Swoją karierę Adepoju zaczynał w rodzinnym mieście Ibadanie (urodził się tam 22 grudnia 1970), w tamtejszym klubie Femo Scorpions grającym w jednej z niższych lig. Gdy w 1986 roku trafił do tego klubu, trenerem był wówczas jego wujek Bayo Adepoju. W 1987 roku Mutiu zadebiutował w pierwszym zespole. Jego talent rozbłysł na tyle, że w swoich szeregach chciał go mieć inny klub z Ibadanu, grający w pierwszej lidze, Shooting Stars FC. W 1988 roku mając niespełna 18 lat zadebiutował w pierwszoligowych rozgrywkach Nigerii. Jego kariera nabierała coraz większego tempa i w 1989 roku na pół roku trafił do stołecznego Julius Berger FC.
Latem tamtego roku z Lagos wyruszył na podbój Europy. Trafił do słynnego Realu Madryt, ale od razu umieszczono go w drużynie B, którą wtedy był zespół CD Castellón. W Segunda Division zadebiutował jednak dopiero w kolejnym sezonie, 1990/1991. Na drugim froncie grał jako napastnik i popisywał się skutecznością. Zdobył 19 bramek, ale jego drużynie nie udało się awansować do Primera Division. Mimo tak dobrego sezonu nie otrzymał szansy debiutu w pierwszej drużynie Realu i także sezon 1991/1992 spędził w Castellón. Zdobył 8 bramek, ale nie zaliczając nigdy debiutu w Realu odszedł z zespołu „Królewskich” latem 1992. Przeszedł do innej drużyny drugoligowej, Racingu Santander.
Pierwszy sezon w baskijskim zespole był udany. Adepoju zdobył 11 goli i przyczynił się do awansu swojego zespołu do Primera Division. Na szczeblu ekstraklasy Hiszpanii Adepoju zadebiutował w 1. kolejce ligowej, 29 sierpnia 1993 w zremisowanych 2:2 derbach Kraju Basków z Athletic Bilbao. W pierwszej lidze został już przesunięty z ataku do pomocy. Jako pomocnik zdobył 2 gole w 29 meczach i ze swoim klubem zajął wysokie 9. miejsce w lidze. Sezon 1994/1995 był już trochę mniej udany, gdyż Mutiu stracił trochę czasu na leczenie kontuzji. Zagrał w 21 meczach i zdobył 4 gole. Santander zajął 12. miejsce i pokonał między innymi Barcelonę aż 5:0. Rok później Racing walczył o utrzymanie się i ostatecznie zajął 17. pozycję, 5 punktów przewagi nad strefą spadkową. Adepoju siedmiokrotnie zdobywał bramkę i rozegrał 36 meczów.
Latem 1996 podpisał kontrakt z innym baskijskim klubem, bardziej utytułowanym, Realem Sociedad. Klub ten miał rozpocząć walkę o europejskie puchary. Skończyło się na 8. miejscu w tabeli, a Mutiu grał z powodzeniem w pierwszej jedenastce i był jednym z najlepszych piłkarzy sezonu w swojej drużynie – 36 meczów, 6 goli. Sezon 1997/1998 nie był już dla Nigeryjczyka udany. Nowym trenerem został Niemiec Bernd Krauss, który niechętnie stawiał na Adepoju. Zagrał on tylko w 21 ligowych meczach, w tym w 9 razy od pierwszych minut i zdobył 2 gole (5:1 z Compostelą oraz 2:2 z Atletico Madryt). W pierwszej połowie sezonu Sociedad miał serię 17 kolejnych meczów bez porażki, a ostatecznie zajął 3. pozycję w lidze, gwarantującą start w Pucharze UEFA. W sezonie 1998/1999 Mutiu tylko 8 razy grał w podstawowym składzie Sociedadu (łącznie 18 meczów) oraz 3 razy zagrał w Pucharze UEFA, za każdym razem jako rezerwowy. W lidze RSSS był na 10. miejscu, a w Pucharze UEFA odpadł w 3. rundzie po dwumeczu z Atletico. Sezon 1999/2000 był ostatnim dla Mutiu w barwach klubu z San Sebastian, z którym zajął 14. pozycję.
W 2000 roku Adepoju grał w Arabii Saudyjskiej, w drużynie Al-Ittihad Dżidda, z którą wywalczył mistrzostwo kraju. Rok później powrócił do Hiszpanii. Nie był to jednak udany epizod i w UD Salamanca zagrał tylko 14 meczów, a zespół zajął miejsce w środku tabeli Segunda Division. Do lutego 2003 pozostawał bez klubu i wtedy został piłkarzem tureckiego Samsunsporu, gdzie spotkał swojego rodaka Ike Shorunmu. W Tureckiej Superlidze zagrał 8 meczów i z zespołem zajął 8. pozycję. Do stycznia 2004 był bez klubu i wtedy trafił na Cypr do AEL Limassol. W cypryjskiej 1. lidze rozegrał 5 meczów, i zdobył 1 gola. Od 2004 jest graczem drużyny o nazwie CD Coben~a. W 2006 awansował z nią z Tercera Division do Segunda División B.
W 1989 roku Adepoju został powołany do kadry reprezentacji Nigerii U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Arabii Saudyjskiej. Zapamiętany został zwłaszcza mecz ćwierćfinałowy z ZSRR. Nigeryjczycy przegrywali wówczas 0:4, ale Mutiu z kolegami wzięli się do odrabiania strat i wyciągneli wynik na 4:4, a potem pokonali Sowietów w rzutach karnych. W półfinale pokonali USA, a w finale przegrywając z Portugalią zdobyli srebrny medal.
W pierwszej reprezentacji zadebiutował w 1990 roku, w meczu rozegranym 19 sierpnia z Togo w ramach kwalifikacji do Pucharu Narodów Afryki 1992. O mało co debiutu nie okrasił golem, ale tuż przed zmianą piłka po jego strzale z woleja uderzyła w słupek.
Wystąpił w PNA w 1992 roku rozgrywanym w Senegalu. Nigeria zdobyła brązowy medal w meczu o 3. miejsce pokonując Kamerun 2:1. Adepoju grał we wszystkich meczach turnieju, jeden raz wpisując się na listę strzelców, w półfinałowym meczu z Ghaną. Był to jednak dla niego bardzo udany turniej. Obok Zambijczyka Derby’ego Mankinki okrzyknięto go jedną z rewelacji tych mistrzostw. Po PNA do składu Nigerii wskoczyli jednak Augustine Okocha i Sunday Oliseh i Adepoju był tylko rezerwowym.
W 1994 roku „Super Orły” również grały w kolejnym Pucharze Narodów Afryki rozegranym w Tunezji. Tam Mutiu zdobył jednego gola, w wygranym 3:0 grupowym meczu z Gabonem. Nie wystąpił jednak w wygranym finale z Zambią (2:1). Następnie Adepoju został powołany do 22-osobowej kadry na finały MŚ w USA. Tam zagrał we wszystkich meczach Nigerii, ale za każdym razem jako rezerwowy. Dotarł z Nigeryjczykami do 1/8 finału, gdzie przegrali oni 1:2 po dogrywce z Włochami.
W 1998 roku także został powołany do kadry na turniej o mistrzostwo świata – tym razem MŚ we Francji. Już w pierwszym meczu z Hiszpanią w 28. minucie strzałem głową pokonał Andoniego Zubizarretę, a „Super Orły” wygrały 3:2. Zagrał też w drugim grupowym meczu z Bułgarią (1:0). Tym razem Nigeria znów zakończyła swój udział w 1/8 finału, przegrywając aż 1:4 z Danią.
W 2000 roku był kapitanem Nigeryjczyków na PNA 2000 w zastępstwie chorego na malarię Sundaya Oliseha. Z Nigerią dotarł do finału, ale tam gospodarze przegrali po rzutach karnych z Kamerunem 3:4 (po 120 minutach było 2:2).
Festus Adegboye Onigbinde dość niespodziewanie powołał Mutiu na kolejne finały mistrzostw świata – MŚ 2002. Selekcjoner mocno odmłodził skład Nigerii, a Adepoju miał być jednym z nielicznych graczy wnoszących doświadczenie do zespołu. Jednak przez całą fazę grupową, na której udział zakończyła Nigeria, Mutiu ani razu nie pojawił się na boisku. W kadrze Nigerii Adepoju rozegrał łącznie 49 meczów i zdobył 5 bramek.
Marcin Koszuliński
