Kamerun

Kamerun po raz pierwszy awansował do piłkarskich Mistrzostw Świata już w roku 1982. Wespół z Algierią miał reprezentować Afrykę na boiskach Hiszpanii. W grupie „Lwy Nieposkromione” miały Włochy, Polskę i Peru. Ciekawostką jest krótki wierszyk, jaki powstał w tamtych czasach w Polsce dotyczący tego, kto ma wyjść z grupy: „Ani Włochy, ani Peru, tylko Polska i Kamerun”. Polsce się udało, Kamerunowi nie bardzo mimo braku porażki (1:1 z Włochami, po 0:0 z pozostałymi rywalami). Ale kibice i tak byli zadowoleni, chociaż nastroje im się popsuły wkrótce po tym, jak ich ulubieńcy nie dostali się na kolejny Mundial.

Jednak już do Włoch w roku 1990 Kameruńczycy jechali, by zmierzyć się z Rumunią, Argentyną i Związkiem Radzieckim. Już w pierwszym meczu turnieju piłkarze z Afryki sprawili niemałą sensację pokonując 1:0 Argentynę. Z Rumunią również wygrali, jednak z piłkarzami z Kraju Rad przegrali aż 0:4. Mimo to wyszli z grupy. W dalszej rundzie wygrali 2:1 z Kolumbią, a dwa gole w dogrywce zdobył niesamowity i niezniszczalny Roger Milla. W ćwierćfinale grali z Anglią. Dumni „Synowie Albionu” pierwsi objęli prowadzenie po golu Platta, jednak w drugiej połowie Kunde i Ekeke całkowicie zmienili wynik. Pod koniec meczu Lineker wykorzystał wątpliwy rzut karny, w dogrywce powtórzył swój wyczyn i nie było kolejnej niespodzianki.

Na następnych dwóch Mundialach było gorzej. Na żadnym z nich ‘Lwy Nieposkromione’ nie wyszły z grupy. Nawet wygrana na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney niewiele zmieniła. To samo działo się wszakże na Mistrzostwach Świata rozgrywanych w Azji, jednak wcześniej miała miejsce nietypowa sytuacja. Już na rozgrywanym w tym samym roku PNA Kameruńczycy grali w zrobionych przez PUMĘ koszulkach bez rękawów. Sęk w tym, że FIFA nie wyraziła na to zgody i chcąc nie chcąc musiano dorobić czarne rękawy do zielonych strojów. Podobne akcje miały miejsce dwa lata później na kolejnym Pucharze Narodów Afryki. Tym razem PUMA stworzyła stroje jednoczęściowe, na co znów nie zgodziła się FIFA. Sprawa skończyła się w sądzie, a koncern odzieżowy przegrał. Z kolei na ostatnie Mistrzostwa Świata Kamerun nawet się nie zakwalifikował. W grupie miał Wybrzeże Kości Słoniowej, Libię, Benin i Sudan. Przez większość czasu ‘Lwy Nieposkromione’ siedziały na fotelach lidera grupy, aż do ostatniego spotkania. 8 października 2005 roku Kamerun zremisował z Egiptem, a WKS ograło Sudan. To sprawiło, że to „Słonie” jechały do Niemiec, gdzie zresztą spisały się przyzwoicie, ale to już inna historia.

Trener

Otto Pfister urodził się 24 listopada 1937 roku w Kolonii. Jako piłkarz nie zrobił wielkiej kariery. Grał w drużynach z niższych lig Niemiec, z rodzinnej Kolonii, takich jak Viktoria Kolonia i VfL Kolonia 99. Potem przeniósł się do Szwajcarii do FC Chiasso, by po roku zostać piłkarzem FC Grenchen. Wtedy ukończył szkołę sportową w Magglingen z dyplomem trenera. Potem studiował także w Kolonii, gdzie także zrobił dyplom trenera wyższej klasy. Jego pierwszą pracą po otrzymaniu certyfikatu trenera była funkcja grającego trenera w FC Vaduz. Potem przez kolejnych 11 lat Pfister łączył grę w piłkę z trenerką w innych klubach niższych lig Szwajcarii.

W 1972 roku Pfister wyjechał do Afryki najpierw objął reprezentację Rwandy. Potem prowadził reprezentacjeGórnej Wolty (wówczas Burkina Faso) oraz Senegalu. . Pierwsze sukcesy odniósł jednak z kadrą Wybrzeża Kości Słoniowej, z którą to zdobył Młodzieżowe Mistrzostwo Afryki w 1983 roku w kategorii Under-19. Potem pracował w reprezentacji Zairu, a kolejne sukcesy odniósł z Ghaną. W 1991 we Włoszech zdobył z młodzieżową reprezentacją tego kraju mistrzostwo świata w kategorii Under-17 (m.in. z Samuelem Kuffourem w składzie. W 1992 wywalczył wicemistrzostwo Afryki, a Ghana przegrała wówczas w rzutach karnych 10:11 z zespołem Wybrzeża Kości Słoniowej. Podporami Ghańczyków byli wówczas tacy piłkarze jak Anthony Yeboah, Anthony Baffoe i Abedi Pele. Otrzymał wtedy nagrodę dla Najlepszego Trenera Afryki roku 1992.

Oprócz Ghany prowadził także dwie inne drużyny w Pucharze Narodów Afryki – Górną Woltę w 1978 roku w Ghanie oraz Zair w 1988 roku w Maroko. W 1997 roku zmienił kontynent na Azję. Przejął reprezentację Arabii Saudyjskiej i w tym samym roku poprowadził ją w Pucharze Konfederacji. Po 2 meczach zrezygnował jednak i przejął kadrę olimpijską. Jego następca Carlos Alberto Parreira zdołał awansować z Saudyjczykami na Mistrzostwa Świata we Francji w 1998, a po nich zrezygnował i Pfister ponownie został szefem kadry.

Od 1999 roku Otto zaczął prowadzić drużyny klubowe w krajach arabskich. W latach 1999-2002 prowadził Zamalek Kair z Egiptu i zdobył z nim Puchar Zdobywców Pucharów Afryki w 2000 roku, mistrzostwo Egiptu i Superpuchar w 2001 i Puchar Ligi Egpiskiej w 2002.

Potem Pfister trenował CS Sfaxien z Tunezji zdobywając z tym klubem Puchar Ligi Tunezyjskiej w 2003 roku. Kolejny przystanek to libański klub Nejmeh SC z Bejrutu, z którym wywalczył mistrzostwo Arabskiej Champions League, mistrzostwo Libanu, Superpuchar i Puchar Ligi Libańskiej. W październiku 2005 został trenerem kolejnego egpiskiego klubu, tym razem El-Masry z Port Saidu.

18 lutego 2006 roku Pfister został mianowany selekcjonerem reprezentacji Togo, po tym jak zwolniono z tej funkcji Nigeryjczyka Stephena Keshi, pomimo tego że awansował z drużyną do Mistrzostw Świata w Niemczech. Tuż przed pierwszym meczem na mistrzostwach Pfister zrezygnował z funkcji trenera, po tym jak piłkarze z Togo zaczęli strajkować z powodu nieotrzymanych premii. Jednak po 3 dniach został przywrócony na to stanowisko. Na mistrzostwach Togo przegrało jednak wszystkie swoje mecze grupowe – 1:2 z Koreą Południową, 0:2 z Szwajcarią i 0:2 z Francją.

W roku 2006 trenował sudański klub Al-Merreikh Omdurman. Od 2007 roku jest selekcjonerem reprezentacji Kamerunu.

Sukcesy:
– Występ w MŚ: 2006 z reprezentacją Togo,

– Młodzieżowe Mistrzostwo Świata Under-17: 1991 z reprezentacją Ghany,

– Występ w Pucharze Konfederacji: 1997 z Reprezentacją Arabii Saudyjskiej,

– Puchar Narodów Afryki: drugie miejsce: 1992 z reprezentacją Ghany, występy: 1978 z reprezentacją Górnej Wolty, 1988 z reprezentacją Senegalu,

– Młodzieżowe Mistrzostwo Afryki Under-19: 1983 z reprezentacją Wybrzeża Kości Słoniowej,

– z Zamalek: Puchar Zdobywców Pucharów Afryki, mistrzostwo Egiptu, Puchar Ligi Egipskiej, Superpuchar Egiptu,

– z CS Sfaxien: Puchar Ligi Tunezyjskiej,

– z Nejmeh SC: występ w Arabskiej Champions League, mistrzostwo Libanu, Puchar Ligi Libańskiej, Superpuchar Libanu

Autor: Marcin Koszuliński

Gwiazda

Imię i nazwisko: Carlos Kameni
Urodzony: 18 luty 1984, Douala (Kamerun)
Wzrost: 188 cm
Waga: 86 kg
Obecny klub: Eespanyol Barcelona
Poprzednie kluby: Kadji Sports Academy, Le Havre, Juventus Turyn, AS Saint-Etienne, Wolverhampton
Sukcesy: mistrz olimpijski 2000, zdobywca Pucharu Narodów Afryki 2002, zdobywca Pucharu Króla 2006, najlepszy golkiper afrykański sezonu 2006/07, drugie miejsce w Pucharze UEFA w tym samym sezonie

Carlos Idriss Kameni karierę rozpoczynał w Le Havre AC. W sezonie 2001/2002 został wypożyczony do Juventusu Turyn na pół roku, jednak nie rozegrał w pierwszym składzie ani jednego meczu, z powodu zbyt młodego wieku. Zimą wrócił do Le Havre i zaliczył dwa mecze w wyjściowej jedenastce. Sezon 2002/2003 również zaliczył do połowy, a zimą został wypożyczony do AS Saint-Étienne, a w 2003 po raz kolejny wrócił skąd odszedł, jednak znów tylko do przerwy zimowej, w czasie której wyjechał do Anglii. Jego nowym klubem został Wolverhampton Wanderers, który spadł do drugiej ligi.

Sezon później został pierwszym bramkarzem Espanyolu Barcelona. W Primera División debiutował w pierwszej kolejce sezonu 2004/2005, podczas meczu z Deportivo La Coruna, zremisowanego 1:1 (Carlos Idriss został zmieniony w 69 minucie). W 2006 roku zdobył Copa del Rey, czyli Puchar Króla Hiszpanii. Trenerem bramkarzy w Espanyolu jest były bramkarz reprezentacji Kamerunu, Thomas N’Kono, jednak nie znaczy to, że faworyzuje swojego rodaka, zwłaszcza, że w tym sezonie Kameni, jak i cały Espanyol jest w naprawdę świetnej formie, nic więc dziwnego, że wygrywa rywalizację z Gorką Iraizozem, który w ubiegłym sezonie był podstawowym portero ‘Papużek’.

W 2000 roku grał na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, kiedy to „Nieposkromione Lwy” pokonały Hiszpanię 5:3 w karnych, 2:2 w regulaminowym czasie. Warto dodać, że piłkarze z Afryki przegrywali 2:0 i musieli odrabiać straty, co im się udało. W 2002 roku zdobył ze swoją reprezentacją złoty medal na Pucharze Narodów Afryki. Przez cały ten turniej był jedynie rezerwowym. Kameni ma za sobą udział w Mistrzostwach Świata 2002, jednak nie rozegrał na nich ani jednego meczu. W 2003 roku zagrał 4 mecze podczas Pucharu Konfederacji, na którym Kamerun zajął drugie miejsce, przegrywając w finale z Francją 0:1, dopiero po dogrywce. Kameni wziął udział w Pucharze Narodów Afryki 2004, a jego reprezentacja przegrała w ćwierćfinale z Nigerią 1:2. Występował w meczach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata 2006, jednak „Nieposkromione Lwy” nie zakwalifikowały się do tego turnieju.

Autor: Dawid Stachowiak

Kamerun