiego futbolu i do dziś jest jedną z najbardziej utytułowanych drużyn największego kontynentu świata. W Pucharze Azji debiutował na pierwszych rozgrywkach, w 1956 roku w Hongkongu. Został również pierwszym czempionem dzięki pokonaniu 2:1 Izraela i 5:3 Wietnamu Południowego oraz remisowi 2:2 z Hongkongiem. Co ciekawe, Koreańczycy z Południa zostali również pierwszą drużyną, która obroniła tytuł mistrzowski. Cztery lata później, kiedy turniej przeniósł się właśnie do Korei, gospodarze odnieśli niepodważalne zwycięstwo, wygrywając wszystkie trzy mecze. Rozgromili oni 5:1 Wietnam Południowy i 3:0 Izrael oraz minimalnie lepsi 1:0 okazali się od Izraela. Były to dwa jedyne triumfy „Wojowników Taegeuk” w rozgrywkach. Jednak to, że nie odnosili zwycięstw, nie znaczy, że się nie liczyli. W czempionacie największego kontynentu świata zabrakło ich tylko trzykrotnie, a zaledwie raz, w 1984 roku, nie awansowali oni do fazy pucharowej. Ich dokonania w Pucharze Azji są imponujące. Kiedy już wchodzili do strefy medalowej, zawsze wracali do domu z jednym z krążków. Dotychczas przywieźli z mistrzostw swojego rejonu świata dwa złote, trzy srebrne i trzy brązowe medale. Koreańczycy z Południa są również najlepszym w historii azjatyckim zespołem, jaki brał udział w mundialach. Do najważniejszego piłkarskiego turnieju świata „Wojownicy Taegeuk” kwalifikują się nieprzerwanie od 1986 roku. Apogeum ich formy miało miejsce w rozgrywkach w 2002 roku, które sami organizowali. Przez fazę grupową przeszli jak burza, pokonując 2:0 Polskę, remisując 1:1 ze Stanami Zjednoczonymi oraz wygrywając 1:0 z Portugalią. O kolejne zwycięstwa było już o wiele ciężej, gdyż ich przeciwnikami były europejskie potęgi: Włochy i Hiszpania. W bardzo kontrowersyjnych okolicznościach zespół z Półwyspu Apenińskiego pokonali 2:1 po dogrywce, a drużyna z Półwyspu Iberyjskiego przegrała z Koreą w karnych. Jednak potem nie starczyło już ekipie prowadzonej przez Guusa Hiddinka sił na Niemcy i Turcję, co skończyło się dla niej czwartym miejscem na świecie. Z grupy wyszła jeszcze raz, na ostatnim mundialu w RPA, gdzie w 1/8 finału uległa Urugwajowi. Najbardziej dziś znani piłkarze z tego kraju to: Park Ji-sung, Park Chu-young i Lee Young-Pyo.

Australia Bahrajn Indie Korea Południowa