Francuzi swój pierwszy mecz rozegrali już w 1904 roku, gdy zremisowali z Bułgarią 3:3. Przed wojną, regularnie pojawiali się w mistrzostwach świata, ale bez większych sukcesów. W lata 50 i 60 doszło do prawdziwego przełomu we francuskiej piłce. Pojawili się młodzi, zdolni, którzy mieli szanse zawojować nie tylko piłkarską Europę, ale i Świat. W 1958 roku Francja zajęła trzecie miejsce na Mundialu, a w 1960 czwarte na mistrzostwach Europy.
Po tych sukcesach, „Trójkolorowi” przeżyli kryzys, który trwał blisko dwadzieścia lat. W 1980 roku nad Sekwaną pojawił się człowiek, pod którego wodzą Francuzi wrócili na salony. Michel Platini, wraz z kolegami w 1982 roku zajął czwarte miejsce w Mundialu, ale był to dopiero początek. W 1984 roku na własnym boisku „Le Bles” nie dali szans rywalom i zostali Mistrzami Europy. Jednak jedni przychodzą, inni odchodzą. Tylko odejście Platiniego z reprezentacji zapoczątkowało kolejne problemy. Dopiero w 1995 roku pojawił się następca, który mimo swojego młodego wieku stanowił o sile Francji. Zinedine Zidane podczas Euro 96 wywalczył brąz, a następnie w 1998 roku i na Euro 2000, odpowiednio Mistrzostwo Świata i Europy. Po 6 latach porażek w decydujących momentach, zwieńczeniem kariery „Zizu” był srebrny medal podczas niemieckiego Mundialu.
Trener Raymond Domenech, który słynie ze swej nieustępliwości w eliminacjach, swoją drużynę oparł na piłkarzach, którzy doszli do finału MŚ 2006. Z tych dwudziestu trzech piłkarzy zabrakło Zidane’a i Bartheza, którzy zakończyli kariery. Również nad zakończeniem swojej reprezentacyjnej przygody myślał Claude Makelele, jednak francuski trener zapowiedział, że nie pozwoli mu odejść bo jest bardzo potrzebny. Swego czasu wywołała się prawdziwa awantura, jednak teraz obaj panowie pozostają w dobrych stosunkach. Jednak to nie był jedyny problem we francuskiej kadrze. Pozostający od kilku lat w dobrej formie, David Trezeguet nie potrafi przekonać do siebie trenera. Napastnik Juventusu kilkakrotnie udowadniał ile jest wart, wystarczy przypomnieć „złotą bramkę” podczas Euro 2000.
Obie strony niechętnie wypowiadają się na temat tego konfliktu, ale jedno jest pewne, jeżeli nic się nie zmieni to najprawdopodobniej Trezeguet zrezygnuje z gry w kadrze, a nie wątpliwie byłaby to duża strata. Na Euro oprócz piłkarza Juventusu nie pojadą Mickael Landreau, Julien Escude, Hatem Ben Arfa, Abou Diarry, Jerome Rothen, Djibril Cisse, Luis Saha i Sylvain Wiltord. Są to nazwiska znane, jednak największym zaskoczeniem jest brak Cisse, który bardzo dobrze spisywał się podczas obozu przygotowawczego. Zawodnik Marsyli ma ogromnego pecha, gdyż zarówno podczas Euro 2004 jak i MŚ 2006 nie był w najlepszej formie, bądź leczył kontuzje. Dużym zaskoczeniem jest obecność Batefimbiego Gomisa, piłkarz reprezentującego barwy Saint-Etienne. 25-latek przebojem wdarł się do kadry i chyba w niej już pozostanie.
Na Euro pojedzie również Nicolas Anelka, który przeżywa swoją drugą młodość. Mimo, że w kadrze zadebiutował 10 lat temu, to nie wychodziły mu mecze międzypaństwowe. Przyglądając się 23 zawodnikom, którzy będą bronić barw Francji w Austrii i Szwajcarii, możemy zaobserwować, że oprócz doświadczenia, które prezentują starsi zawodnicy, mamy również do czynienia z młodymi, zdolnymi piłkarzami, którzy w przyszłości mają szanse być dużym wzmocnieniem.
Federacja piłkarska
Data założenia związku: 1904
Data wstąpienia do FIFA: 1904
Adres strony www: www.fff.fr
Obecny przewodniczący: Jean-Pierre Escalettes
Obecny mistrz kraju: Olympique Lyon
Obecna pozycja w rankingu FIFA: 7
Kod FIFA kraju: FRA
Informacje o kraju
Powierzchnia: 547 300km2
Ludność: 64 058 000
Nazwa oficjalna kraju: Republika Francuska
Stolica: Paryż
Większe miasta: Lyon, Marsylia, Tuluza
Waluta: euro
Domena internetowa: .fr
Język urzędowy: francuski
