AH: Mourinho zwiódł wszystkich

– Parkowanie autobusu nie ma żadnego związku z zawodnikami, którzy są wybrani przez trenera. Można grać sześcioma, siedmioma, ośmioma piłkarzami defensywnymi, którzy będą atakować – skwitował „The Special One” po meczu. Plan Portugalczyka był w całości okazały.

Granie taktyką 8-1-1, futbol XIX wieku, obrona, obrona i jeszcze raz obrona – taki obraz malował się w głowie niejednego eksperta od spraw futbolu. Chelsea miała się głównie zamartwiać o to, aby tylko nie straciła gola. Wielu przed meczem zrobiło też duże oczy, nie widząc nazwiska Oscara w podstawowym składzie. W drugiej linii ustawieni byli David Luiz, Nemanja Matić i Ramires – wszystko wskazywało na to, że Mourinho zabawi się w 4-3-3. Taki podobny układ miał w końcówce grudnia na stadionie Arsenalu, gdzie padł bezbramkowy remis. To już miało dobitnie potwierdzić, że Jose znowu zabije świetne widowisko. Jednakże wojownicy okazali się bardziej odważni w walce z tytanem.

Być może nie bylibyśmy świadkami zaskakującego scenariusza, gdyby nie fakt, że na boisko nie mógł wybiec Fernandinho. W jego miejsce z konieczności wskoczył Martin Demichelis, który raczej nie słynie z wybitnych umiejętności. Prawdopodobnie taki stan rzeczy zachęcił Mourinho do zmiany planów. Na środku ofensywnej siły ognia zobaczyliśmy Williana, który miał skutecznie przeszkadzać nominalnemu stoperowi. Tak czy owak strategia Jose wypaliła.

Kluczowe było także uniemożliwienie swobodnej gry Davidowi Silvie. Dlatego też druga linia zasługuje na brawa w tej kwestii, bo został skutecznie wyłączony z gry. Nie był już tak kreatywny, na dodatek nie było Samira Nasriego i Sergio Aguero. To był jeden z tajników sukcesu. W końcu minęło wiele czasu, od kiedy „Obywatele” nie strzelili ani jednej bramki na własnym obiekcie. Ostatnio ponad trzy lata temu miała miejsce taka okoliczność, że drużyna przyjezdna zachowała czyste konto w niebieskiej części Manchesteru.

Warto zauważyć, że większość niebezpiecznych ataków z obu stron padało z jednej strony boiska. Silva natarczywie próbował zejść z lewego skrzydła i przebić się przez środek, który jednak okazał się mocno przepełniony niebieskimi koszulkami. Tym samym goście nie dawali miejsca na doskonałe rozgrywanie akcji z jednego skrzydła, gdzie boczni obrońcy City mogliby wykonać prawidłowe podanie do swoich kolegów.

Pierwsza groźna akcja gospodarzy zrodziła się od Aleksandra Kolarova, który wykonał rajd lewą stroną i posłał crossową piłkę w pole karne do Yayi Toure, który czyhał na futbolówkę przy dalszym słupku. W drugiej połowie znowu Serb dośrodkował w „szesnastkę”, a piłka znalazła Silvę, który odnalazł się w obrębie niczym środkowy napastnik. Jednak to by było na tyle. Bardziej zaskakującą bronią na jego pozycji okazał się Branislav Ivanović z drugiej strony barykady. Tym razem również on mógł grać bardziej ofensywnie dzięki zorganizowanej pracy kolegów linii obrony i pomocy. W szczególności Luiz i Matić potrafili szybko przerywać akcje „The Citiznes” i przemyślanie rozegrać piłkę.

Nie wiem, czy Mourinho spodziewał się, że Ivanović będzie miał kluczowe znaczenie w akcjach ofensywnych, że to on mógłby strzelić przepiękną bramkę z woleja sprzed linii pola karnego. Tak czy inaczej najważniejszy moment meczu miał miejsce po niecałych 30 minutach, a Serb dokonał istnej egzekucji na Harcie. Poza niespodziewanym wkładem w przodzie, potrafił świetnie zagrać w defensywie. Luiz i Matić też poza zadaniami obronnymi potrafią angażować się w ataki. Ramires za to podłączał się w kontratakach, jednakże wykończenie niektórych akcji to już druga sprawa.

To był niezwykle uniwersalny spektakl, jaki zaprezentowała nam przede wszystkim Chelsea. Defensywni zawodnicy atakowali, atakujący stosowali pressing. Ważna była również rola Williana, który dzięki swoim niespożytym siłom odbierał piłki zawodnikom z linii pomocy City. Oczywiście nie zapominajmy o genialnym Edenie Hazardzie, który z wielką ochotą biegał z piłką i dryblował do końcowej linii boiska. Również zaliczył kilka ważnych odbiorów.

Podsumowując, to była klasyczna, mistrzowska wręcz strategia wielkiego Jose Mourinho. Jego niecne zamiary zaskoczyły większość dusz tego świata, włączając Pellegriniego. Nie ma wątpliwości – w wielkich starciach Jose pozostaje panem i władcą.

Chelsea FC Jose Mourinho Manchester City Manuel Pellegrini