Historia PK w latach 1999-2003

Meksyk, rok 1999

W 1999 roku z decyzji FIFA Puchar Konfederacji został zorganizowany w Meksyku. Było to nie lada wydarzenie, gdyż po raz pierwszy w historii turniej ten odbył się poza Arabią Saudyjską. Uczestnicy rozgrywek zostali podzieleni na dwie grupy. W grupie A rywalizowały reprezentacje Meksyku, Arabii Saudyjskiej, Egiptu i Boliwii. Z kolei w grupie B spotkały się drużyny Brazylii, Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Nowej Zelandii.

Gospodarze, reprezentacja Meksyku, z rewelacyjnie prezentującym się Cuauhtemokiem Blanco bez problemów wygrali grupę A, zwyciężając w dwóch meczach i jeden remisując. Drugie miejsce dające awans do półfinałów wywalczyli piłkarze Arabii Saudyjskiej, którzy w boju pozostawili zespoły Boliwii i Egiptu.

Z kolei w grupie B bezkonkurencyjni okazali się broniący tytułu piłkarze Brazylii. „Canarinhos” wygrali wszystkie trzy mecze w fazie grupowej. Stany Zjednoczone zostały drugim półfinalistą, wygrywając w bezpośrednim pojedynku z drużyną niemiecką. Dostarczycielami punktów byli piłkarze z Nowej Zelandii, którzy nie zdobyli nawet honorowego punktu.

W pierwszym półfinale spotkały się drużyny Meksyku i Stanów Zjednoczonych. Po emocjonującym meczu i potrzebnej dogrywce lepsi okazali się gospodarze turnieju. Bramkę dającą awans do finału strzelił niezawodny Blanco. Drugi mecz 1/2 finału był bez historii. „Canarinhos” rozgromili Arabię Saudyjską aż 8:2, a hattrickiem w tym meczu popisał się Ronaldinho.

Zawodnicy obu zespołów sprostali zadaniu i uczynili z wielkiego finału niesamowite widowisko. Kibice zgromadzeni na Estadio Azteca zobaczyli aż siedem bramek, a ich nastroje zmieniały się jak w kalejdoskopie. Najpierw Meksykanie wyszli na dwubramkowe prowadzenie, ale zaraz po przerwie był już remis. Wtedy gospodarze wzięli się ponownie do pracy i znów strzelili Brazylijczykom dwie bramki. Jednak już minutę później „Canarinhos” złapali kontakt, strzelając na 3:4. Mimo licznych sytuacji dla jednej i drugiej drużyny wynik nie uległ już zmianie i Puchar Konfederacji został na ziemi meksykańskiej. Korona króla strzelców powędrowała do Blanco, mimo że Ronaldinho i reprezentant Arabii Saudyjskiej, Marzouk Al-Otaibi, strzelili również po sześć bramek.

Rok 2001, Korea Południowa i Japonia

W 2001 roku Puchar Konfederacji po raz pierwszy w swojej historii posłużył jako próba generalna przed następnymi mistrzostwami świata. Korea Południowa i Japonia były krajami organizatorami na rok przed azjatyckim mundialem. Oprócz zawodników z tych dwóch państw w turnieju wzięły udział reprezentacje Francji, Kamerunu, Kanady, Australii, Brazylii i Meksyku.

W grupie A o awans do półfinałów bój stoczyły trzy ekipy: Francja, Australia i Korea Południowa. Wszystkie pokonały Meksyk, który zajął czwarte miejsce, a po ostatnich meczach każda z nich miała po sześć oczek. O przejściu do 1/2 finału PK zdecydował bilans bramkowy, a ten najkorzystniej wypadł u Francuzów i Australijczyków.

Druga grupa rywalizowała na japońskich stadionach i przyniosło to szczęście gospodarzom. Japończycy wygrali dwa mecze i jeden zremisowali, co dało im pierwszą lokatę. Drugim zespołem, który awansował do 1/2 finału turnieju, okazali się Brazylijczycy, którzy na swoim koncie zgromadzili pięć punktów.

Półfinały przyniosły wiele emocji. Japończycy po zaciętym pojedynku pokonali 1:0 Australię, po bramce Nakaty. Drugim finalistą została reprezentacja Francji, która poradziła sobie z Brazylią, zwyciężając 2:1. Na listę strzelców wpisali się Pires i Desailly po stronie „Trójkolorowych” i Ramon Hubner dla „Canarinhos”.

Finał odbył się w Jokohamie przy 65 tys. japońskich kibiców. Gospodarze bardzo liczyli na pokonanie Francji i ucieszenie licznie przybyłych fanów. Mecz był ciekawym i wyrównanym widowiskiem. Lepsza okazała się reprezentacja ówczesnych mistrzów świata i Europy. Patrick Vieira zdobył jedyną bramkę w meczu i zapewnił Francuzom triumf w Pucharze Konfederacji.

Rok 2003, Francja

W 2003 roku Puchar Konfederacji odbył się na francuskich stadionach. W rywalizacji wzięły udział drużyny Francji, Turcji, Kamerunu, Kolumbii, Stanów Zjednoczonych, Brazylii, Nowej Zelandii i Japonii.

Rywalizacja w grupie A nie była zbyt ciekawa. Bez większych problemów do półfinału awansowała Francja, wygrywając wszystkie swoje mecze. Drugie miejsce zajęli piłkarze Kolumbii, którzy w boju pozostawili reprezentacje Japonii i Nowej Zelandii.

W grupie B pierwsze miejsce wywalczyli piłkarze z Afryki, zespół Kamerunu. O drugie miejsce zaciętą walkę stoczyli gracze z Brazylii i Turcji. Po trzech meczach zarówno drużyna z Ameryki Południowej, jak i zespół ze wschodu Europy mili na swoim koncie po cztery punkty. Jednak lepszy bilans bramkowy Turków dał im awans do 1/2 finału.

W półfinałach swoje mecze wygrały zespoły Francji i Kamerunu. Trójkolorowi pokonali 3:2 reprezentację Turcji, a piłkarze z Afryki rozgromili Kolumbię aż 3:0. W finale po zaciętym meczu lepsi okazali się gospodarze turnieju. Decydującą o zwycięstwie bramkę w dogrywce zdobył Thierry Henry, który został królem strzelców całego Pucharu Konfederacji z czterema trafieniami.

Jednak od półfinałów rywalizacja sportowa w tym turnieju zeszła na boczny tor. W meczu 1/2 finału pomiędzy Kamerunem a Kolumbią doszło do wielkiej tragedii. Marc-Vivien Foe, piłkarz zespołu afrykańskiego, zasłabł nagle podczas spotkania. Natychmiastowo została udzielona mu pomoc, jednak piłkarz zmarł zaraz po przewiezieniu do szpitala. Finał pomiędzy Francją a Kamerunem był meczem upamiętniającym Marca-Vieviena Foe.