8 czerwca prezesem Socios Wisła został mianowany Piotr Leśkiewicz. Kontrowersje wzbudza fakt, iż nowy prezes w przeszłości był związany ze skompromitowanym (to mało powiedziane) Stowarzyszeniem Kibiców Wisły Kraków. Dla Socios to wyraźna, choć dopiero pierwsza, rysa wizerunkowa.
Sport z polityką wcale nie mają po drodze. W tym wypadku analogii jest aż nazbyt wiele. Całe zamieszanie wokół Socios Wisła w związku z powołaniem na funkcję prezesa Piotra Leśkiewicza – byłego członka Stowarzyszenia Kibiców Wisły Kraków – łudząco przypomina obecność postkomunistów w polskim Sejmie (żeby tylko!).
Nowe (stare?) porządki
I tak – nie każda osoba należąca w przeszłości do SKWK czy PZPR utożsamia zło wcielone, lecz piastowanie przez nie wysokich stanowisk, co zresztą nie może dziwić, pozostawia niesmak i wątpliwości. Bo w końcu nie po to następuje tzw. „nowe otwarcie”, by uczestniczyli w nim ludzie mniej lub bardziej powiązani ze starym układem bądź systemem.
Chcąc nie chcąc jest to wręcz niemożliwe. Mimo upływu przecież trzydziestu lat od transformacji ustrojowej, państwowe urzędy po dziś dzień obejmują dawni pezetpeerowcy. Socios powołano do życia w ostatnim dniu wakacji ubiegłego roku, a jednak persona z przeszłością w stowarzyszeniu o, eufemistycznie rzecz ujmując, niechlubnej sławie za sprawą bezczelnego wyprowadzania pieniędzy z klubu wszelkiej maści ścieżkami, pełni wysokiej rangi funkcję.
Wizerunek Socios, a więc organizacji w pełni transparentnej od momentu powołania do życia, mimowolnie ucierpiał podjętą decyzją. Wróć – określenie transparentność to wyjątkowe niedopowiedzenie. Socios to organizacja krystaliczna. Bez skazy. Wprost przeźroczysta. Comiesięczne publikacje rozliczeń finansowych świadczą same za siebie. Dorobek obfitujący na budzącą podziw kwotę miliona złotych, przekazanych jako finansowe wsparcie dla Wisły Kraków, na nieszczęście członków chwilowo został przyćmiony poprzez delegowanie na prezesurę Leśkiewicza.
Wizerunkowa gafa
Bo przecież nieskazitelny wizerunek Socios był budowany w oparciu nie tylko o przejrzystość w kwestiach finansowych, ale i o brak jakichkolwiek powiązań z innymi ruchami kibicowskimi działającymi na Wiśle. Socios słusznie postrzegano jako przeciwieństwo w każdym calu względem zhańbionego po uszy SKWK za sprawą bezczelnego wyprowadzania pieniędzy z klubu wszelkiej maści ścieżkami, mimo iż od samego początku Piotr Leśkiewicz pracował jako wiceprezes zrzeszenia.
Jednak fakt o działalności Leśkiewicza w dawnych latach był znany garstce osób zapisanych w Socios. Spór nie miał prawa bytu dopóki nikt uwikłany w stare układy nie był frontmanem Socios niczym Witold Ekielski. Niczym niezmącone wyobrażenie zostało zmącone właśnie wyborem Leśkiewicza.
Leśkiewicza, który przecież zrobił wiele dobrego zarówno dla SKWK (szeroko pojęte akcje charytatywne na rzecz domów dziecka czy hospicjów), jak i, rzecz jasna, dla Socios (chociażby sumienna organizacja koncertu „Gwiazdy dla Białej Gwiazdy”, z którego wpływy w całości przeznaczono na budowę boisk dla piłkarskiej akademii Wisły Kraków). Bagatelizowanie wspomnianych spraw byłoby dowodem niebywałej ignorancji i zaślepienia.
Analogicznie zresztą jak lekceważenie obecności Piotra Leśkiewcza na walnym zgromadzeniu SKWK przed trzema laty, na którym zjawiło się – co upublicznił Szymon Jadczak na Twitterze – pięć osób należących do bojówki Wisła Sharks wraz ze znajomymi i partnerkami oraz Damian Dukat, do niedawna wiceprezes Wisły Kraków, a od niedawna przebywający w areszcie. Albo fotografowanie się w czapce ze słowami nawiązującymi do nienawiści wobec kibiców Cracovii. Albo w koszulce z przekreślonym herbem Cracovii.
Nadmierna stygmatyzacja nie służy w ogóle, aczkolwiek aby zachować wzorowy wizerunek, Socios powinno mimo wszystko Leśkiewicza odwołać ze stanowiska bądź on sam winien złożyć rezygnację i pozostać zwykłym członkiem. W końcu nie tylko on sam wśród Socios był częścią SKWK. Jest jednym z wielu, choć zarazem jedynym skupiającym na sobie krytykę. To jednak nie nastąpiło. W ramach nadzwyczajnego głosowania nowy prezes otrzymał wotum zaufania.
Zaufania, którego Piotr Leśkiewicz nie ma prawa nadwyrężyć. I niewiele wskazuje na to, by miało tak się stać – w zarządzie stowarzyszenia, jak jednogłośnie deklarują członkowie, odznacza się pracowitością i zaangażowaniem. Względem jego działalności w Socios nikt nie składa żadnych obiekcji. Niewykluczone, że to właśnie Leśkiewicz zostanie osobą, która przełamie stereotyp absolutnego utożsamiania przynależności do SKWK z byciem gangsterem. W końcu wsadzanie wszystkich do jednego worka to przeżytek.
Niemniej jednak wizerunkowe faux pas to fakt – pierwszy tego typu przypadek od momentu powstania. Chcąc unikać gaf na płaszczyźnie public relations, Socios Wisła nie powinno eksponować na wysokich stanowiskach ludzi pokroju Leśkiewicza. Wywołuje to skrajnie negatywne emocje, rozpala niepotrzebne dyskusje i wątpliwości, które trzeba następnie odkręcać za pomocą licznych wyjaśnień, oświadczeń, głosowań.
Zgadzam się, że Leśkiewicz nie powinien być prezesem Socios i dobrze, że o tym napisałeś. Szkoda by było, gdyby taka nierozważna decyzja osłabiła dynamikę, z jaką rozwija się nowe wiślackie stowarzyszenie. Ale mam dwie uwagi. Po pierwsze - skoro sam, słusznie skądinąd, twierdzisz, że sport i polityka nie mają ze sobą po drodze, to bądź konsekwentny. Krytykę Okrągłego Stołu, czy transformacji ustrojowej zostaw na inne okazje. Mnie takie wstawki w tekstach sportowych drażnią, analogia też wydaje mi się uszyta zbyt grubą nicią. A po drugie, pracuj nad stylem. Sformułowania takie, jak: "niczym niezmącone wyobrażenie zostało zmącone", "składanie obiekcji", "odkręcanie wątpliwości", czy "wszelkiej maści ścieżki", to materiał ze szkolnej pracy domowej, a nie poważnego artykułu. Nie warto psuć efektów własnej pracy.