Historia spotkań reprezentacji Polski z Gruzją

Historia meczów przeciwko Gruzji nie jest aż tak długa, jakby mogło się to wydawać. Do dnia dzisiejszego reprezentacja Polski rozegrała przeciwko nim tylko trzy spotkania, w tym jedno towarzyskie oraz dwa w ramach eliminacji mistrzostw świata. Dwa z nich zostały wygrane, a jedno przegrane. Jak wyglądały tamte mecze?

Pogrom

Pierwszy mecz przeciwko Gruzji w historii reprezentacja Polski rozegrała 14 czerwca 1997 roku na stadionie GKS-u Katowice w ramach eliminacji Mistrzostw Świata w 1998 roku, które odbywały się we Francji. Los chciał, że Polacy znaleźli się w drugiej grupie, gdzie naszymi przeciwnikami były: Anglia, Włochy, Mołdawia i właśnie Gruzja. Niestety, w ciągu pięciu meczów reprezentacja zdobyła tylko cztery punkty. Po przegranym meczu z Anglią na stadionie w Chorzowie do dymisji podał się Antoni Piechniczek. Były już selekcjoner poprosił Krzysztofa Pawlaka, aby ten poprowadził drużynę w zbliżającym się meczu z Gruzją do czasu, aż nie zostanie zatrudniony nowy trener. Wielu piłkarzy zlekceważyło przeciwnika i udało się na urlopy. Tymczasowy trener miał bardzo trudne zadanie, ale udało mu się wystawić taką jedenastkę:

Grzegorz Szamotulski – Paweł Skrzypek, Mariusz Kukiełka, Radosław Kałużny, Adam Ledwoń – Radosław Michalski, Krzysztof Nowak, Tomasz Sokołowski, Krzysztof Bukalski – Jacek Dembiński, Mirosław Trzeciak

Na boisku pojawili się także Waldemar Adamczyk i Cezary Kucharski. Nasza reprezentacja straciła bramkę jako pierwsza. W 24. minucie Szamotulskiego pokonał Szota Arweładze, uznawany za jednego z najgroźniejszych napastników w Europie. Po tej stracie Polacy zaczęli grać zupełnie inaczej. Szybko wyrównał Ledwoń, następnie przewagę wypracował Trzeciak. Gola na 3:1 zdobył Krzysztof Bukalski, który pewnie uderzył z rzutu karnego. Przeciwnika wykończył Krzysztof Nowak w ostatniej minucie spotkania.

Porażka na koniec

Do rozegrania zostały tylko dwa mecze, przy których nawet pełna pula punktów nie mogła już zmienić losu. Na miejsce Antoniego Piechniczka, który zrezygnował z prowadzenia kadry, zatrudniono Janusza Wójcika, który już od dłuższego czasu był faworytem mediów do objęcia kadry. Dzięki temu do składu wróciło wielu piłkarzy znanych już ze wcześniejszych występów w reprezentacji. Mecz z Mołdawią pewnie wygraliśmy 3:0 w Kiszyniowie. Drugi mecz z Gruzją miał być pożegnaniem z eliminacjami. Nikt już nie myślał o tym meczu, awans był niemożliwy. Polacy postanowili dokończyć te eliminacje najszybciej jak się da. Drugi mecz z Gruzją został rozegrany 11 października 1997 roku w Tibilisi. Na ten mecz Wójcik postanowił wystawić taki skład:

Aleksander Kłak – Marek Jóźwiak, Tomasz Łapiński, Marek Koźmiński, Tomasz Wałdoch – Piotr Świerczewski, Jerzy Brzęczek, Sławomir Majak, Tomasz Iwan – Radosław Gilewicz, Andrzej Juskowiak

W drugiej połowie na murawie pojawili się także: Adam Ledwoń, Krzysztof Bukalski i Cezary Kucharski. Nie był to jednak udany mecz dla polskiej reprezentacji. Pierwszego gola zdobyliśmy dopiero w drugiej połowie po golu Arcziła Arweładze, któremu podawał jego brat, Szota Arweładze. Drugą bramkę strzelił nam po dośrodkowaniu z rzutu wolnego Kakhaber Tschadadze. Trzecim golem reprezentację Polski dobił obecny szkoleniowiec reprezentacji Gruzji, Temur Kecbaja. Nikt nie mógł uwierzyć w to, że zagraliśmy tak słabo. Po dobrym meczu z Mołdawią i poprzednim z Gruzją można było spodziewać się tylko zwycięstwa. Polacy grali bardzo słabo. Na boisku było wiele nieporozumień i niepotrzebnych strat. Widać było, że dla nich eliminacje się już zakończyły.

Przygotowania do EURO

Na trzecie starcie z Gruzinami musieliśmy czekać aż 14 lat. Jako gospodarze zbliżającej się imprezy EURO 2012 reprezentacja Polski musiała ciężko trenować, aby nie zawieść pokładanych w nich nadziei. I tak, gdy 10 sierpnia 2011 roku na stadionie w Lubinie zasiadło ponad 12 tysięcy kibiców, Polacy mieli przed sobą trudne zadanie – udowodnić, że są w stanie łatwo pokonać drużynę, która wcale nie należy do najłatwiejszych przeciwników. Obecny selekcjoner reprezentacji, Franciszek Smuda, postanowił wystawić taką jedenastkę przeciwko Gruzinom:

Wojciech Szczęsny – Grzegorz Wojtkowiak, Tomasz Jodłowiec, Arkadiusz Głowacki, Jakub Wawrzyniak – Jakub Błaszczykowski, Eugen Polanski, Rafał Murawski, Adrian Mierzejewski, Ludovic Obraniak – Robert Lewandowski

Poza nimi na boisku pojawili się także: Maciej Rybus, Dariusz Dudka, Adam Matuszczyk, Sławomir Peszko, Szymon Pawłowski i Paweł Brożek. Największym wydarzeniem meczu był debiut Eugena Polanskiego, byłego juniora reprezentacji Niemiec. Jest to postać bardzo ciekawa, ponieważ od trzeciego roku życia żyje w Niemczech, i od zawsze chciał grać dla kadry prowadzonej obecnie przez Joachima Loewa. Nie był bardzo wyróżniającym się zawodnikiem w przeciwieństwie do strzelca jedynej bramki w meczu, i sześćsetnej w meczach reprezentacji Polski na własnych stadionach, Jakuba Błaszczykowskiego. Szybka akcja pomocnika i jego byłego kolegi z zespołu, Roberta Lewandowskiego, pomogła reprezentacji Polski wygrać to spotkanie.

Piątkowy mecz przeciwko Gruzji nie powinien należeć do najtrudniejszych. Jednak historia pokazuje, że już raz polegliśmy, i to dosyć wysoko. Mimo zagrożenia ze strony przeciwników to reprezentację Polski należy uznać za faworytów, zwłaszcza przy obecnej sytuacji w kadrze Gruzji.

Gruzja Polska