Portugalski czarodziej żyje

Zaklęcie pierwsze – stalowa obrona

Od dawien dawna Jose Mourinho lubił mieć w swoich liniach defensywnych obrońców, którzy wyglądają groźniej od Hardkorowego Koksa, ale jednocześnie są szybcy, zwinni i przede wszystkim bardzo skuteczni. W ostatnim sparingu z Interem do środka obrony „The Blues” wrócił John Terry, a na prawą stronę został przesunięty Branislav Ivanović, który w sezonie 2011/2012 był jednym z najlepszych piłkarzy ze Stamford Bridge. Defensywa wyglądała zatem następująco: Ivanović, Terry, Cahill, Cole. „The Happy One” postawił więc na duże doświadczenie i zgranie, bo przecież tylko Gary Cahill jest – można powiedzieć – nowym piłkarzem, jeśli chodzi o grę pozostałej trójki.

Takie zestawienie w meczu z Interem wyglądało naprawdę dobrze. Brak niemądrych, ciągłych przerzutów przez całe boisko, co uwielbia robić David Luiz. Uniknięcie bezpodstawnego grania przez środek. Dobre i szybkie włączanie się bocznych obrońców do akcji ofensywnych. Oraz ciągła asekuracja i zaufanie całej linii obronnej. O pozycję bramkarza kibice Chelsea także nie mają prawa się martwić, bo wysoki poziom od lat trzyma Petr Cech, a w razie, nie daj Boże, jego kontuzji, do bramki wskakuje Mark Schwarzer, który w moich oczach jest bardzo, ale to bardzo solidnym zawodnikiem.

Na ławce rezerwowych mamy jeszcze Cezara Azplicuetę, Davida Luiza oraz Ryana Bertranda. Poza ostatnim wymienionym wygląda to dobrze, więc rotacja w obronie powinna przebiegać bez większych zakłóceń i wpadek. Ryan Bertrand nigdy nie był wybitnym piłkarzem i raczej już nigdy nie będzie. Dlatego na tej pozycji szukałbym dodatkowego wsparcia, jakim na pewno byłby młody Luke Shaw z Southamptonu. Teraz pewnie pomyślicie – po co go brać, skoro i tak nie wygryzie ze składu Ashleya Cole’a? Oczywiście, jest to prawda, ale jeszcze dwa, trzy lata i Chelsea będzie mogła sobie o nim pomarzyć, dlatego warto kupić go już teraz i od razu oddać na wypożyczenie lub nawet zostawić w drużynie Mauricio Pochettino.

Zaklęcie drugie – szybka kontra

To właśnie za czasów Jose Mourinho Real przeprowadził słynną kontrę, która trwała 9,2 sekundy! W dodatku w sezonie 2011/2012 w pierwszych 10 oficjalnych meczach Realu „Królewscy” zdobyli 14 bramek po akcjach trwających mniej niż 20 sekund – osiem goli padło po akcjach trwających maksymalnie 15 sekund, a aż cztery jedynie po 10 sekundach. Oszałamiający wynik możecie zobaczyć tutaj:

W meczu Chelsea z Interem było dokładnie tak samo. Odbiór piłki tuż przy własnym polu karnym, rajd Mosesa i świetny strzał Oscara. Cała akcja zajęła „The Blues” około 15 sekund i została przeprowadzona przez prawie całą długość boiska. Takich właśnie rozwiązań Chelsea szukać będzie jak najwięcej. Zaklęcie pierwsze – solidna obrona, plus zaklęcie drugie – szybka kontra, razem wypowiedziane będą działać na piłkarzy Jose Mourinho tak jak mysz na kota. Oto bramka, od 0:18 rozpoczyna się kontratak Chelsea.

Zaklęcie trzecie – czołg w postaci Lukaku

Zastępca Didiera Drogby ma się dobrze. Najpierw strzelił 17 bramek w minionym sezonie Premier League w West Bromie, a teraz ma świetny okres przygotowawczy w Chelsea. Romelu Lukaku to talent, na którego trzeba postawić. Siła, szybkość, wykończenie akcji i bardzo dobra gra głową. Do tego przetrzymanie piłki i nienaganne rozegranie.

Na podstawie wszystkich towarzyskich meczów Chelsea można stwierdzić, że Lukaku będzie podstawowym napastnikiem w londyńskiej drużynie. Od młodego Belga wymagana będzie gra tyłem do bramki – długie podanie w jego stronę, przyjęcie i przetrzymanie futbolówki, a następnie rozegranie na prawe bądź lewe skrzydło, gdzie operować będą szybcy piłkarze, tacy jak: Eden Hazard, Victor Moses czy Andre Schuerrle. Tutaj zawiąże się cała akcja, która przejdzie jeszcze przez głównego kreatora drużyny, Juana Matę, a następnie zakończy się strzałem bądź wrzutką w pole karne rywala. Praktycznie, z pominięciem drugiej linii i – co najważniejsza dla „Mou” – szybko.

Zaklęcie czwarte – ofensywny potencjał

Próbkę ofensywnego potencjału Chelsea mogliśmy zobaczyć już w poprzednim sezonie. Kiedy zespół przechodził przez chwile kryzysu, w drużynie zawsze był ktoś, kto nie bał się wziąć na siebie odpowiedzialności za grę i pociągnąć całą machinę do przodu. Zwykle był to Juan Mata, który w minionych rozgrywkach zaliczył 39 asyst oraz strzelił 21 bramek. A gdy i on miał chwile spadku formy, swoim talentem popisywali się Eden Hazard i Oscar, a od tyłu wszystko ubezpieczał najlepszy strzelec w historii klubu – Frank Lampard.

Szeroka i wyrównana kadra klubu to podstawowy fragment układanki o nazwie „Sukces”. Rotacja w ciągu sezonu jest jednym z najważniejszych elementów, ale jak powiedział prezes Bayernu Monachium, Uli Hoeness, drużynie potrzebne jest przede wszystkim zgranie, dlatego mniej więcej siedmiu zawodników powinno mieć zagwarantowane miejsce w pierwszym składzie. Jose Mourinho nie powinien mieć z tym większych problemów, bo prawie wszyscy pomocnicy Chelsea dobrze czują się na kilku pozycjach, więc rotacja z lewej na prawą, z prawej do środka czy z przodu do tyłu nie będzie miała dla nich większego znaczenia.

Zarówno Eden Hazard, jak i Oscar przez pierwszy sezon na Stamford Bridge zdołali już poznać realia angielskiej piłki, lecz ponoć najtrudniejszym okresem dla klubów i zawodników jest dopiero ich… drugi sezon gry. Było już wiele takich przypadków, że beniaminek swój pierwszy sezon w najwyższej klasie piłkarskiej rozgrywał na najwyższych obrotach, a w następnym nie potrafił nikogo niczym zaskoczyć. Taki sam problem może mieć dwójka wyżej wymienionych piłkarzy „The Blues”. Wystarczy przypomnieć, jakie wejście w sezon miał Eden Hazard – asystował, strzelał, dryblował, wywalczał rzuty karne, a potem nagle zgasł. Może zgasł to za dużo powiedziane, ale swoim wejściem smoka przyzwyczaił kibiców do gry na najwyższym poziomie, dlatego od niego zawsze wymaga się zdecydowanie więcej.

Jose Mourinho to mistrz motywacji i zagrywek psychologicznych. Zawsze mówi to, co myśli, ale przy okazji robi to w taki sposób, aby jego piłkarze czuli się wyjątkowi i wiedzieli, że mogą przyjść do niego z każdym problemem. Podobna sytuacja miała miejsce w Realu Madryt, kiedy odsunął od gry ikonę klubu, Ikera Casillasa, i wstawił do bramki Diego Lopeza. Kibice zaczęli się buntować. Jednak kiedy Lopez w każdym meczu wyciągał setkę rywali za setką, w ankietach pytających fanów o numer jeden w bramce „Królewskich” kibice odpowiadali: „Diego Lopez”. U Jose Mourinho nie ma kompromisów. Każdy, kto zasłuży, ten zagra, ale na pewno wszyscy dostaną u niego duży kredyt zaufania i zawsze będą czuli się swobodnie.

Zaklęcie piąte – atmosfera i mistrzostwo Anglii

– Pójdę tam, gdzie mnie kochają. W Hiszpanii tak nie jest, nawet na tej sali są ludzie, którzy mnie nienawidzą. Kocham Anglię, jestem tam uwielbiany, szczególnie w jednym klubie – mówił Jose Mourinho na jednej z konferencji pomeczowych w Realu Madryt.

Po tych słowach wszystko było jasne – „The Special One” na pewno wróci do Chelsea! Wróci tam, gdzie jest jego miejsce. Tam, gdzie wszyscy go kochają i popierają. Tam, gdzie może osiągać wielkie rzeczy. Atmosfera w Chelsea wygląda wręcz fenomenalnie. To dodatkowa siła „The Blues” w walce o mistrzostwo Anglii, ponieważ kilku piłkarzy pracowało już u boku Mourinho w latach 2004-2007, a pozostała część słyszała o nim niejednokrotnie.

Trzy topowe zespoły w Anglii zmieniły swoich menedżerów – Chelsea, Manchester United oraz Manchester City. W ekipie „Czerwonych Diabłów” szok po odejściu sir Aleksa Fergusona może okazać się zbyt duży i Moyes w swoim pierwszym sezonie na Old Trafford nie osiągnie nic wielkiego. Bo to nie była przecież zwykła zmiana. Z klubu odszedł król. Król, którego nie da się zastąpić. Piłkarze muszą się do tego przyzwyczaić, przestawić się na inne funkcjonowanie drużyny. Już nigdy nie będzie tak dużej medialnej otoczki wokół Manchesteru United, jaką potrafił stworzyć sobie Ferguson. Bo nie wyobrażam sobie, aby Moyes po niesłusznej czerwonej kartce Fernando Torresa, którą Hiszpan dostał podczas pierwszego meczu ligowego w poprzednich rozgrywkach na Stamford Bridge, powiedział: „To tylko i wyłącznie wina Fernando Torresa!”…

Z kolei Manchester City to jedna wielka niewiadoma. Przychodzi nowy trener i kupuje piłkarzy, za których płaci średnio trzeci razy za dużo. Bo przecież kto będąc przy zdrowych zmysłach, ściągnąłby do zespołu Fernandinho za 34 miliony funtów? W moich oczach drużyna „The Citizens” powoli notuje duży regres. W poprzednim sezonie ówczesny menedżer Manchesteru City, Roberto Mancini, miał szczęście, że w zespole był taki ktoś jak Edin Dżeko, który wchodził na 10 ostatnich minut meczu i zdobywał dwie bramki, dające jakże ważne trzy punkty. Nie wiemy, jak będzie wyglądało to teraz. Jak zgrają się nowi piłkarze – Jesus Navas i Alvaro Negredo. Wszystko powoli zweryfikuje nam boisko.

Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione fakty, pewne jest to, że portugalski czarodziej i spółka są największymi faworytami kolejnych rozgrywek Premier League. W Chelsea wszystko układa się pięknie, niczego jej nie brakuje, a w dodatku ma przewagę nad swoim głównym rywalem, Manchesterem United, której przyczyną jest odejścia sir Aleksa Fergusona. Brak tytułu mistrza Anglii będzie więc dla ekipy „The Blues” dużą porażką.

Obserwuj autora tekstu na Twitterze: @JakubSosnicki

Chelsea FC Manchester City Manchester United