Były Stany i Kanada, nadchodzi czas na Meksyk. Jedyny z wielkich krajów Ameryki Północnej, który bez futbolu nie wyobraża sobie istnienia. Podobnie jak w Brazylii czy Argentynie, i tutaj piłka nożna jest religią, czymś znacznie wyrastającym ponad codzienne sprawy. W odróżnieniu od innych latynoskich potęg w oczy rzuca się jednak niedobór gwiazd światowego formatu. Czy nadchodzące pokolenie zmieni ten trend?
17. pozycja w rankingu FIFA, ciągła opinia „czarnego konia” wielkich imprez i zwykle mimo wszystko rozczarowanie. Tak wyglądają realia kadry Meksyku ostatnich lat. Z drugiej strony Liga MX jest silniejsza z roku na rok, a jej medialnym triumfem było sprowadzenie czynnego reprezentanta Francji w osobie Andre-Pierre’a Gignaca. Właśnie w tych rozgrywkach znajdziemy, co oczywiste, największą liczbę utalentowanych młodych piłkarzy z kraju organizującego mistrzostwa świata w 1970 i 1986 roku. Komu przyznajemy miano najzdolniejszych młodych Meksykanów?
1) Hirving Lozano (CF Pachuca, 21 lat)
Młodsza, meksykańska wersja Alexisa Sancheza. Hirving Lozano raczej na pewno zrobi europejską karierę – już teraz swoje sidła zarzucił na nim Manchester United pragnący mieć u siebie tak błyskotliwego skrzydłowego. Mający za sobą bardzo udane miesiące reprezentant kraju powoli zaczyna przerastać Ligę MX. Jeden z jej najszybszych graczy imponuje nie tylko samym przyspieszeniem – jego technika i „kopyto” z prawej nogi stanowią postrach nawet najlepszych defensyw. Występujący zwykle z lewej strony piłkarz dość często wyręcza napastników w zdobywaniu bramek – na ten moment to jeden z najlepszych strzelców w lidze. Jeśli nie „Czerwone Diabły”, to lada chwila inna potęga zgłosi się po Lozano. Rekord transferowy Ligi MX wydaje się poważnie zagrożony!
https://youtu.be/cl_BXI6Ms38
2) Erick Gutierrez (CF Pachuca, 21 lat)
Kolejny piłkarz Pachuki, która w tym momencie niesłychanie dominuje pod względem zasobów młodzieży. Gutierreza szersza publiczność poznała na brazylijskiej olimpiadzie, gdy w spotkaniu przeciwko Fidżi zdobył cztery bramki, wszystkie w drugiej połowie (przeciwnik prowadził 1:0 po 45 minutach). Mimo imponującego wyczynu pochodzący z Ahome zawodnik raczej nieczęsto zdobywa gole, jego rolą jest głównie dostarczanie piłek do bardziej wysuniętych kolegów – to środkowy pomocnik o ofensywnych inklinacjach. Lewonożny, świetnie wyszkolony technicznie gracz podobnie jak Hirving Lozano znalazł się już na celowniku klubów z Europy. Mówiło się o zainteresowaniu drużyn z La Liga i Serie A. Nic dziwnego, przy jego kreatywności i uderzeniu z dystansu z pięknego pisklęcia może wyrosnąć jeszcze piękniejszy orzeł.
3) Erick Aguirre (CF Pachuca, 19 lat)
Podium zamyka kolejny, ostatni już piłkarz CF Pachuca. Zakupiony niedawno z Morelii boczny defensor to typowa mała torpeda. Uwielbia mieć przed sobą dużo przestrzeni, stąd często włącza się do akcji ofensywnych. Mierzący zaledwie 171 cm wzrostu Aguirre powinien idealnie pasować do gry na pozycji wahadłowego, słynie bowiem z wielkiej wydolności. Jedna z gwiazd mistrzostw świata U-17 z 2013 roku wraz z transferem do mistrza Meksyku poczynił kolejny krok w krótkiej, lecz już intensywnej karierze. Kolejnym będzie zapewne próba podboju Europy. Z jego talentem – jak najbardziej prawdopodobna.
4) Raul Gudino (FC Porto, 20 lat)
Pora na jedynego w zestawieniu zawodnika występującego na co dzień w Europie i jedynego golkipera. Raul Gudino, najlepszy młodzieżowy bramkarz Ameryki Północnej w 2013 roku pokazał się światu na mistrzostwach kontynentu do lat 17. Później wychowanek Guadalajary udał się na dwuletnie wypożyczenie do rezerw FC Porto, gdzie prezentował się na tyle godnie, że włodarze portugalskiej potęgi nie wahali się wydać na niego 1,5 miliona euro. Mierzący niemal dwa metry Gudino bardzo różni się od dotychczasowych piłkołapów z Meksyku. Znacznie bliżej mu do Thibaulta Courtois niż do Guilherme Ochoi, zamiast kociego refleksu inteligentne ustawianie się, w miejsce wielkiej błyskotliwości chłodna analiza. Świat idzie naprzód, tak będzie wyglądać 90% golkiperów nowej generacji.
https://youtu.be/ARLyOCvKuSQ
5) Ernesto Vega (Deportivo Toluca, 18 lat)
Mieć osiemnaście lat i już nosić numer „9” na plecach w niezwykle utytułowanej drużynie? Jeśli masz w sobie tyle talentu co Ernesto Alexis Vega, to jak najbardziej możliwe. Młody piłkarz urodził się w mieście, którego nazwa przywołuje słuszne skojarzenie z pewnym wybitnym meksykańskim snajperem. Cuauhtemoc. Jak Cuauhtemoc Blanco. Vega ma całkiem podobne parametry fizyczne (bez nadwagi, która zwłaszcza w końcówce kariery męczyła legendę latynoskiej piłki), tę samą pozycję na boisku i podobny spryt. Jeśli będzie choć w połowie tak dobry jak „Cuau”, to w dobie internacjonalizacji piłki bardzo szybko znajdzie dla siebie miejsce w jednym z czołowych europejskich klubów.
W poprzednim odcinku przedstawiliśmy największe talenty Kanady.
