Angielska herbatka: Skazać Di Canio

Korespondencja z Anglii

Tydzień temu David Miliband wysłał ze swojego okręgu wyborczego w South Shields, 11 kilometrów od Stadium of Light, list do Alana Donnelly’ego, lokalnego przewodniczącego Partii Pracy, aby powiadomić go, że zrzeka się swojego mandatu poselskiego i przenosi do Nowego Jorku. Miliband, którego brat Ed jest liderem laburzystów, a ojciec Ralph był wybitnym marksistą, zdecydował się przejąć stery w niosącej międzynarodową pomoc humanitarną organizacji International Rescue Committee.

Jak sam tłumaczył w owym liście, organizacja została powołana do życia po prośbach Alberta Einsteina o pomoc dla uciekających przed zbrodniami nazistowskimi uchodźców. W tym gronie była także jego pochodząca z Polski rodzina Żydów, dlatego nowa praca jest dla Milibanda szansą na – jak podkreślił – spłacenie „osobistego długu”.

Choć odejście z polityki byłego szefa dyplomacji i kandydata na przewodniczącego partii odbiło się głośnym echem w Westminsterze, w świecie futbolu pozostało raczej niezauważone, pomimo iż pełnił on funkcję wiceprezesa i jednego z dyrektorów zarządu Sunderland AFC. Aż do wielkanocnej niedzieli.

Pod adresem włodarzy klubów Premier League padło już w tym sezonie wiele słów krytyki za opieszałość w szukaniu nowych menedżerów. Po sobotniej porażce z Manchesterem United i zwolnieniu Martina O’Neilla zarząd „Czarnych Kotów” nie czekał jednak z założonymi rękoma. Natychmiast chwycono za telefon, aby już po kilkunastu godzinach dopiąć umowę z Paolo Di Canio.

Włoch ponad dekadę temu porywał widownię angielskiej ekstraklasy w barwach Sheffield Wednesday, West Hamu oraz Charltonu. W barwach popularnych „Młotów” strzelił jedną z najpiękniejszych bramek w historii ligi – z crossowego zagrania uderzył bezpośrednio nożycami w długi róg bramki Wimbledonu.

Di Canio w ostatnim czasie z sukcesami prowadził Swindon Town. Mały klub z przemysłowego miasta na zachód od Londynu wprowadził z League Two do League One, a następnie był na najlepszej drodze, aby wywalczyć w tym sezonie kolejny awans – tym razem do Championship. Jak się miało okazać, w klubie doszło do zmiany właściciela, pojawiły się problemy finansowe i włoski szkoleniowiec odszedł, mówiąc, że nie dotrzymano złożonych mu obietnic.

Nazwisko Di Canio natychmiast zaczęło się pojawiać w kontekście wakatu w Reading oraz pracy w West Hamie. Włoch wszystkie spekulacje szybko ucinał, deklarując jednak gotowość do podjęcia pracy w Premier League. Oferta pojawiła się jednak szybko i Di Canio błyskawicznie ją przyjął. Jako dyrektor bez funkcji wykonawczych, Miliband w procesie rekrutacji nowego szkoleniowca Sunderlandu nie uczestniczył. W kilka godzin po ogłoszeniu informacji o podpisaniu dwuipółletniego kontraktu z byłym napastnikiem Lazio (były) polityk oświadczył natomiast, że rezygnuje z funkcji pełnionych w zarządzie klubu ze Stadium of Light. Lawina ruszyła.

Były minister w rządach Tony’ego Blaira oraz Gordona Browna oświadczył, że jedynym powodem decyzji były „publicznie zadeklarowane w przeszłości poglądy polityczne” Paolo Di Canio i nie ma to nic wspólnego z przyjęciem pracy w Nowym Jorku. Tym samym pochodzący i mieszkający w północnym Londynie Miliband odciął wszystkie swoje powiązania z bastionem laburzystów, do którego został zrzucony w 2001 roku na spadochronie Partii Pracy.

O kontrowersyjnej przeszłości Di Canio można się długo rozpisywać, ale w brytyjskich mediach szybko została ona absolutnie spłycona. Newsowi o oświadczeniu Milibanda na stronie internetowej BBC towarzyszy zdjęcie rozwścieczonego Włocha wykonującego „rzymskie pozdrowienie” w kierunku kibiców Lazio. Powszechnie znany jest również tatuaż „DVX”, który Di Canio zrobił sobie na cześć Benito Mussoliniego. Za owo wyprostowane ramię w stronę fanatyków „Irriducibili” Lazio został już ukarany w 2005 roku zawieszeniem i grzywną.

Świadom odgrzanych kontrowersji wokół jego poglądów politycznych, Włoch już w poniedziałkowe popołudnie przeprosił w iście angielskim stylu („za spowodowanie obrazy”), ale szybko przeszedł też do kontrofensywy. Tłumaczył, że jego poglądy zostały źle zinterpretowane i nie powinny być wyciągane za każdym razem, kiedy zmienia klub. W obronie stanął Jeremy Wray, były prezes Swindonu, który dał Włochowi pierwszą pracę trenerską na Wyspach.

– Wątpię, aby David Miliband kiedykolwiek spotkał Paolo. Znam go od dwóch lat i nawet raz nie rozmawialiśmy o polityce. Paolo ma wiele silnych poglądów, o Włoszech w strefie euro, małżeństwach homoseksualnych, zagrożonym gatunku tygrysów syberyjskich, ale żaden z nich nie ma nic wspólnego z utrzymaniem Sunderlandu w Premier League – miał powiedzieć były pracodawca Di Canio.

Szybko jednak ruszyła fala oburzonych. W mediach zatarła się granica między „-izmami”, natychmiast postawiono znak równości między faszyzmem i nazizmem. Okazało się, że za poglądy prawicowe trzeba przepraszać, podczas gdy skrajnie lewicowe poglądy sir Aleksa Fergusona są traktowane w mediach jako ciekawostka. Wyszedł także powszechnie akceptowany niski poziom wiedzy historycznej i znajomości jej niuansów.

O ile trudno mieć pretensje do niewykształconych warstw społeczeństwa i żerujących na sensacjach mediach, o tyle po wykształconym na Oksfordzie i MIT Davidzie Milibandzie można było oczekiwać znacznie lepszej analizy politycznej. Zwłaszcza że w nowej roli, niosąc międzynarodową pomoc humanitarną, będzie musiał osiągać kompromis z liderami o znacznie okropniejszych poglądach i przeszłości.

Niemniej krytyczny błąd popełnił także zarząd Sunderlandu. Zamiast próbować ugasić pożar, dolano benzyny. „Czarny Koty” powinny przeczekać burzę medialną, ale dyrektor wykonawcza klubu Margaret Byrne natychmiast wydała oświadczenie, w którym powiedziała, że oskarżenia wobec Di Canio obrażają go i podważają „integralność klubu”. Sęk w tym, że użyto niefortunnych sformułowań kwestionujących poglądy, do których Włoch się de facto otwarcie przyznaje…

Z pewnością nie taki początek z przygody z Sunderlandem wymarzyło sobie nowy menedżer. Z zaledwie punktem przewagi nad strefą spadkową i siedmioma kolejkami spotkań do rozegrania Paolo Di Canio ma już wystarczająco dużo problemów stricte piłkarskich. Najlepszy strzelec Steven Fletcher oraz lider środka pola Lee Cattermole są wyeliminowani z gry do końca sezonu. Pozaboiskowe problemy nowego menedżera to ostatnie, czego potrzebuje teraz zespół, w którym morale są wyjątkowo niskie. Słusznie bądź nie, ciężar, z którym przychodzi do Sunderlandu Paolo Di Canio, może pociągnąć klub w dół do Championship.

Obserwuj autora na Twitterze: @RobertBlaszczak

Paolo Di Canio Sunderland Swindon Town