FJW: Rodzina Maldini

W życiu niejednokrotnie się zdarzyło, że pasja wciągnęła całą rodzinę. Mnóstwo takich przykładów można było znaleźć w futbolu. Najpierw zaczęło się od pójścia na pierwszy mecz, później pierwszego treningu, a następnie pokazania się na piłkarskich salonach. Pasja i realizowanie marzeń potrafiło wspiąć człowieka na wyżyny. Istotnym tego przykładem jest włoska rodzina Maldinich. Tutaj zamiłowanie do piłki nożnej przeszło z pokolenia na pokolenie. Po dwóch wybitnych piłkarzach o nazwisku Maldini rośnie trzeci, który ociera się o prawdziwy futbol.

Cesare Maldini urodził się 5 lutego 1932 w Trieście. Karierę piłkarską rozpoczynał jako środkowy obrońca w Triestinie. W 1954 roku jego talent dostrzegł wielki AC Milan. Dla wówczas 22-letniego Cesare była to wielka szansa, aby zaistnieć w świecie piłki. W ekipie „Rossonerich” był bardzo ważną postacią i odnosił bardzo ważne sukcesy. Udało się kilkukrotnie sięgnąć po mistrzostwo Włoch. Do tego także doszedł triumf w Pucharze Mistrzów 1963 roku. Dobra dyspozycja zawodnika w klubie przyczyniła się do udziału na piłkarskich mistrzostw świata w 1962, odbywały się one w Chile. Tam Włosi nie wypadli najlepiej, bo zajęli trzecie miejsce w grupie, okazując się gorszymi od RFN oraz gospodarzy turnieju, i odpadli z rozgrywek. Podczas swojej kariery w Milanie Cesare występował z takimi piłkarzami, jak: Giovanni Trapattoni, Gianni Rivera czy Jose Altafini. W tamtym okresie drużyna ze stolicy Lombardii zacięcie rywalizowała z Juventusem o tytuł Serie A. Pod koniec kariery Cesare Maldini związał się z Torino, gdzie wystąpił w 33 spotkaniach.

Później postawił na karierę szkoleniową. Oczywiście jako były piłkarz Milanu zaczął pracę w tym klubie. W zespole „Rossonerich” był asystentem trenera przez cztery lata, natomiast w międzyczasie udało mu się tymczasowo poprowadzić pierwszą drużynę. Żeby mieć duże pole manewru w karierze trenerskiej Cesare Maldini związał się z mniejszymi klubami, w których mógł pełnić funkcję pierwszego trenera. Prowadził takie zespoły jak Foggia, Termana i Parma. Jego kunszt trenerski odzwierciedlił się w pracy z reprezentacją Włoch. W 1980 roku został asystentem trenera. Sześć lat później był szkoleniowcem kadry Włoch U-21. Poprowadził zespół narodowy na dwóch Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku i Atlancie w 1996 roku. Na hiszpańskiej olimpiadzie ekipa pod wodzą Maldiniego odpadła w ćwierćfinale z reprezentacją Hiszpanii. Notabene Włosi odnieśli też porażkę w fazie grupowej z Polską, która wówczas zaszła aż do finału. Cztery lata później było gorzej niż w Barcelonie. Kadra olimpijska Włoch wygrała tylko jedno spotkanie z Koreą Południową i dość szybko pożegnała się z rozgrywkami w Atlancie. Jednakże po nieudanej olimpiadzie w USA Cesare Maldini objął posadę pierwszego szkoleniowca reprezentacji Włoch po Arrigo Sacchim. Były piłkarz Milanu potrafił doprowadzić Italię do ćwierćfinału, gdzie musiała uznać wyższość późniejszych triumfatorów, Francuzów. Po turnieju we Francji był w sztabie szkoleniowym Milanu, a później pierwszym trenerem reprezentacji Paragwaju, mundialu w Korei i Japonii 2002 doprowadził zespół do 1/8 finału.

Syn Cesare Maldiniego, Paolo, poszedł w ślady ojca i został piłkarzem. Zadebiutował bardzo szybko, bo w wieku 17 lat. Dosyć szybko był znaczącą postacią w zespole „Rossonerich”. Przyczyniło się to do tego, że udało się mu zadebiutować w reprezentacji Włoch w wieku 20 lat. Paolo w swojej karierze zdobywał dość sporo laurów. Z Milanem osiągnął dużo na krajowym podwórku, wygrywając siedmiokrotnie mistrzostwo Włoch. Mógł również pochwalić się licznymi sukcesami na arenie międzynarodowej. Klub ze stolicy mody wraz z Paolo sięgał pięciokrotnie po Ligę Mistrzów. W tych rozgrywkach niejednokrotnie Milan pokazywał klasę i potrafił wspiąć się na wyżyny swoich marzeń. Do tego zespołu każdy czuł respekt, a Paolo Maldini wówczas był kapitanem. Został on również wyróżniony w kategorii FIFA 100.

Odnosił wiele sukcesów w reprezentacji Włoch. Pojechał z nią na trzy finały Euro i na cztery mundiale. Już na swoim pierwszym turnieju dotarł z kadrą narodową do półfinału Euro 1988, gdzie Italia okazała się gorsza od ZSRR. Dla Maldiniego istoty był brązowy medal uzyskany na mundialu w 1990 roku, turniej był rozgrywany na półwyspie Apenińskim. W późniejszym okresie reprezentacja Włoch z Paolo w składzie dotarła do finału mistrzostw świata w 1994 roku i Euro 2000, ale przegrała arcyważny bój i nie spełniła swoich marzeń. Jednakże po azjatyckim mundialu w 2002 roku Paolo postanowił zakończyć reprezentacyjną karierę. W karierze reprezentacyjnej wystąpił w 126 spotkaniach i zdobył siedem bramek.

Paolo Maldini, jak na Włocha przystało, związał się z modelką Adrianną Fossą, z którą ma dwóch synów. Jeden z nich, Christian, poszedł w ślady ojca i dziadka, chcąc być zawodowym piłkarzem. Na świat przyszedł podczas Euro 1996, kiedy jego tata występował w drużynie narodowej. Zawodnik występuje w młodzieżowej drużynie Milanu i pokłada się w nim duże nadzieje na przyszłość. Klub ze stolicy Lombardii odmładza nieco swoją drużynę i już kilku zawodników z Primavery pojawiło się w pierwszym zespole. Istnieje duża szansa, że Christian podzieli losy swoich krewnych i będzie występował w wielkim świecie piłki.

AC Milan Giovanni Trapattoni Irlandia Włochy