251 goli w 278 spotkaniach Primera Division, a tym samym rekord nie do pobicia przez 60 lat. Jedna z najwybitniejszych postaci w historii hiszpańskiej piłki nożnej. Legenda Athleticu Bilbao – Telmo Zarra. Kim jest człowiek, do którego zaczęły być porównywane takie gwiazdy współczesnego futbolu jak Lionel Messi czy Cristiano Ronaldo?
Telmo Zarra, a właściwie Telmo Zarraonandia Montoya, urodził się w 1921 roku w Baskonii. Był siódmym z dziesięciorga dzieci Telma Zarraonandia oraz Tomasy Montoya. Jego wczesne życie nie było łatwe. Ojciec nie popierał pomysłu syna, który zakładał, że w przyszłości zostanie profesjonalnym piłkarzem. Ponieważ dwaj starsi bracia Zarry trenowali już piłkę nożną, według niego była to już wystarczająca liczba graczy w tej rodzinie.
Baskijski zawodnik początkowo grał niezwykle ostrożnie. Przyległo do niego przezwisko „Telmito strachliwy”. Wydawało się, że nie posiada cech napastnika, który musi być przecież pewny siebie, odważny, niebojący się ryzyka. Wkrótce to, jak go postrzegano, miało jednak ulec zmianie.
W latach 40. Athletic Bilbao poszukiwał graczy, aby odbudować drużynę (rozwiązaną kilka lat wcześniej przez panującą wówczas wojnę). Klub rozpoczął rekrutację młodych, zdolnych zawodników (z dużym potencjałem) z Erandio – drużyny grającej na poziomie drugiej ligi, a której graczem był wówczas Zarra. Tak rozpoczęła się jego przygoda z futbolem na najwyższym światowym poziomie.
Zarraonandia zadebiutował w Bilbao 29 września 1940 roku w meczu ligowym przeciwko Valencii. Pierwszy występ w Primera Division należał do niezwykle udanych. Zawodnik strzelił w tym spotkaniu dwie bramki, przy czym pierwszą już po niespełna 17 minutach.
W sezonie 1941/1942 Zarra był zmuszony opuścić klub, gdyż został powołany do wojska. Wysłano go do Ceuty, gdzie rozegrał kilka meczów towarzyskich. Powrót na boisko nie odbył się w wielkim stylu i z całą pewnością był najgorszym momentem, z jakim kojarzony jest hiszpański zawodnik. W odbywającym się wówczas finale Copa del Rey nie wykorzystał rzutu karnego w doliczonym czasie gry, oddając tym samym zwycięstwo Barcelonie.
Najlepszym czasem w karierze piłkarza był sezon 1944/1945. To właśnie wtedy zdobył po raz pierwszy Trofeo Pochichi, za 20 bramek strzelonych w 26 spotkaniach. Zarra otrzymał tę nagrodę jeszcze pięciokrotnie: w 1946, 1947, 1950, 1951 i w 1953 roku.
W maju 1950 roku Athletic Bilbao znów grał w finale Copa del Rey. Tutaj Zarra dał popis swoich możliwości. Pierwszą bramkę Hiszpan zdobył w 14. minucie. W doliczonym czasie gry zdobył dla Bilbao hat-tricka, stając się tym samym rekordzistą w liczbie strzelonych bramek w finale Pucharu Króla, i w ten sposób zapewnił drużynie zwycięstwo.
Zarraonandia zakończył karierę w Athleticu Bilbao na koniec sezonu 1954/1955. Od tego czasu grywał w kilku drużynach na poziomie drugiej ligi. W 1957 roku oficjalnie przeszedł na piłkarską emeryturę. Zmarł w wieku 85 lat.
Tuż po śmierci piłkarza dziennik sportowy „ Marca” utworzył trofeum jego imienia, które jest przyznawane najlepszym strzelcom Primera Divison urodzonym w Hiszpanii.
Najlepszy napastnik w dziejach Athleticu, ale także zawodnik, który najczęściej wygrywał klasyfikację króla strzelców La Liga. Zawodnik, który stał się autorytetem wielu współczesnych piłkarzy. Mimo że zarówno Messi, jak i Ronaldo starają się pobić jego rekordy, Zarraonandia na stałe zapisał się na kartach historii hiszpańskiej piłki nożnej.
