Potęga Barcelony – recenzja

W ostatnim czasie na rynku książkowym znajdują się nie tylko biografie topowych i znanych piłkarzy, ale również książki ukazujące historię i życie klubu. Taką pozycją jest „Potęga Barcelony”. Autor opisuje zespół „Blaugrany”, ujawniając wiele ciekawych faktów związanymi z funkcjonowaniem „Dumy Katalonii”. Regas wprowadza w tajniki zespołu, który przez wiele lat szukał recepty na osiągnięcie dominacji na hiszpańskim i europejskim polu.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, nawet jeśli nie czujemy sympatii do Barcelony. Autor postarał się o to, aby dość obrazowo przedstawić zakulisowe fakty bez tych mocno ubliżających Realowi Madryt czy innym rywalom, więc kibic przeciwnej drużyny nie powinien się obrazić na Lluisa Regasa za jakość tej książki.

Autor we wstępie zaznacza misję, jaka czeka Tito Vilanovę, który w ubiegłym roku zastąpił na stanowisku pierwszego szkoleniowca Barcelony, Pepa Guardiole. Ma on dobrze prowadzić zespół, kontynuując dzieło swojego poprzednika. Zadanie nie jest łatwe, ale Vilanova doskonale wie, w co się pakuje. Czytając pierwszy rozdział, czytelnik może się nieco przerazić. Regas zaczyna wątkiem historycznym, ZSRR w 1968 roku dokonuje inwazji na Czechosłowację, tłumiąc przy tym Praską Wiosnę. Później dodaje kilka innych faktów, które działy się właśnie tego samego roku. Początkowo można się zastanawiać, o co autorowi tej książki może chodzić. Jednak później docieramy do sedna. Właśnie w 1968 roku w miejscowości Bellcaire d’ Emporda urodził się Tito Vilanova. Nie miał on pokaźnej kariery zawodniczej, lecz swoją inteligencją i zmysłem potrafił na polu trenerskim rekompensować swoje niespełnione marzenie zostania czołowym piłkarzem zespołu „Blaugrany”. W książce ukazane są wypowiedzi piłkarzy Barcelony, którzy ufają Vilanovie i wierzą, że z nim mogą osiągnąć końcowy sukces. 

Najlepiej czytało się rozdział „Co prezes, to kryzys”. Autor opisuje kilka błędów prezesów, one to w głównej mierze przyczyniły się do tego, że Barcelona przez dłuższy czas nie mogła zdobyć Ligi Mistrzów. Hiszpan chwali w swojej książce ruch działaczy Barcelony, którzy po wielokrotnym stawianiu na holenderskich szkoleniowców zdecydowali się postawić na ludzi znających specyfikę funkcjonowania i gry tego klubu. Tym ruchem jest przekazywanie pałeczki asystentom trenerów, którzy momentalnie wchodzą, kiedy ich mistrz odchodzi z klubu. W kolejnym rozdziale twórca owej książki również chwali szkółkę Barcelony – La Masię – twierdząc, że jest to najprawdopodobniej wizytówka „Barcy” w XXI wieku, gdyż wielu piłkarzy wywodzących się stamtąd stanowiło o sukcesach „Dumy Katalonii”. Zresztą została ona nieco zmodernizowana, o czym wspomina autor. Jednak czytając ten fragment, doszukujemy się ciekawej anegdotki. Co wspólnego łączy Vilanovę, Guardiolę, Rourę i Altimira? Mianowicie dobra kuchnia. Każdemu z nich rodzina przywoziła zapasy i dawała je kucharzowi, by on gotował ich najsmaczniejsze potrawy. Cała czwórka została nazwana „Klubem Łakomczuchów”. Johan Cruyff jako pierwszy zaczął wypatrywać młodzież z tejże szkółki i w ślady Holendra poszło kilku jego następców. To w głównej mierze przyczyniło się do tego, że siła Barcelony została oparta na wychowankach, którzy ciągle wkraczają do szeregów pierwszej drużyny.

Nie koniec jednak ciekawych wątków zawartych w książce. Lluis Regas jako dziennikarz napisał o współpracy mediów z Barceloną. Opisuje on, jak ściśle gazety katalońskie, radio oraz telewizja działają wspólnie z „Blaugraną”. Ma to jednak swoje minusy, bo poprzez globalne rozpowszechnienie transmisji telewizyjnych kibice więcej czasu spędzają, oglądając mecze u siebie w domu niż na Camp Nou, co przyczynia się do tego, że mniej czują futbol w wykonaniu ich ukochanego zespołu. Dawniej było to niemożliwe, bo były tylko dwie transmisje ligowe podczas jednej kolejki.

Na końcu książki znajduje się dość długi aneks, który zajmuje dziesięć stron. W nim znajdują się trenerzy, którzy w całej historii pracowali w Barcelonie, historia klubu oraz sukcesy Barcelony na wielu płaszczyznach. Książkę kończy posłowie wygłoszone przez Rafała Steca, który przetłumaczył na język polski tę pozycję.

Reasumując: Lluis Regas napisał książkę, która przedstawia dominację Barcelony w XXI. Jednak żeby osiągnąć sukces, „Blaugrana” musiała sporo wycierpieć, przez co nie mogła po 1992 roku zdobyć upragnionej Ligi Mistrzów. Później w ciągu kilku lat udało się aż trzykrotnie sięgnąć po trofeum elitarnych rozgrywek. Włodarze zespołu popełnili wiele błędów, z czego później wyciągnęli wnioski i co następnie przyczyniło się do sięgania po laury. Książkę warto zakupić, bo można z nią spędzić miły wieczór lub popołudnie. Szczególnie sympatycy Barcelony mogą się dowiedzieć wiele ciekawostek na temat pupili oraz samego klubu. Nie wszystkie ciekawostki ująłem w tej recenzji, bo siłą rzeczy byłaby ona troszeczkę za długa, a nie o to chodzi. Nieważne, czy ktoś szaleje za Barceloną, czy za nią nie przepada, nie będzie się nudził.

Egzemplarz tej książki można wygrać w naszym konkursie. Szczegóły na naszym profilu na Facebooku.

FC Barcelona Josep Guardiola Tito Vilanova