Fatih Terim przyszedł na świat 4 września 1953 roku w Adanie, w dość biednej rodzinie. Jego rodzice chcieli, żeby zdobył jakiś zawód, posłali go więc do szkoły, jednak wkrótce ją opuścił, by skoncentrować się na piłce. Karierę rozpoczął w roku 1969 w barwach klubu Adana Demirspor.
Klub wówczas miał problemy finansowe. Co ciekawe, Terim był jedynym piłkarzem, któremu zarząd wypłacał, zresztą w sekrecie, pensję. Trzy lata później został kapitanem zespołu. Po kolejnych sześciu opuścił Demirspor. Był stoperem o już uznanej klasie, więc przeszedł do Galatasaray, gdzie grał przez jedenaście sezonów. Jednak w tamtych latach klub nie zdobył choćby mistrzostwa kraju.
Fatih Terim grał również w reprezentacji Turcji. W latach 1974-85 powołany był do niej 54 razy, w tym 35 meczów rozegrał z kapitańską opaską na ramieniu. Wówczas był to rekord kraju w obu kategoriach. Buty na kołku zawiesił w roku 1985.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej postanowił zająć się trenerką, bowiem chciał być jak jego ostatni trener z Galatasaray, Niemiec Jupp Derwall. Pierwszym klubem, który go zatrudniły, było stołeczne MKE Ankaragucu. Po dwóch latach przeniósł się do Izmiru, by trenować Goztepe. Z oboma ekipami nie odniósł sukcesów.
W roku 1990 został asystentem selekcjonera reprezentacji, kolejnego Niemca, Seppa Piontka. Sam szkolił kadrę u-21. Po trzech latach został już samodzielnym trenerem kadry narodowej. Udało mu się zrobić to, czego nie dokonywali przez wiele lat jego poprzednicy – awansował z Turcją na EURO 1996. Tam jednak przegrali wszystkie mecze, nie zdobyli choćby bramki.
Po turnieju Fatiha Terima zatrudnił Galatasaray. Pod jego wodzą piłkarze z Ali Sami Yen zdobyli cztery razy pod rząd mistrzostwo kraju, a zwieńczeniem pierwszej trenerskiej przygody Terima z Galatą było zdobycie Pucharu UEFA w roku 2000. Zaczęły interesować się nim wielkie kluby, zaś Superpuchar Europy dla Galatasaray zdobył już Rumun Mircea Lucescu.
Terim z kolei już pracował we Włoszech. Jego pierwszym tamtejszym klubem była Fiorentina. Jego agresywny i ofensywny styl gry uwiódł tifosich z Florencji. Wyniki również mówiły same za siebie: 4:0 z Milanem, 3:3 z Juventusem i 4:2 w dwumeczu z Milanem, dające możliwość gry w finale Pucharu Włoch. Jednak w połowie sezonu Terim ogłosił, że z powodu braku kupna zawodników, których chciał przez właściciela klubu, nie przedłuży kontraktu. Wkrótce musiał opuścić Fiorentinę.
Latem 2001 roku odrzucił oferty z Barcelony i Liverpoolu, by trenować słynny AC Milan. Wkrótce ściągnął do klubu Rui Costę i Umita Davalę. Zmienił styl gry rossonerich, który wówczas przypominał futbol totalny stworzony przez Rinusa Michelsa. Rozgrywającym był wspomniany Portugalczyk. Po jakimś czasie przyszło jednak kilka kiepskich meczów i po zaledwie pięciu miesiącach w Mediolanie Terim musiał pożegnać się z posadą.
Latem 2002 roku powrócił do Galatasaray. W pierwszym sezonie piłkarze z Ali Sami Yen z powodu problemów finansowych i złej polityki transferowej stracili mistrzostwo na rzecz rywali z Besiktasu. Kolejny był jednak prawdziwą klapą. Galata nie radziła sobie w lidze krajowej, a w LM nie wyszła z grupy. Terim odszedł z klubu. Zespoły pokroju Romy czy Interu chciały go ściągnąć z powrotem do Włoch, jednak bez powodzenia.
Latem 2005 roku Turecka Federacja Piłkarska zaproponowała mu funkcję selekcjonera kadry, którą zresztą pełni do dziś.
