A propos: Gorsi od Szpakowskiego

W świecie piłkarskim znany ze swoich pomyłek jest Dariusz Szpakowski. I o ile doświadczony komentator przez lata wszelkie niedociągnięcia merytoryczne i językowe nadrabiał umiejętnością budowania nastroju, tak sprawozdawcy Ligi Mistrzów zniechęcają do oglądania spotkań. Wczoraj z dwóch wielkich hitów zdecydowałem się na mecz Bayern – Juventus. Ktoś słusznie zauważył, że karą za ten wybór będzie słuchanie duetu komentatorskiego Bartosz Gleń – Wojciech Jagoda. Przy tych dwóch panach każdy średnio znający się na piłce kibic doświadcza wrażenia, że nie ma zielonego pojęcia o futbolu.

„Juventus przeszedł na taktykę 4-4-2, czyli czterech obrońców, czterech pomocników i dwóch napastników”

Tutaj pan Jagoda zrobił ze wszystkich oglądających idiotów. Potrzebowałem naprawdę długiej chwili, aby dotarło do mnie tak skomplikowane rozłożenie na czynniki pierwsze kwestii taktycznych. Antonio Conte nie od wczoraj jest uważany za świetnego stratega. Taktyka 4-4-2 jest od lat powszechnie używana, ale dopiero dzięki redaktorowi Jagodzie cały świat mógł w końcu poznać pełnię taktycznych założeń, które można zastosować przy takim ustawieniu.

Tony… Halik? Blair? Hawk?

Nie, nie. Któryś z panów komentatorów miał na myśli oczywiście Toniego Kroosa, który odniósł kontuzję. Niemiec prawdopodobnie nie zagra przez osiem tygodni. Jednak większym bólem był dla niego sposób wymowy jego imienia przez ludzi z nSportu. Otóż sympatyczny niemiecki pomocnik ma na imię Toni, a nie Tony. Zdajemy sobie sprawę, że to drugie imię jest bardziej męskie, ale to nie powód, żeby zmieniać je wbrew woli piłkarza.

Znajomość składu Bayernu

„Tony” odniósł kontuzję już w pierwszej połowie i musiał zostać zmieniony. Tych, którzy na co dzień nie mają styczności z Bundesligą, informujemy, że Kroos jest ofensywnym pomocnikiem. Jeden z komentatorów nSportu spojrzał na ławkę rezerwowych Bayernu i stwierdził, że JEDYNYM wyborem na tę pozycję jest Anatolij Tymoszczuk. Podły i złośliwy Jupp Heynckes postanowił jednak zrobić psikusa znawcom futbolu i wpuścił na boisko Arjena Robbena, przesuwając na pozycję ofensywnego pomocnika Thomasa Müllera. Ale to nie koniec, bo wbrew temu, co twierdził duet Gleń – Jagoda, na ławce siedział też młody Xherdan Shaqiri, który również mógłby zająć miejsce w ofensywnym tercecie.

Odważne decyzje Heynckesa

Mogę iść o zakład, że 95% kibiców Bayernu wystawiłoby wczoraj dokładnie taki sam skład, który został wybrany przez Juppa Heynckesa. No, może nie licząc obecności van Buytena na środku obrony. Ale redaktor Jagoda wie lepiej. Według niego pozostawienie na ławce Robbena, Mario Gomeza i Claudio Pizarro to odważna decyzja. Na dowód podał jeszcze liczbę bramek zdobytą przez tych piłkarzy… w historii Ligi Mistrzów. Rzeczywiście, bardzo miarodajna statystyka. Co prawda jestem tylko niedzielnym kibicem Bundesligi i swoim doświadczeniem nie dorastam do pana Jagody, ale jestem w stanie sprawdzić, że:

– Müller ma w tym sezonie 17 goli i 11 asyst (Robben 5/5),

– Pizzaro zagrał w wyjściowym składzie tylko w sześciu meczach, bo jest słabszy od Gomeza (osiem goli) i Mandżukicia (16 goli).

Wbrew pozorom te statystyki są ogólnodostępne i wcale nie trzeba być wielkim ekspertem, aby je odszukać.

Jeszcze jeden komentarz odnośnie do Juppa Heynckesa wygłoszony na koniec mecz chyba przez Bartosza Glenia: „Myślę, że przed spotkaniem podopieczni Juppa Heynckesa wzięliby ten wynik w ciemno”. Otóż nie. To „Juve” każdy korzystny wynik brałoby w ciemno. Bayern innej opcji niż zwycięstwo w ogóle nie rozważał. Nie wiem, czy to niedocenienie potencjału „Bawarczyków” czy po prostu nieznajomość związku frazeologicznego.

Van Buyten w świetnej formie, Robben najlepszy

Wszystko, co przeczytaliście, to naprawdę nic. Ogrom mojej niewiedzy na temat futbolu wypłynął dopiero wtedy, gdy dowiedziałem się, że van Buyten rozgrywa świetny sezon. Komentatorzy nSportu najwyraźniej nie wiedzą, że 35-letni Belg jest ostatnim wyborem na pozycję środkowego obrońcy. W tym sezonie zagrał 10 razy w pierwszym składzie (na 36 możliwych). Tych spotkań byłoby jeszcze mniej, gdyby nie kontuzje Holgera Badstubera i Jerome’a Boatenga. Pierwszy raz słyszę stwierdzenie, że ktoś rozgrywa świetny sezon, kiedy przegrywa walkę o miejsce w wyjściowej jedenastce. Ale co ja tam wiem…

Na początku drugiej połowy dowiedziałem się jeszcze jednej zdumiewającej rzeczy. Mianowicie w pierwszej połowie najlepszy na boisku był Arjen Robben, który wszedł z ławki rezerwowych. Nie świetnie ustawiający się Schweinsteiger i Gustavo, nie bezbłędny Alaba, który zdobył gola, nie Ribery nawijający włoskich obrońców jak makaron, nie Mandżukić harujący za trzech, tylko holenderski skrzydłowy. Pamięć mam dość krótką, ale zagrania Robbena, które kojarzę z pierwszej połowy, to: trzy rajdy, z czego dwa skończyły się za linią końcową, kilka niecelnie bitych rzutów rożnych i zmarnowane dwie świetne sytuacje. Komentatorzy nSport uparcie twierdzili, że od strony Holendra płynie główne zagrożenie dla Juventusu. Była to prawda, ale tylko po części. Po prawej stronie najczęściej oprócz Robbena znajdowali się także: Müller, Lahm, Ribery i Mandżukić. A Chiellini pozwalał Robbenowi na rajdy, bo dobrze wiedział, że z prawej nogi Holender nie jest w stanie nic wykombinować.

Niedopowiedzenia

Mecz nie stał na najwyższym poziomie, bo Juventus nie potrafił sprostać świetnie dysponowanemu Bayernowi. Całe wrażenie pogarszał jednak komentarz panów z nSportu. Próbowali oni wytłumaczyć widzom, jak to się się stało, że Mario Mandżukić gra w tym sezonie więcej niż świetnie spisujący się wcześniej Mario Gomez. Dowiedziałem się, że Chorwat wywalczył miejsce w składzie, ale nikt nie wspomniał, że Gomez stracił sporą część jesieni. Ale to nie wszystko. Dalej jeden z komentujących głośno zastanawiał się, czy można wygrać Ligę Mistrzów bez goli napastników. Uznał, że świetnym przykładem będzie… Chelsea z Fernando Torresem. I znowu błąd. Przecież w „The Blues” grał Didier Drogba! On zdobył sześć bramek, a król strzelców Euro 2012 dorzucił trzy trafienia.

Po raz kolejny usłyszałem też o tym, jak to bramki z rzutów wolnych zdobywa Andrea Pirlo. Po raz 258. dowiedziałem się, że każdy z tych goli był inny. Tak jakby bramka po rykoszecie było zasługą włoskiego pomocnika. Było też dużo błędów językowych, jak na przykład: „Ribery jest najlepszym piłkarzem „Kickera”. Otóż nie „Kickera”, a według „Kickera”. Ale te pomyłki już pomińmy. Przecież nie jesteśmy czepialscy!

Zwykle stoję po stronie komentujących. Każdy ma przecież prawo do pomyłki, a w ogromie informacji na temat meczów można się zagubić. Problem w tym, że w nSport nie jest to nowość. A poza tym wczoraj panowie Gleń i Jagoda nie mylili się w jakichś szczegółach, a wykazali braki podstawowej wiedzy na temat zespołów. To jest lekceważenie fanów piłkarskich, którzy płacą spore (a będą płacić jeszcze większe) pieniądze.

Obserwuj autora na Twitterze: @ArturDylewski

Bayern Monachium Juventus Turyn