Kto rozbije Wielką Czwórkę?

Dziesięć razy podczas piętnastu ostatnich sezonów tryumfował Manchester United, po dwa razy Chelsea i Arsenal, a w sezonie 1994/1995 tytuł zdobyła drużyna… Blackburn. Rovers jednak nie są uznawani za jednego z bohaterów „Wielkiej Czwórki”, niepisanej organizacji czterech zespołów, co roku wojujących jak równy z równym o najwyższe laury w angielskiej piłce. Do jej grona oprócz Manchesteru, Arsenalu i Chelsea należy oczywiście Liverpool. Klub z Anfield Road ostatni raz mistrzostwo zdobył w sezonie 1989/1990, jednak od tamtej pory prawie zawsze kończył sezon w ścisłej czołówce.

W bieżącym sezonie pojawiły się dwa zespoły, które mają ogromną ochotę i zarazem wielką szansę na rozbicie spójności „czwórki”. Są nimi Aston Villa oraz Everton. Mało realne, aby któryś z nich wyprzedził Manchester (65pkt), Chelsea (61pkt), czy Liverpool (61pkt), ale Arsenal (52pkt) jest na pewno w ich zasięgu. Piłkarze z Birmingham i Liverpoolu są rewelacją sezonu, O wysokiej pozycji „The Villans” zadecydowały dobre wyniki na początku rozgrywek, które wywindowały ich na trzecią lokatę po sześciu meczach. Aktualnie podopieczni Martina O’Neilla plasują się na miejscu piątym, z taką samą liczbą punktów, jak Arsenal. „The Toffees” gromadzili bardzo cenne punkty po zwycięstwach z niżej notowanymi zespołami i w efekcie „wdrapali się” na szóstą pozycję w tabeli, tracąc cztery punkty do sąsiada z góry. Największą zasługę kibice niebieskich przypisują szkockiemu szkoleniowcowi Evertonu. David Moyes świetnie ustawiał zespół nawet wtedy, kiedy nie miał do dyspozycji żadnego z napastników! Znakomicie w roli snajpera spisywał się nominalny pomocnik Tim Cahill, który kilkakrotnie zapewniał swojej drużynie zwycięstwo pięknymi golami.

Everton i Aston Villa razem w pojedynkach z czterema najlepszymi angielskimi zespołami w tym sezonie, do tej pory grały 13 razy. Osiem razy padł wynik remisowy, trzy razy przegrał Everton i tylko raz Aston Villa. Jeżeli chodzi o pojedynki tych drużyn z londyńskim Arsenalem, Aston Villa na Emirates Stadium wygrała 2:0, a na Villa Park padł remis 2:2, zaś Everton raz z „Kanonierami” przegrał i raz zremisował. Szansa więc na wyprzedzenie podopiecznych Arsene’a Wengera pojawiła się wręcz niebywale duża. Czwarta lokata w tabeli Premier League gwarantuje miejsce w eliminacjach Ligi Mistrzów, więc jest dodatkowo ogromną motywacją dla trzech zespołów, które będą o nią rywalizować. Walka zapowiada się bardzo pasjonująco, wystarczy zresztą spojrzeć na terminarz.

Siedem kluczowych pojedynków

21 marca             Liverpool – Aston Villa

4 kwietnia            Manchester United – Aston Villa 

11 kwietnia          Aston Villa – Everton

18 kwietnia          Chelsea – Everton

18 kwietnia          Liverpool – Arsenal

9 maja                 Arsenal – Chelsea

16 maja               Manchester United – Arsenal

Można zauważyć, że chronologicznie, najpierw ciężki okres czeka Aston Villę, potem Everton, a na końcu bardzo trudne spotkania przed Arsenalem. Oczywiście oprócz tych spotkań trzeba zbierać punkty w pojedynkach ze słabszymi ekipami, ale zdaję się, że najbardziej kluczowe będą mecze, które wymieniłem. Będzie się liczył każdy cenny punkt, każdy remis. W przedostatniej kolejce, kiedy Arsenal zmierzy się z Manchesterem wszystko może być już jasne. Jeśli „The Gunners” przegrają dwa wcześniejsze spotkania to w meczu z „Red Devils” grać mogą już o przysłowiową pietruszkę. Wszystko zależy od tego, jak wcześniej spiszą się ich najwięksi rywale.

Angielska Liga Mistrzów

W tym roku, pierwszy raz w historii rozgrywek Ligi Mistrzów do ćwierćfinału awansowały cztery zespoły z jednego kraju. Jaki to kraj? Anglia. Jakie cztery zespoły? To chyba jasne… Mało brakowało, a w gronie najlepszych ośmiu europejskich drużyn zabrakłoby Arsenalu, który dopiero w rzutach karnych wyeliminował Romę. Po ubiegłorocznym angielskim finale, przy odrobinie szczęścia/pecha (zdania są podzielone), podczas losowania, możemy zobaczyć angielski półfinał.

Zjawisko dominacji jednej, dwóch czy trzech drużyn w swojej rodzimej lidze przez kilka kolejnych lat, zdecydowanie może nudzić. Jednak nie mogę się zgodzić z krytykami, którzy uważają, że dzięki „Wielkiej Czwórce” cała angielska liga stała się monotonna, szara i nieciekawa. Dla porównania można przytoczyć przykład Hiszpanii czy Francji. Pireneje oddzielają dwa kraje, gdzie w aspekcie piłkarskim panują kolejno „Wielka Dwójka” i „Wielka Jedynka”. Mam na myśli Real i Barcelonę w Hiszpanii oraz Olympique Lyon we Francji. Nie mam żadnych wątpliwości, iż bardziej atrakcyjna jest walka czterech zespołów o mistrzostwo niż dwóch czy jednego.

Arsenal Aston Villa Chelsea FC David Moyes Everton Liverpool Manchester United Martin O'Neill