Marcin Pachulski

Zestawienie historycznej jedenastki Górnika Zabrze według iGola

Przedstawiamy historyczną jedenastkę Górnika Zabrze

18 stycznia 2020 Zestawienie historycznej jedenastki Górnika Zabrze według iGola

Czas na kolejną drużynę z cyklu historyczne jedenastki klubów występujących w ekstraklasie. Tym razem przyszła kolej na jeden z najbardziej utytułowanych klubów w historii polskiej piłki nożnej, czyli Górnik Zabrze. Zobaczmy, kto znalazł się w naszej historycznej jedenastce w zespole górników.

Udostępnij na Udostępnij na

Górnik Zabrze został utworzony w 1948 roku, a w najwyższej klasie rozrywkowej zadebiutował w 1956 roku w spotkaniu z Ruchem Chorzów, które to zabrzanie wygrali 3:1. W swojej historii górnicy aż 14 razy zdobywali tytuł mistrza Polski oraz sześć razy Puchar Polski i raz Superpuchar Polski. Swojej ostatnie mistrzostwo Polski drużyna z Zabrza świętowała 32 lata temu.

Pod koniec lat 60. oraz na początku lat 70. Górnik bardzo mocno zaznaczył swoją obecność w Europie. Pierwszym sukcesem na arenie międzynarodowej był ćwierćfinał Pucharu Intertoto w 1967 roku. Rok później górnicy dotarli do ćwierćfinału Pucharu Mistrzów, w którym ulegli Manchesterowi United. Największym sukcesem zarówno w historii zabrzan, jak i polskiej klubowej piłki nożnej jest finał w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1970 roku. Górnik w meczu finałowym uległ kolejnemu angielskiemu gigantowi – Manchesterowi City – 1:2. W drodze do finału tych rozgrywek zabrzanie odprawili takie zespoły, jak: Olympiakos Pireus, Rangers, Lewski Sofia i AS Roma. O awansie do finału w meczu z ostatnim wymienionym zespołem zadecydował rzut monetą, ponieważ wcześniej w trzech pojedynkach między tymi drużynami były remisy 1:1.

W barwach Górnika grało wielu znakomitych piłkarzy, którzy zapisali się nie tylko w historii zabrzańskiego klubu, lecz także w kronikach polskiej piłki nożnej. Tacy zawodnicy, jak: Włodzimierz Lubański, Jerzyk Gorgoń, Ernest Pohl czy Zygfryd Szołtysik należeli do jednych z najlepszych piłkarzy w Europie.

Bramkarz

Hubert Kostka – całą swoją seniorską karierę spędził w Zabrzu, gdzie w barwach Górnika grał przez 14 sezonów w latach 1960-1973. Dla ekipy z Zabrza rozegrał 222 spotkania w ekstraklasie. Zdobył z tym klubem aż osiem tytułów mistrza Polski (1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1970, 1971, 1972) oraz sześć Pucharów Polski (1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972). Grał także w wielkim w finale Pucharów Zdobywców Pucharów przeciwko Manchesterowi City. W reprezentacji Polski Kostka zagrał 32 razy, zdobył złoty medal olimpijski na igrzyskach w Monachium w 1972 roku. Bez wątpienia Hubert Kostka należy do jednego z najlepszych golkiperów w historii polskiej piłki oraz uważany jest za najlepszego bramkarza w historii Górnika Zabrze.

Obrońcy

Stefan Florenski – reprezentował barwy górników przez 15 sezonów w latach 1956-1971, rozegrał 258 spotkań, strzelił jedną bramkę. Z Górnikiem zdobył aż dziewięć tytułów mistrza Polski (1957, 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971) oraz pięciokrotnie triumfował w rozgrywkach Pucharu Polski (1965, 1968, 1969, 1970, 1971). Grał również w wielkim finale Pucharu Zdobywców Pucharów przeciwko Manchesterowi City. Florenski w polskiej reprezentacji wystąpił 11 razy, niestety nie udało mu się zagrać z kadrą na żadnym wielkim turnieju. Karierę zakończył w 1973 roku w GKS-ie Tychy.

Henryk Latocha – zawodnik Górnika Zabrze w latach 1965-1973. Rozegrał dla górników 126 spotkań w ekstraklasie i strzelił jedną bramkę. Podczas swojego okresu w Zabrzu zdobył z tym zespołem cztery tytuły mistrza Polski (1966, 1967, 1971, 1972), a także pięć razy Puchar Polski. Zagrał w przegranym finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City. W reprezentacji Polski Latocha zagrał osiem razy. Swoją piłkarską karierę zakończył w 1979 roku w Austrii w drużynie FC Gols.

Jerzy Gorgoń – jeden z najlepszych środkowych obrońców w historii polskiej piłki nożnej oraz zaliczany do jednego z najlepszych defensorów lat 70. na świecie. W barwach Górnika grał przez 13 lat od 1967 roku do 1980 roku i rozegrał 236 spotkań, strzelił w nich 22 gole. Z zabrzańskim klubem sięgnął dwukrotnie po mistrzostwo Polski w 1971 i 1972 roku oraz pięć razy po Puchar Polski (1968, 1969, 1970, 1971, 1972). Zdobywca Złotych Butów w 1973 roku w plebiscycie katowickiego „Sportu”.

W reprezentacji Polski Gorgoń zagrał 55 razy i strzelił sześć bramek. Z polską kadrą zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, zajął trzecie miejsce na mundialu w RFN w 1974 roku oraz zdobył srebrny medal olimpijski na igrzyskach w Montrealu w 1976 roku. Po raz ostatni na wielkiej imprezie wystąpił w 1978 roku na mundialu w Argentynie, podczas którego Polska odpadła w drugiej rundzie turnieju, a zaraz po tych mistrzostwach Gorgoń zakończył reprezentacyjną karierę. Po raz ostatni wybiegł na boisko w 1983 roku w barwach szwajcarskiego FC Sankt Gallen.

Stanisław Oślizło – kolejny legendarny obrońca Górnika Zabrze, który reprezentował jego barwy w latach 1960-1972. Oślizło dla rozegrał 296 spotkań w barwach zabrzańskiego klubu, strzelił trzy bramki, zdobył z nim osiem razy tytuł mistrza Polski oraz sześć razy Puchar Polski. Grał również w wielkim finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City w 1970 roku. Oślizło jest czterokrotnym laureatem Złotych Butów w plebiscycie „Sportu” (1961, 1963, 1967, 1968 ). W reprezentacji Polski zagrał 57 razy i strzelił jedną bramkę, niestety z kadrą nie osiągnął wielkich sukcesów. Karierę zakończył w 1972 roku w barwach Górnika Zabrze.

Pomocnicy

Waldemar Matysik – zawodnik, który swoją prawdziwą karierę rozpoczął właśnie w Górniku Zabrze, w którym był jednych z najlepszych graczy w latach 80. W barwach zabrzańskiego zespołu występował w latach 1979-1987, rozegrał 173 mecze i strzelił siedem goli. Matysik z Górnikiem trzykrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski (1985, 1986, 1987). Po ostatnim tytule mistrzowskim odszedł do francuskiej drużyny AJ Auxerre, w której grał przez trzy lata, po czym przeniósł się do niemieckiej ekipy Hamburger SV. W reprezentacji Polski Matysik zagrał 55 razy, zdobył z nią brązowy medal na mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982 roku. Pod koniec kariery grał w w klubach niższych lig niemieckich, a zakończył ją w 1998 roku w Germanii Dattenfeld.

Zygfryd Szołtysik – kolejny zawodnik, który swoją seniorską karierę zaczynał w Zabrzu. W barwach Górnika grał w latach 1962-1974 oraz 1975-1978, łącznie rozegrał 395 spotkań i strzelił 91 bramek. Z zabrzańskim klubem zdobył siedem razy tytuł mistrza Polski (1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972) oraz sześć razy Puchar Polski (1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972). Zagrał również w finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City w 1970 roku. Szołtysik grał także za granicą, w takich zespołach jak US Valenciennes (Francja), Toronto Falcons (Kanada), a pod koniec kariery grał w niemieckich drużynach niższych lig – w Eintrachcie Hamm i SVA Bockum-Hovel, w którym to zakończył karierę w 1990 roku. W reprezentacji Polski Szołtysik zagrał 46 razy i strzelił 10 bramek. Zdobył z polską kadrą złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku.

Roman Lentner – legendarny skrzydłowy Górnika Zabrze w latach 60., dla którego grał od 1956 roku do 1969 roku, w jego barwach wystąpił 241 razy i zdobył 75 bramek. Z górnikami zdobył osiem tytułów mistrza Polski oraz trzy razy Puchar Polski. Grał w ćwierćfinale Pucharu Intertoto w 1967 roku oraz w ćwierćfinale Pucharu Mistrzów w 1968 roku. W reprezentacji Polski Lentner zagrał 32 razy i strzelił siedem goli. Zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku. Karierę piłkarską zakończył w 1970 roku w GKS Wesoła.

Erwin Wilczek – wielką piłkarską karierę rozpoczął w Zabrzu, gdzie grał w latach 1959-1972. Zdołał rozegrać dla Górnika 293 spotkania, w których strzelił 96 goli. W barwach górników odniósł mnóstwo sukcesów: dziewięć tytułów mistrza Polski, sześć Pucharów Polski oraz finał rozgrywek Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City. Po zakończeniu swojej przygody z Górnikiem wyjechał do Francji, gdzie zasilił szeregi US Valenciennes, w którym to został m.in. królem strzelców II ligi francuskiej. W 1975 roku zakończył karierę właśnie w tym zespole. W polskiej reprezentacji Wilczek zagrał 16 razy, strzelił dwie bramki. Po zakończeniu piłkarskiej kariery zajął się trenerką, prowadził swój były klub US Valenciennes w latach 1979-1982. Z gabońskim zespołem AS Sogara Port Gentil doszedł do finału rozgrywek Pucharu Mistrzów Afryki w 1987 roku. Przez krótki czas prowadził też reprezentację Gabonu w 1986 roku.

Napastnicy

Ernest Pohl – człowiek legenda, najskuteczniejszy piłkarz w historii rozgrywek ekstraklasy, który ma na koncie 186 bramek. W barwach Górnika Zabrze grał w latach 1957-1967 i rozegrał dla niego 209 spotkań, w których strzelił aż 143 bramki. Z zabrzańskim klubem sięgnął osiem razy po mistrzostwo Polski (1957, 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967) oraz raz po Puchar Polski w 1965 roku. Trzykrotnie był królem strzelców rozgrywek I ligi (1954, 1959, 1961). W 1964 roku został laureatem Złotych Butów w plebiscycie redakcji katowickiego „Sportu”. W reprezentacji Polski Pohl zagrał 46 razy i strzelił 39 bramek. Był uczestnikiem igrzysk olimpijskich w Rzymie w 1960 roku.

Karierę zakończył w Stanach Zjednoczonych w polonijnym klubie Vistula Garfield w 1970 roku. Dzięki jego wspaniałej grze dla Górnika w Zabrzu od 2001 roku organizowany jest turniej juniorów im. Ernesta Pohla. W 2005 roku stadion przy ulicy Roosevelta 81 został nazwany imieniem słynnego napastnika.

Włodzimierz Lubański – jeden z najlepszych napastników historii polskiej piłki nożnej. Legenda Górnika Zabrze i belgijskiego KSC Lokeren. W barwach Górnika grał w latach 1963-1975. Rozegrał 234 mecze i strzelił 155 bramek. Zdobył z nim siedem tytułów mistrza Polski (1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972) oraz sześć razy Puchar Polski (1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972). Grał również w pamiętnym finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City. Lubański cztery razy z rzędu był królem strzelców ekstraklasy (1966-1969). Dwa razy zdobył tytuł Piłkarza Roku w plebiscycie katowickiego „Sportu”. W 1967 roku był pierwszym Polakiem, który znalazł się w rankingu „France Football” na najlepszego piłkarza Europy, zajął wtedy 16. miejsce.

W barwach KSC Lokeren Lubański również odnosił sukcesy. W 1981 roku zdobył wicemistrzostwo Belgii, a także dotarł do finału Pucharu Belgii oraz ćwierćfinału Pucharu UEFA. Przez blisko siedem lat gry dla tego klubu rozegrał 196 spotkań i strzelił 82 bramki. W reprezentacji Polski Włodzimierz Lubański zagrał 75 razy i strzelił 48 bramek, co plasuje go na drugim miejscu wśród najlepszych strzelców reprezentacji Polski. Jest najmłodszym debiutantem w historii reprezentacji Polski – miał 16 lat 188 dni – oraz najmłodszym strzelcem w historii reprezentacji Polski (również w wieku 16 lat i 188 dni). Z polską reprezentacją zdobył złoty medal olimpijski na igrzyskach w Monachium w 1972 roku, lecz niestety dwa lata później nie pojechał na mundial do RFN z powodu fatalnej kontuzji więzadła krzyżowego, która wykluczyła go z gry na dwa lata. Piłkarską karierę zakończył w 1985 roku w belgijskim KRC Mechelen.

Ekstraklasa Ernest Pohl Erwin Wilczek Górnik Zabrze Henryk Latocha Hubert Kostka Jerzy Gorgoń Roman Lentner Stanisław Oślizło Stefan Florenski Waldemar Matysik Włodzimierz Lubański Zygfryd Szołtysik

Komentarze
stary kibic (gość) - 4 lata temu

Kręci się łezka w oku ,wspaniała drużyna z przełomu 60/70 lat , a mój idol Hubert Kostka to supr gość, szkoda że nie dane mu było być trenerem reprezentacji .. Tą drogą pozdrawiam Pana Huberta i życzę dużo zdrowia!

Odpowiedz
Dodaj komentarz

Zapraszamy do kulturalnej dyskusji.

Najnowsze