Kołtoń: Widzę Lewego w Barcelonie

Czy Bayern ma już pewne mistrzostwo?

Pewne może nie, bo przecież piłka nożna jest piękną grą, w której wiele wydawałoby się niemożliwych scenariuszy się spełniało. Cuda się zdarzają, jak w finale Ligi Mistrzów, kiedy Bayern grał z Chelsea. Nikt by nie pomyślał, że Bayern tego meczu nie wygra przy takiej grze, prowadzeniu… Ostatecznie był wielkim przegranym tamtego sezonu. Trzeba jednak pamiętać, że przewaga Bayernu jest bardzo duża, a jego kadra bardzo silna, więc mistrzostwo jest bardzo prawdopodobne.

Bayern ma do dyspozycji szeroki skład, w samym napadzie są m.in. Gomez, Mandżukić, Pizarro, może grać jeszcze Mueller. Co Pan sądzi o rotacji w tej drużynie i kolektywie, który tworzą?

Bayern budował swoją filozofię gry przez ładnych kilkanaście lat. To jest jego sposób, żeby mieć bardzo dobrą pierwszą jedenastkę i dwóch, trzech zmienników, nie więcej, bo to wpływa na klimat w drużynie. Można jednak powiedzieć, że piłka stała się ogromnym biznesem, a ambicje Bayernu są znaczące na wszystkich frontach, zarówno w Niemczech, jak i w Europie. Nie jest łatwo utrzymać dobrą atmosferę w bardzo silnej kadrze. Jestem ciekaw, jak to będzie wyglądało, bo Mandżukić grał przez większą część sezonu za Gomeza, który był kontuzjowany. Nie rozumiem jednej rzeczy. Dlaczego Bayern przedłużył kontrakt z Robbenem? Może nie chcieli go za chwilę oddawać za darmo, nie wiem, ale ten piłkarz w Bayernie nie ma przyszłości. Zresztą wolę, żeby na prawym skrzydle grał Mueller. To fantastyczny piłkarz, tak inteligentny, tak dobry technicznie, który potrafi grać na skrzydle, jako napastnik, jako rozgrywający. Potrafi strzelać, asystować. Lewa strona należy do Ribery’ego, jako ofensywny pomocnik gra Toni Kroos. W takiej sytuacji pojawia się pytanie: co dalej z Shaqirim, Robbenem? Shaqiri bardzo mi się podobał, gdy miałem okazję oglądać jego grę. To był chłopak napakowany energią, zapałem. Nie grywał zbyt dużo, ale kiedy już to robił, to spisywał się bardzo dobrze. No i są jeszcze defensywni pomocnicy, niesamowita konkurencja. Javi Martinez, najdroższy transfer, Schweinsteiger, prawdopodobnie najlepszy defensywny pomocnik świata, jest jeszcze Luiz Gustavo, który postraszony sprowadzeniem Martineza grał jak na skrzydłach na początku sezonu, jest genialny Ukrainiec Anatolij Tymoszczuk… Bayern zrozumiał, że bez konkurencji w składzie nie osiągnie sukcesu ani w Bundeslidze, ani w Lidze Mistrzów.

Doskonała forma Bayernu to nie zaskoczenie, ale blisko szczytu tabeli jest inna drużyna, która jest sensacją i rewelacją tego sezonu – Eintracht Frankfurt. Jak ocenia Pan szanse tego zespołu na walkę o laury ligowe i jaki wpływ na jego grę ma Alexander Meier, który zdobył w tym sezonie już 11 bramek?

Tam jest wielu fajnych piłkarzy. To naprawdę autorska drużyna Armina Veh. Widzieć zmiany, które wprowadził, i jak to wszystko poukładał, to był dla mnie szok. Bundesliga jest bardzo wyrównana i przykład Eintrachtu wskazuje, że można do niej śmiało wkroczyć. Mimo wszystko byłbym bardzo zdziwiony, gdyby Eintracht zajął miejsce gwarantujące start w Lidze Europy. Na dłuższą metę ma po prostu niesamowitych rywali z ogromnym, może nie do końca wykorzystanym potencjałem, jak Schalke czy Hannover. Ta tabela jest bardzo dziwna, jeśli chodzi o czołówkę, gdzieś tam nawet Mainz pałęta się w górnych rejonach. Od ponad 20 lat polemizuję ze Zbigniewem Bońkiem, który uważa, że wielcy piłkarze kreują wielkich trenerów. Według mnie może tak być, ale są też drużyny autorskie, takie jak Eintracht właśnie, które są absolutnie kreacją szkoleniowca. Są trenerzy, którzy mają pomysł na grę, i wiedzą, jak go wdrożyć.

Bayern ucieka m.in. Borussii Dortmund, która świetnie radzi sobie w europejskich pucharach. Czy zadyszka drużyny z Dortmundu w lidze jest efektem zmęczenia liczbą spotkań, czy może braku motywacji?

Brak motywacji na pewno nie. Borussia Dortmund to świetny zespół, po prostu świetny. Przyczyną niepowodzeń w lidze są raczej dekoncentracja, zmęczenie psychiczne i fizyczne. Wiadomo, że cała energia poszła na Champions League i to, że udało im się wygrać grupę śmierci, pokonać gigantów światowego futbolu, to jest coś naprawdę wielkiego. Żeby naprawdę zapisać się w historii tych rozgrywek, Borussia musiałaby zamieszać na etapie półfinału czy finału, a do tego jeszcze daleka droga. Czasami brakuje jej szczęścia. W meczu z Wolfsburgiem nie zawinił żaden piłkarz, lecz sędzia. Martwi mnie jednak ta duża strata punktowa do lidera Bundesligi. Szkoda, że jest ona taka spora, rozgrywki byłyby bardziej emocjonujące, gdyby walka była bardziej wyrównana.

Według Pana ani Borussia, ani Eintracht nie będą w stanie przeszkodzić Bayernowi w zdobyciu mistrzostwa. Czy jest w takim razie ktoś inny, kto może okazać się groźnym przeciwnikiem do samego końca?

Jest jeszcze Bayer Leverkusen. Bardzo lubię ten klub, bo zawsze zatrudniał Polaków. Jedni okazywali się rewelacjami, inni mieli problemy z przebiciem się, ale naprawdę Bayer to bardzo fajny zespół z niesamowitą siłą uderzeniową. Nie wiem jednak, czy jest w stanie ścigać się z Bayernem Monachium, mam co do tego wątpliwości. Bayer gra w Lidze Europy, więc część koncentracji będzie skierowana właśnie na europejskie puchary. Chciałbym jednak, żeby ścigał Bayern, chociaż go trochę postraszył. Temperatura tego sezonu byłaby wyższa, gdyby ktoś mógł zagrozić ekipie z Monachium.

Powiedzieliśmy trochę o drużynach z czuba tabeli, przejdźmy może teraz do tych, które zajmują nieco niższe lokaty. Po 12 kolejkach Schalke 04 Gelsenkirchen zajmowało w zestawieniu drugie miejsce, teraz jest siódme i ma wyraźny spadek formy. Co Pan sądzi o perspektywach tego zespołu?

Dla mnie Schalke jest rozczarowaniem, za co zapłacił już Huub Stevens. Sam zastanawiam się, czego mu brakuje. W ostatnich latach może i zawodnicy grali nierówno, jednak niektórymi spotkaniami potrafili zachwycać. Doszli w końcu do półfinału Ligi Mistrzów, jednak duży wpływ na osiągnięcia takie jak to miała osoba Raula. Hiszpan to naprawdę wspaniała historia i wraz z jego odejściem coś się skończyło. Muszą być jakieś ofiary tamtych sezonów.

Jeśli jesteśmy już przy ofiarach: nieciekawa jest sytuacja Augsburga i Greuther Fürth. Czy te zespoły są rzeczywiście za słabe na Bundesligę?

Chyba tak. Co prawda rozgrywki Bundesligi należą do bardziej wyrównanych, jednak ich poziom w ostatnich latach wyraźnie się podniósł, o czym świadczyć mogą mecze niemieckich drużyn w europejskich pucharach. Myślę, że nie ma przypadku w tym, że zespoły z Niemiec odgrywają w Lidze Mistrzów i Lidze Europy coraz większą rolę, a w starciu z nimi ekipy o skromnym budżecie wypadają bardzo blado, czego przykładem są właśnie Greuter Fürth i Augsburg.

Jest jednak również drużyna Hoffenheim, której właściciel wyłożył na jej budowę spore pieniądze, wzmacniając klub solidnymi zawodnikami, mimo to wyniki nie zachwycają.

Powiedziałbym, że w Hoffenheim nie ma już euforii. Klub żył ze wsparcia Dietmara Hoppa, a jego plany przez długie lata realizował jeden z najmądrzejszych niemieckich trenerów, Ralf Rangnick. Odgrywał on tam role trenera, mentora, menedżera, wyprowadził klub z trzeciej ligi na pozycję lidera Bundesligi na koniec 2008 roku. To wszystko chyba już się skończyło, sam Hopp również stracił zapał, stara się bilansować budżet, co oznacza sprzedaż czołowych zawodników, którzy mogliby przywrócić drużynie dawny blask. Myślę, że nie ma już tego entuzjazmu, a bez tego trudno o rzeczy wielkie.

Pomówiliśmy trochę o drużynach, przejdźmy więc teraz do poszczególnych zawodników. Interesująco wygląda sytuacja w tabeli strzelców. Kiessling zdobył jesienią 12 bramek, Meier 11, Ibisević i Lewandowski po dziesięć, zaś Mandżukić dziewięć. Kto Pana zdaniem ma największe szanse na zdobycie korony króla strzelców?

Kiessling jest świetnie dysponowany i bardzo regularny. Wiosną również był bardzo skuteczny, co czyni go najlepszym strzelcem Bundesligi w tym roku. Jednak życzyłbym sobie, aby królem strzelców został Robert Lewandowski, ponieważ byłoby to potwierdzenie jego wielkich umiejętności i pozycji. Moim zdaniem jest on najlepszym zawodnikiem z wymienionej czołówki strzelców i nie chodzi tu o sympatię ani to, że jest Polakiem. Jego talent wykracza poza Bundesligę, co potwierdza w każdym kolejnym sezonie, a ponadto sprawdził się również w Champions League. Jest niesamowicie wszechstronny, znakomicie radzi sobie zarówno w rozgrywaniu piłki, jak i w wykańczaniu akcji. Jego technika, gibkość, finezja, pomysł skutkują kolejnymi golami. Śledziłem ostatnio nadzorowane przez „Kickera” wybory piłkarza roku w Niemczech, w których swoje głosy oddają dziennikarze. Głosy rozłożyły się tam pomiędzy wielu zawodników, a ostatecznie wygrał Marco Reus. Nie wiem jednak, czy był to sprawiedliwy werdykt, bo to Robert wygrał mistrzostwo Niemiec i krajowy puchar, to Robert miał w obu tych rozgrywkach fenomenalne bilanse, to on był główną postacią meczów z Bayernem w Dortmundzie czy w finale Pucharu Niemiec. W czołówce rankingu było kilku piłkarzy Borussii, był też Hummels, jednak mam wrażenie, że jest to trochę spowodowane tym, że Niemcy głosują na Niemców. Ja oczywiście to rozumiem, bo my, Polacy, również głosowalibyśmy na rodaków. Jednak patrząc obiektywnie, nie wiem, czy nie właśnie Lewandowski był najlepszym piłkarzem tego roku. Patrząc na czołówkę klasyfikacji strzelców, jedynym zawodnikiem, który może trafić do czołowych klubów Europy, jest Robert. Warto docenić również, że radzi on sobie z tym znakomicie, jednak cały ten transferowy zawrót głowy będzie trwał jeszcze przez jakiś czas. Przyznaję, że ja śmieję się trochę z kolejnych ofert, o których mówią media, ofert, które są tak konkretne, że aż nieprawdopodobne. Wiem jednak, że Robert ma przekonanie, że trzeba zmieniać kluby. W Zniczu grał dwa lata, tyle samo w Lechu, w Dortmundzie jest już trzeci rok, a dla niego to długo. Nie twierdzę, że Lewandowski źle czuje się w Dortmundzie, wręcz przeciwnie, jednak ma on chęć zbierania nowych doświadczeń, co potwierdza, zwlekając z podpisaniem nowego kontraktu z Borussią. Z naszego punktu widzenia bardzo ciekawe jest to, jaka będzie przyszłość Roberta.

No właśnie, a w jakiej lidze, w Pana opinii, Robert sprawdziłby się najlepiej?

Od wielu lat jestem blisko Roberta, jestem również jednym z jego najbardziej zaufanych dziennikarzy, w związku z czym mogę potwierdzić, że na chwilę obecną wpłynęły dwie poważne oferty, z Manchesteru United i Bayernu Monachium. Wcale nie jest jeszcze przesądzony transfer do Manchesteru, ponieważ Bayern również zakochał się w Robercie, a jego ściągnięcie byłoby też poniekąd grą na osłabienie Borussii, którą „Bawarczycy” niejednokrotnie stosowali. Lewandowski idealnie pasowałby do systemu gry Bayernu. Współpracując z Müllerem, Robbenem i Kroosem, czułby się jak ryba w wodzie. Doceniam oczywiście Mario Mandżukicia, który w poprzednich latach był dla Wolfsburga kimś, kim dla Borussii jest Robert, jednak bilans Polaka w ubiegłym sezonie był o niebo lepszy. Powiedziałbym, że Bayern kupił Chorwata z braku możliwości kupienia Roberta. Kończąc jednak wątek Lewandowskiego, życzyłbym sobie, aby trafił on do Barcelony. Jest to oczywiście czysta spekulacja, jednak na Camp Nou w kombinacyjnej grze Barcelony Robert czułby się znakomicie. Ta kombinacyjna piłka Dortmundu powoduje, że tacy piłkarze jak Götze, Reus czy właśnie Lewandowski czuliby się świetnie w systemie gry Barcelony. Na chwilę obecną jest to jednak czyste science-fiction.

Zostańmy jeszcze na chwilę przy temacie oferty Manchesteru United. Czy uważa Pan, że w klubie, który ma w swojej kadrze takich zawodników, jak: Rooney, van Persie, Chicharito czy Welbeck, odnalazłby się Robert?

Myślę, że Welbeck, Hernandez czy Rooney, którego styl gry jest jednak trochę inny od Roberta, nie utrudniliby życia Polakowi. Sytuację skomplikowałby tak naprawdę van Persie, który jest prawdziwym gigantem, na chwilę obecną chyba groźniejszym od Roberta. Ma w sobie jeszcze większy instynkt snajperski i kiedy jest w formie, trudno mu dorównać. Welbecka czy Chicharito na miejscu Lewandowskiego bym się nie bał, bo każdy, kto interesuje się futbolem, przyzna, że Robert gra lepiej od tych dwóch napastników. Jednak czy lepiej niż van Persie? Tutaj miałbym spore wątpliwości. Pamiętajmy jednak, że Holender zbliża się już do 30, ponadto często łapie kontuzje, co byłoby szansą dla Lewandowskiego. Transfer do United wiąże się z pewnym ryzykiem, jednak również Bayern problemu z niedoborem napastników nie ma. Jest przecież Mandżukić, jest Gomez, jest Pizarro. W takich klubach konkurencja jest czymś normalnym. Obecna sytuacja Davida Villi, genialnego piłkarza, który jednak aktualnie nie gra regularnie w Barcelonie, pokazuje, że również Robert nie musi grać wszędzie i czasami będzie musiał pocierpieć na ławce rezerwowych. Trzeba przyznać, że Robert cały czas idzie w górę, przed sobą ma jeszcze wiele lat pięknego grania.

Cofnijmy się teraz pod pole karne. Obecny sezon Bundesligi objawił wiele talentów bramkarskich. Wiadomo, że ciągle liderem pozostaje Manuel Neuer, jednak znakomicie spisywali się między innymi: Trapp, Adler, Giefer czy ter Stegen. Co sądzi Pan o przyszłości i perspektywach tych zawodników?

To fantastyczna sprawa, że Niemcy mają tylu młodych i klasowych bramkarzy. Adler jest może trochę starszy, ale on również wrócił do fantastycznej dyspozycji. To, co wyprawiał ter Stegen w meczu z Bayernem, jest po prostu nieprawdopodobne. Zwróciłbym uwagę na jedną rzecz: my mówimy o polskiej szkole bramkarzy, ale jeśli zastanowić się lepiej, to jedyna taka szkoła jest w Niemczech. Andrzej Dawidziuk zwrócił mi ostatnio uwagę, że w ostatnich kolejkach w ekstraklasie w połowie klubów bronili obcokrajowcy. My jesteśmy po prostu chorzy. Nie możemy dawać debiutować w lidze dwóm trzecim obcokrajowców, jak to było w sezonie 2010/2011. Nie możemy wystawiać samych bramkarzy z zagranicy. Ktoś powie, że to wolny rynek, suwerenna decyzja szkoleniowców, ale jest jeszcze coś takiego jak strategia. Możemy żyć w demokracji, w kapitalizmie, w Unii Europejskiej, a mimo wszystko promować swoich piłkarzy, jak to robią Niemcy. Drugim aspektem jest system licencyjny, który zakłada akademie. Niemcy mają obowiązek licencyjny prowadzenia akademii za wielkie pieniądze, co przynosi kapitalne efekty. Wiem, że domaganie się tego samego w Polsce przypomina bicie głową w mur, ale jako środowisko bijmy wspólnie. Jeśli my wolimy wydawać te pieniądze na głupoty: prowizje menedżerów, wielkie gaże przeciętnych pseudopiłkarzy, słabych zagranicznych zawodników, to jesteśmy po prostu chorzy i nigdy nie uzdrowimy polskiej piłki. Wiem, że ekstraklasa pewnie przeforsuje tę reformę, jednak na jej miejscu odwoływałbym się do Bundesligi, ponieważ ten wzorzec jest nam najbliższy. Obok siebie mamy ligę wzorową pod każdym względem: biznesowym, marketingowym, strategicznym, licencyjnym. Dlaczego nie chcemy się do niej odwołać? Możemy jeździć tam na staże, nawiązywać kontakty, ci ludzie nie są na księżycu. Dolny Śląsk od lat przy konferencjach trenerskich współpracuje z Niemcami, Szwedami czy Szwajcarami, skąd przyjeżdżają naprawdę wyśmienici fachowcy. Okazuje się, że można pracować i podpatrywać najlepsze rzeczy, jeśli chodzi o pracę od podstaw. Jako T-Mobile Ekstraklasa musimy wręcz odwoływać się do Bundesligi.

Kończąc już powoli: zbliżają się święta, czy miałby Pan może jakieś świąteczne życzenia dla czytelników iGola?

Przede wszystkim życzę śledzenia futbolu z pasją, bo myślę, że to jest coś najfajniejszego. Dzisiaj piłka nożna jest dla mnie takim biznesem rozrywkowym, w którym jest jednak bardzo wiele emocji nadających mu autentyczności. To właśnie one powodują, że żyjemy futbolem. Nawet w okresie świąt, kiedy za oknem śnieg, zimowa pogoda, każdy pasjonat futbolu żyje właśnie piłką. Tego właśnie życzę wszystkim kibicom: pasji i zdrowia.

Wywiad przeprowadził: Arkadiusz Pawłowski

Transkrypcja wywiadu: Arkadiusz Pawłowski i Adam Delimat

Bayern Monachium Borussia Dortmund Eintracht Frankfurt Niemcy Robert Lewandowski