Drużyna znad delty Nilu jest jednym z najbardziej utytułowanych zespołów z Czarnego Lądu. Jako pierwsza reprezentacja z Afryki zakwalifikowała się do Mundialu. Jest również sześciokrotnym triumfatorem Pucharu Narodów Afryki.
Egipski Związek Piłki Nożnej został założony 21 października 1921 roku. W kraju faraonów futbol bardzo szybko zyskał sobie ogromną popularność. Było to przyczynkiem pierwszego w historii awansu reprezentacji z Afryki do Mistrzostw Świata. To przełomowe wydarzenie odbyło się w 1934 roku podczas Mundialu we Włoszech. „Faraonowie” (taki bowiem przydomek nosi reprezentacja z nad Kanału Sueskiego) rozegrali w turnieju zaledwie jedno spotkanie (porażka z Węgrami 2:4). Drugi czempionat w jakim uczestniczyła drużyna Egiptu to MŚ w 1990 roku, czyli znowu w Italii. Tym razem zespół kierowany przez trenera Mahmouda El-Gohary’ego spisał się zdecydowanie lepiej, niż podczas swojego debiutu. Nie udało się co prawda awansować do drugiej rundy, jednak w grupie Egipcjanie zremisowali z ówczesnymi mistrzami Europy – Holendrami 1:1, a także z Irlandczykami 0:0. W ostatnim spotkaniu drużyna El-Gohary’ego uległa zaledwie 0:1 reprezentacji Anglii. Od tamtej pory teamowi z Egiptu nie udało się awansować do Mistrzostw Świata. W eliminacjach do World Cup – RPA 2009, reprezentacja dowodzona przez szkoleniowca Hassana Shehatę awansowała do 3. rundy eliminacyjnej, gdzie rozpoczęła zmagania w 3. grupie (przeciwnicy to: Zambia, Rwanda, Algieria).
O wiele bardziej okazale wygląda historia udziału Egiptu w rozgrywkach Pucharu Narodów Afryki. „Faraonowie” tryumfowali w PNA sześciokrotnie (1957, 1959, 1986, 1996, 2006, 2008). Czterokrotnie również stawali na podium afrykańskich mistrzostw. Duże wrażenie robią zwłaszcza dwa ostatnie triumfy w PNA. Ekipa Shehaty oparta na zawodnikach urodzonych po 1980 roku, którzy zdobyli brązowy medal Mistrzostw Świata U-21, najpierw w roku 2006, będąc gospodarzem imprezy, pokonała w finale drużynę Wybrzeża Kości Słoniowej, a dwa lata później w Akrze (Ghana) ograła w decydującym spotkaniu reprezentację Kamerunu. Największymi gwiazdami reprezentacji Egiptu są: kapitan drużyny, bramkarz Essam El-Hadary (FC Sion), Mohamed Zidan (Borussia Dortmund), Mohamed Aboutreika (Al.-Ahly Kair), Mohamed Shawky (Midlesborough FC), Amr Zaki (Wigan Athletic), Mido (Wigan Athletic) i Ahmed Hassan (Al.-Ahly Kair). Najbardziej znanym i utytułowanym piłkarzem Egiptu jest bez wątpienia Hossam Hassan. Rozegrał on w reprezentacji rekordową ilość spotkań (170), strzelając 69 bramek (jest to także reprezentacyjny rekord)
Obecna pozycja w rankingu FIFA: 37
Kod FIFA kraju: EGY
Informacje o kraju:
Powierzchnia: 1 001 450 km2
Ludność: 81,7 mln. mieszkańców
Nazwa oficjalna kraju: Arabska Republika Egiptu
Stolica: Kair
Większe miasta: Kair, Aleksandria, Luksor, Asaun
Waluta: funt egipski
Domena internetowa: .eg
Język urzędowy: arabski
Trener
Hassan Shehata urodził się 19 czerwca 1949. Jest byłym egipskim piłkarzem, a obecnie selekcjonerem kadry Egiptu.
Kariera piłkarska
Shehata przez 13 lat występował w Zamaleku Kair. W barwach klubu ze stolicy Egiptu strzelił aż 88 bramek w lidze, 22 w Pucharze Egiptu i 22 w Afrykańskiej Lidze Mistrzów. Był dwukrotnym królem strzelców ligi. Przez 3 lata reprezentował kuwejcki zespół Kazma Sporting Club. W reprezentacji Egiptu występował przez osiem lat. Zagrał w dwóch turniejach o Puchar Narodów Afryki. W Egipcie w 1974 roku zajął trzecie miejsce, a czwarte w Nigerii w 1980 roku. Grał także w eliminacjach do turnieju w roku 1978, ale Egipt nie przebrnął kwalifikacji. We wszystkich trzech rozgrywkach zdobył 10 goli.
Jako piłkarz, Shehata osiągnął wiele sukcesów. Był między innymi mistrzem Egiptu z Zamalekiem w sezonie 1977/1978 oraz zdobył z nim trzy puchary krajowe w sezonach 1974/75, 1976/77, 1978/79. Indywidualnie, oprócz bycia najlepszym ligowym strzelcem, został wybrany trzecim piłkarzem w rankingu na Najlepszego Piłkarza Afryki 1974 (wg France Football). W 1970 roku był najlepszym piłkarzem Azji, w 1974 najlepszym graczem Pucharu Narodów Afryki, a dwa lata później został najlepszym piłkarzem Egiptu. W 1980 roku odznaczono go za zasługi dla egipskiego sportu.
Kariera trenerska
Shehata zaliczył debiut na ławce trenerskiej w młodzieżowej drużynie Zamaleku. Wygrał z tym klubem młodzieżową ligę. Na kolejny sukces musiał czekać aż do sezonu 1996/1997. Wprowadził wtedy do I ligi klub Menia. Rok później to samo uczynił z Sharqeya. W roku 2000 powtórzył wyczyn z Suez i w kraju zaczęto go nazywać specjalistą od awansów. W 2001 roku objął młodzieżową kadrę narodową. Wygrał z nią Puchar Narodów Afryki i zagrał w ćwierćfinale młodzieżowych Mistrzostw Świata. Potem z Al-Mokawloon wszedł do I ligi i zdobył Puchar i Superpuchar Egiptu. Od 4 lat pracuje z kadrą seniorską Egiptu. Wygrał z nią Puchar Narodów Afryki w 2006 i 2008 . Ponadto z drużyną z doliny Nilu, udało mu się zwyciężyć w Młodzieżowym Pucharze Narodów Afryki w 2003 roku. Zakwalifikował się także do młodzieżowych Mistrzostw Świata w 2003 roku i dotarł w nich do ćwierćfinału.
Gwiazdy
Obecnie gwiazdą reprezentacji Egiptu jest Ahmed Hossam Hussein Abdelhamid, który kibicom futbolu bardziej znany jest jako Hossam Mido.
Mido urodził się 23 lutego 1983 roku w Kairze i w niedługim czasie podjął treningi w szkółce Zamaleku, gdzie w wiek 16 lat został włączony do kadry pierwszego zespołu. Talent u młodego napastnika szybko zauważyli europejscy skauci, a Mido zaledwie po sezonie gry w seniorskiej drużynie Zamaleku przeniósł się do belgijskiego KAA Gent. Wejście na stadiony Starego Kontynentu w wykonaniu Mido było efektowne, bowiem Egipcjanin w barwach Gent zagrał w 21 spotkaniach, zdobywając 11 goli. Pozwoliło mu to na sięgnięcie po nagrodę Hebanowego Buta, która przyznawana jest najlepszemu piłkarzowi z Afryki w lidze belgijskiej.
Mierzący 188 cm snajper przeniósł się do Ajaksu Amsterdam, który znany jest z umiejętności szlifowania piłkarskich diamentów. Szybko okazało się, że Mido także będzie jednym z nich. W ciągu dwóch lat spędzonych na holenderskich arenach zdobył on 21 bramek w 41 spotkaniach. Pojawiały się jednak liczne głosy o problemach, jakie reprezentant „Faraonów” sprawiał włodarzom „Joden”, i podjęto decyzję o wypożyczeniu go do Celty Vigo. Mido z miejsca pokazał się z dobrej strony, lecz hiszpańskiego klubu nie było stać na to, aby wykupić Egipcjanina na stałe. Z ofertą transferową wyszło kilka ekip, a najlepszą propozycję przedstawiło Olympique Marsylia i to właśnie tam wylądował Mido. Cena transferu wyniosła 12 milionów euro, a oczekiwania wobec zawodnika były ogromne. Pierwszy oficjalny mecz w barwach francuskiego zespołu to mecz z Guingamp w sierpniu 2003 roku. Mido mimo siedmiu zdobytych bramek nie spełnił pokładanych w nim nadziei i po zaledwie jednym sezonie gry odszedł do Romy za 6 milionów euro.
Egipcjanin w Rzymie spisywał się gorzej niż źle i jasne stało się, że szybko będzie szukał miejsca, w którym mógłby się odrodzić. Wybór padł na angielski Tottenham. Jak się okazało był to strzał w dziesiątkę, gdyż Mido na boiskach Premiership spisywał się bardzo przyzwoicie. Do tego stopnia, że władze londyńskiego klubu zdecydowały się wykupić Mido z Romy za kwotę 4,5 miliona euro. Jednak pochodzący z Kairu zawodnik ponownie zaczął grać poniżej swoich możliwości i znów pojawiły się głosy, że niebawem będzie szukał nowego klubu. Tak też się stało, bowiem bój o kontrakt Mido stoczyły ze sobą Middlesbrough, Birmingham City i Sunderland.
Najszybsi okazali się ci pierwsi, którzy wyłożyli na stół kwotę 6 milionów funtów. Hossam, grając w ekipie Boro, zaliczył sześć trafień w 23 spotkaniach, a władze klubu zdecydowały się wypożyczyć go do Wigan. Dorobek w Middlesbrough z pewnością byłby okazalszy gdyby nie problemy zdrowotne Mido. Teraz grając w Wigan, Egipcjanin stara się poprawić nieco nadszarpniętą reputację napastnika, który miał podbić europejskie boiska.
Współpraca: Mateusz Łukaszyk, Paweł Sikora
