Młode wilki TME: Mariusz Stępiński

Mariusz Stępiński urodził się 12 maja 1995 roku w Sieradzu. Jak twierdzi sam zawodnik, w piłkę grał od zawsze, lecz na pierwszy trening udał się w wieku 10 lat. Zamiłowaniem do futbolu zaraził go starszy brat – Krzysztof –  jednak futbolowa pasja była u niego wrodzona, brat tylko ją uwolnił. Pierwszym klubem Mariusza był Piast Błaszki, to tam uczył się podstaw futbolowego rzemiosła. Już wtedy widziano w nim materiał na klasowego napastnika. Dostrzegli to też działacze Pogoni Zduńska Wola i w 2009 roku 14-letni junior stał się piłkarzem tego klubu. Jego talent został szybko zauważony przez szkoleniowców młodszych kategorii wiekowych reprezentacji Polski. Świetna gra i spora liczba bramek wpłynęły na duże zainteresowanie czołowych klubów ligi polskiej. Młody zawodnik stanął przed trudnym wyborem, ale… nie zastanawiał się ani chwili. Wiedział, że chce zostać piłkarzem Widzewa, i kiedy RTS się po niego zgłosił, był on najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

Widzew to klub z bardzo bogatą historią. Tam młodzi piłkarze zazwyczaj nie otrzymują zbyt wielu szans gry przed ukończeniem 18. roku życia. Bywały oczywiście wyjątki, jak w przypadku Jakuba Rzeźniczaka, który debiutował w ekstraklasie w wieku 16 lat i niewiele ponad 300 dni. Mariusz na swój pierwszy występ czekał pół roku, udowadniając w tym czasie swoją klasę w rozgrywkach Młodej Ekstraklasy. Nie zrobił tam co prawda furory, strzelił jedną bramkę w dziewięciu spotkaniach, ale pokazał, że drzemie w nim ogromny potencjał. Trener Radosław Mroczkowski nie zawahał się dać mu szansy i 27 października 2011 roku wprowadził go na boisko w ostatniej minucie meczu z Lechem Poznań. Dzięki temu bohater niniejszego tekstu stał się najmłodszym piłkarzem  w ekstraklasie w historii Widzewa, w momencie debiutu miał 16 lat i 200 dni. W następnych dwóch spotkaniach Mariusz otrzymywał kolejne szanse i już tydzień później, w meczu z Wisłą Kraków, został uznany za jednego z najlepszych piłkarzy meczu, mimo iż rozegrał niecałe 40 minut. – Grał lepiej od swoich bardziej doświadczonych kolegów. Cały czas był w ruchu, jak to się mówi – pod grą. Widać, że jest dobrze wyszkolony technicznie i szybki. Jedyną wadą jest jeszcze budowa fizyczna, ale to normalne w tak młodym wieku – mówili po tym spotkaniu eksperci. Potem zaliczył jeszcze 25 minut w meczu z Górnikiem Zabrze w ostatnim meczu rundy jesiennej.

Mariusz pokazał się w lidze, ale w młodzieżowej reprezentacji Polski, którą prowadził Marcin Dorna, był jednym z liderów. Nie mógł się go nachwalić trener drużyny U-17 – Marcin Dorna. – Regularnie strzela gole, niezależnie od klasy przeciwnika. Radzi sobie tak samo dobrze, jeśli gramy atakiem pozycyjnym z drużynami pokroju Litwy czy Walii, jak i przeciwko Niemcom albo Hiszpanii, kiedy liczymy na kontry. Cenię go, bo jest zdeterminowany w dążeniu do celu. Wie, że liczy się przede wszystkim praca. Kiedy słuchałem wywiadu, którego udzielał po meczu z Wisłą, pomyślałem, że słucham dojrzałego mężczyzny, a przecież on ma dopiero 16 lat – mówił o Mariuszu Marcin Dorna w wypowiedzi dla „Przeglądu Sportowego”.  – Musi nad tym pracować, ale to normalne w tym wieku. Technicznie jest zaawansowany. Bardzo się cieszę, że dostał szansę w ekstraklasie, bo to sygnał dla pozostałych chłopców z mojej kadry, że mogą zostać docenieni. Dobrze trafił, bo trener Mroczkowski nie boi się stawiać na młodych piłkarzy. Jesteśmy w stałym kontakcie i analizujemy postępy Mariusza – mówił Dorna. Czy wiosną Stępiński może grać regularnie w lidze? – Może nie w pierwszym składzie, ale stać go, by pojawiać się często na boisku – dodał szkoleniowiec.

Runda wiosenna nie była dla niego spełnieniem marzeń. Zagrał zaledwie w kliku spotkaniach: z Podbeskidziem (27 minut), Polonią Warszawa (15 minut), ŁKS-em Łódź (minuta) i Legią Warszawa (8 minut). Na koniec sezonu otrzymał prezent od trenera Mroczkowskiego w postaci występu od pierwszego gwizdka sędziego w meczu z Cracovią. Stępiński został zmieniony w 52. minucie, jednak można powiedzieć, że prawdziwy chrzest bojowy miał już za sobą. Bilans Mariusza byłby pewnie lepszy, gdyby nie gra w młodzieżowej reprezentacji Polski. W maju 2012 roku widzewiak przebywał na rozgrywanych w Słowenii mistrzostwach Europy do lat 17. Pokazał się tam z dobrej strony, strzelił zwycięską bramkę w meczu z Belgią i był podstawowym piłkarzem drużyny, która w półfinale po twardej walce uległa młodzieżowej reprezentacji Niemiec. Ostatecznie przywiózł z tego turnieju brązowy medal.

Po zakończeniu sezonu w mediach zrobiło się głośno na temat ewentualnego transferu Mariusza do silniejszej ligi. W grę wchodziły podobno takie kluby jak Inter Mediolan. Menedżer piłkarza, Łukasz Masłowski, potwierdził, że zainteresowanie było duże, lecz były to głównie zapytania, konkretnych ofert nie było. – Potwierdzam, że zainteresowanie jest, cały czas pojawiają się zapytania, ale konkretnej oferty na razie nie ma, więc dopóki nie pojawi się żadna oficjalna propozycja, to nie ma tematu. – mówił Masłowski w rozmowie z Arturem Kurzawą dla portalu iGol.pl. Podobno o piłkarza walczyła także warszawska Legia, ale mało prawdopodobne, by piłkarz chciał się przenieść do tego klubu.

Stępiński został i… wciąż zasiadał na ławce rezerwowych. W meczach ze Śląskiem, Ruchem, Bełchatowem i Zagłębiem wchodził na ogony, jednak mimo to wciąż zbierał dobre recenzje. W spotkaniu piątej kolejki z Górnikiem Zabrze trener Mroczkowski wprowadził go na boisku w połowie spotkania, a ten odwdzięczył się strzeleniem bramki, która dała łodzianom remis. W ten sposób Mariusz pobił kolejny rekord, stał się najmłodszym strzelcem Widzewa Łódź w historii meczów o punkty w najwyższej klasie rozgrywkowej, mając zaledwie 17 lat i 135 dni. Poprzednio ten rekord należał do Rafała Kubiaka, który trafił do siatki w wieku 18 lat i 131 dni. Dla porównania Zbigniew Boniek swoją pierwszą bramkę dla Widzewa zdobył, mając 19 lat i 209 dni.

Potem było już nieco łatwiej, choć trener Mroczkowski wciąż nie wystawiał utalentowanego piłkarza w pierwszym składzie. Stępiński sprawdził się jednak w roli dżokera i do końca sezonu strzelił jeszcze dwie ważne bramki. Trafienie z Jagiellonią Białystok w 90. minucie zagwarantowało remis, a gol z Koroną przyniósł łodzianom trzy punkty. Jak sam zainteresowany podsumował rundę jesienną? – Z jednej strony mogę być zadowolony, bo nie spodziewałem się, że zdobędę trzy gole. Z drugiej jednak miałem więcej sytuacji i okazji podbramkowych. Mały niedosyt pozostał. Spróbuję być jeszcze skuteczniejszy w rundzie wiosennej. Zadowolony z postawy młodego napastnika był jednak nie tylko Radosław Mroczkowski, ale też Waldemar Fornalik. Selekcjoner reprezentacji Polski po krótkiej konsultacji ze szkoleniowcem Widzewa Łódź powołał Stępińskiego na mecz z Rumunią. Trochę to zaskoczyło naszego dzisiejszego bohatera, ale z wypowiedzi wynika, że wielkiej tremy nie było. – Byliśmy akurat na obozie w Uniejowie. Informację o powołaniu do reprezentacji przekazał mi trener Mroczkowski i nie ukrywam, że byłem tym faktem zdziwiony, ale też bardzo się ucieszyłem. Nie pozostaje mi nic innego, jak pokazać się w kadrze z jak najlepszej strony. Chcę zaprezentować się na zgrupowaniu z jak najlepszej strony. Moim celem będzie pokazanie, że to powołanie od trenera Fornalika nie jest na wyrost, że na nie zasłużyłem.

Stępiński rozegrał kilka minut w meczu z Rumunią, ale jeszcze do końca nie wiadomo, czy zadebiutował w reprezentacji Polski. Trwa spór z federacją rumuńską o kategorię tego spotkania, Rumuni bowiem upierają się, że nie był to oficjalny mecz międzypaństwowy. W każdym razie Polska wygrała 4:1, a Mariusz założył biało-czerwoną koszulkę ze świadomością, że rozgrywa oficjalne spotkanie. Zagrał jak zwykle, bez żadnej tremy, ale miał trochę za mało czasu, by pokazać swoje nieprzeciętne umiejętności.

A umiejętności ma naprawdę duże. Po obejrzeniu kilku spotkań można powiedzieć, że ten zawodnik zadziwia spokojem i opanowaniem. Dysponuje niezłym dryblingiem, co w połączeniu z dobrym przyspieszeniem staje się bardzo silną bronią. Do tego eksperci chwalą go za grę bez piłki. Ten chłopak cały czas szuka pozycji, szuka podania, jakby chciał w każdym momencie meczu dostać piłkę, by zrobić z nią coś pożytecznego. Taki głód piłki jest rzadko spotykany wśród polskich piłkarzy. I pomyśleć, że mówimy o piłkarzu, który nie może mieć reklamy sponsora Widzewa – firmy Harnaś – bo jest zwyczajnie za młody, by reklamować napoje alkoholowe.

Czego możemy spodziewać się po Stępińskim w najbliższych miesiącach? Są tacy, którzy uważają, że wiosna powinna należeć do niego. Są też osoby, które uważają, że Mariusz przerasta potencjałem nawet Arkadiusza Milika, który w ciągu kilku miesięcy podbił ligę polską i wyjechał do Bayeru Leverkusen. Jeśli najbliższe półrocze będzie dla napastnika Widzewa równie udane jak jesień Milika, to możemy się spodziewać podobnego scenariusza. Przede wszystkim Stępiński nie ma jeszcze 18 lat, a więc nie może podpisać w pełni profesjonalnego kontraktu, będzie mógł to zrobić najwcześniej za pół roku. Czy będzie chciał przedłużyć umowę z Widzewem, skoro w kolejce ustawił się choćby Inter Mediolan? Zbigniew Boniek uważa, że młody piłkarz odchodzący za granicę musi mieć miejsce w pierwszym składzie, a w Mediolanie nie byłoby łatwo wywalczyć miejsca na boisku. Zresztą sam zainteresowany zachował zimną krew i w rozmowie z „Przeglądem Sportowym” podkreślił, że nie musi wyjeżdżać za granicę za wszelką cenę. – Mój menedżer rozpoczął rozmowy z Widzewem na temat przedłużenia umowy. Zobaczymy, co z tego wyniknie. To nie jest tak, że mam wielkie parcie na wyjazd za granicę. Przede wszystkim muszą się pojawić konkretne propozycje, a tych nie ma. Poza tym – umówmy się, na razie nic wielkiego nie osiągnąłem.

Wydaje się więc, że mamy do czynienia nie tylko z bardzo utalentowanym chłopakiem, ale też skromnym i dobrze ułożonym młodym człowiekiem. Ambicji też mu nie brakuje. W rozmowie z portalem Student.nazwa.pl Stępiński opowiadał o swoich celach, które sięgają wysoko. – Od małego kibicuję Barcelonie i to jest szczyt moich marzeń, żeby w przyszłości wyjść na Camp Nou i rozegrać tam mecz. Poprzeczka wysoko postawiona, ale myślę, ze jeżeli chce się coś osiągnąć, trzeba właśnie stawiać sobie takie najwyższe cele. No cóż, pozostaje życzyć sobie i piłkarzowi spełnienia marzeń.

Autor tego tekstu bierze udział w konkursie na dziennikarza obywatelskiego roku 2012. Aby oddać swój głos kliknij tutaj

Artykuł ukazał się na blogu Oddech Futbolu