Coraz większą rolę w światowym futbolu odgrywa rynek azjatycki. Z roku na rok więcej europejskich klubów, chcąc wzmocnić swe szeregi, sięga po zawodników z którejkolwiek części Azji. Również coraz lepsi piłkarze na dalszą fazę kariery wybierają największy z kontynentów, gdzie ilość pieniędzy wydanych na wzmocnienia przez koreańsko-japońskich bankierów czy arabskich szejków - właścicieli tamtejszych drużyn piłkarskich - właściwie nie ma większego znaczenia.
Jednym z lepszych, a jednocześnie mało znanych przeciętnemu polskiemu kibicowi piłkarskiemu, klubów azjatyckich jest saudyjski Al-Ittihad Dżedda. Być może niewiedza ta bierze się z faktu, że przez wiele lat piłkarzom z Arabii Saudyjskiej nie wolno było opuszczać kraju, a i kluby niechętnie wyruszały na mecze poza własny kontynent. Faktem jednak jest, że „Azjatyckie Tygrysy” to siedmiokrotny mistrz kraju, a jednocześnie jedyna do tej pory drużyna, która dwukrotnie triumfowała w Azjatyckiej Lidze Mistrzów od momentu jej utworzenia w roku 2002.
Zjednoczony klub
Był rok 1927, przeszło trzy dekady przed założeniem Saudyjskiej Federacji Piłkarskiej. Grupa młodych ludzi z położonej nad Morzem Czerwonym Dżeddy spotkała się i postanowiła założyć klub piłkarski. Byli to Hasan Fitaihi, Abdulsamad Najeeb Alsaady, Ismail Zahran, Ali Yamani, Abdulazeez Jameel, Abdulateef Jameel, Othman Banajah, Ahmad Abu Talib, Ali Sultan oraz Ahmed Almir.
Chłopcy długo myśleli nad nazwą swojego nowo powstałego tworu. Na najlepszy pomysł wpadł jeden z braci Jameel, Abdulazeez, który miał powiedzieć: – Jako że spotkaliśmy się tu wspólnie, nazwijmy nasz klub Zjednoczeni (po arabsku – Ittihad). Wszyscy wyrazili zgodę. Pierwszym prezydentem klubu wybrano Ali Sultana, zaś pierwsze fundusze na potrzeby drużyny przeznaczył Hasan Fitaihi, który do dziś jest uznawany za głównego założyciela klubu. Ten ostatni był również pierwszym kapitanem ekipy z Dżeddy.
Pierwszy oficjalny mecz Al-Ittihad rozegrało w roku 1929 przeciwko lokalnemu rywalowi, ekipie Al-Riyadhi. Po zwycięstwie 3:0 „Azjatyckie Tygrysy” zostały niepisanie uznane za najlepszą drużynę w Dżeddzie. Al-Riyadhi zresztą wkrótce rozwiązano, zaś Al-Ittihad jest jedyną wciąż istniejącą ekipą z pierwszych lat klubowej piłki nożnej w Arabii Saudyjskiej.
W latach 30. w kraju zakładano wiele drużyn, a lokalni biznesmeni organizowali turnieje piłkarskie. W roku 1937 Al-Ittihad po raz pierwszy zmierzyło się z późniejszym i dotychczasowym arcyrywalem, również mającą swą siedzibę w Dżeddzie drużyną Al-Ahli. Mecz zakończył się remisem. Przez najbliższe dwadzieścia lat tego typu meczów rozegrano mnóstwo, lecz do 1957 roku piłka nożna w Arabii Saudyjskiej była sportem raczej nieoficjalnie rozgrywanym.
W tym właśnie roku w końcu powstała Saudyjska Federacja Piłkarska, a wraz z nią pierwszy oficjalny turniej piłkarski zwany Pucharem Króla. W pierwszej edycji turnieju ekipa Al-Ittihad przegrała z pochodzącą z Mekki Al-Wahdą, jednak już rok później „Azjatyckie Tygrysy” nie miały sobie równych i wywalczyły pierwsze oficjalne trofeum w klubowej historii. Zresztą Puchar Króla Al-Ittihad wygrywało przez lata jeszcze pięciokrotnie.
W latach 70. w piłkę nożną zaczęły inwestować wielkie koncerny olejowe oraz te handlujące ropą naftową, stając się sponsorami lokalnych klubów i przekształcając je w nowoczesne firmy, gdzie trenowano nie tylko piłkę nożną. Również Al-Ittihad stał się wówczas nowoczesną drużyną, jaką właściwie jest do dnia dzisiejszego.
Również w roku 1975 utworzono w Arabii Saudyjskiej profesjonalną ligę piłkarską, tak zwaną Saudi Premier League. Al-Ittihad naturalnie dołączył do rozgrywek ligowych. Na pierwszy triumf jednak ekipa z Dżeddy musiała zaczekać aż siedem długich lat, lecz jak dotąd triumfowała w niej siedmiokrotnie.
Porykiwanie w Azji
Po uzyskaniu na arenie krajowej statusu jednej z największych potęg piłkarskich, ekipa Al-Ittihad za cel postawiła sobie większe podboje, tym razem na terenie kontynentu. Po raz pierwszy w stosunku do nich użyto określenia „Azjatyckie Tygrysy”, gdy Al-Ittihad w roku 1999 sięgnęło po Azjatycki Puchar Zdobywców Pucharów, w finale 3:2 ogrywając faworyzowanych Koreańczyków z Chunnam Dragons.
Następny dość niespodziewany podbój Azji przez Al-Ittihad Dżedda miał miejsce w roku 2004. W ówczesnej edycji Azjatyckiej Ligi Mistrzów miała miejsce jedna z największych niespodzianek w historii rozgrywek. Nasi bohaterowie z Dżeddy w drodze do finału wyeliminowali tak uznane firmy, jak Dalian Shide – Mistrza Chin, oraz koreańskie Chonbuk Huyndai. Za to finał był prawdziwym popisem umiejętności Saudyjczyków. W rozegranym u siebie pierwszym meczu Al-Ittihad uległo Koreańczykom z Seongnam Ilhwa Chunma 1:3, by w rozegranym na wyjeździe rewanżu… rozgromić rywali aż 5:0!
Za rok „Azjatyckie Tygrysy” powtórzyły sukces z poprzedniego sezonu. W ćwierćfinale wyeliminowali chińskie Shandong Luneng, zaś w półfinału koreańskie Busan I’Park. W finale rywalem ekipy z Dżeddy okazało się Al-Ajn ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Po 1:1 na wyjeździe, na własnym boisku Al-Ittihad wygrali 4:2, dzięki czemu po raz drugi z rzędu wygrali Azjatycką Ligę Mistrzów.
Jak wiadomo, apetyt rośnie w miarę jedzenia. Gracze Al-Ittihad szansę na trzecie z rzędu zwycięstwo w rozgrywkach ALM zaprzepaścili jednak dość szybko. Już w ćwierćfinale ulegli znacznie niżej notowanej syryjskiej ekipie Al-Karamah (2:0 u siebie i 0:4 na wyjeździe). Do edycji z roku 2007 nawet się nie zakwalifikowali za sprawą dość przeciętnych wyników osiągniętych w lidze. Dopiero w zeszłorocznej edycji ponownie zagrali, lecz nie wyszli nawet z grupy, przegrywając awans z uzbeckim Buniodkorem Taszkient.
Obecnie szkoleniowcem Al-Ittihad jest Argentyńczyk Gabriel Calderón, którego głównym zadaniem jest przebudowa składu i walka o kolejne sukcesy, nie tylko na arenie krajowej.
Al-Ittihad dzisiaj
Al-Ittihad to jedna z czołowych drużyn nie tylko w Arabii Saudyjskiej, lecz i w całej Azji. Sukcesy odnosi nie tylko w piłce nożnej, lecz także w koszykówce, piłce wodnej, tenisie stołowym, siatkówce i pływaniu. W sumie na koncie Al-Ittihad, biorąc pod uwagę wszystkie trenowane tam dyscypliny sportu, jest aż 661 różnego rodzaju trofeów! Podstawową dyscypliną pozostaje jednak futbol.
Stadion
Swoje mecze drużyna Al-Ittihad rozgrywa na obiekcie imienia Księcia Abdullaha al-Faisala. Obiekt położony jest w południowo-wschodniej części miasta w okolicach Uniwersytetu Króla Abdulaziza. Wybudowano go w roku 1970. Może na nim zasiąść 27 tysięcy ludzi. Jest częścią kompleksu sportowego, który zawiera również halę sportową i centrum sportów wodnych.
Co ciekawe, stadion używany jest zarówno przez Al-Ittihad, jak i lokalnego rywala – Al-Ahli. Kibice „Azjatyckich Tygrysów” okupują zazwyczaj północną połówkę stadionu, zaś rywale – południową.
Sukcesy:
– siedmiokrotne mistrzostwo kraju (1982, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007),
– sześć wygranych w Pucharze Króla (1958, 1959, 1960, 1963, 1967, 1988),
– siedem wygranych w Pucharze Książęcej Korony (1958, 1959, 1963, 1991, 1997, 2001, 2004),
– trzy wygrane w Pucharze Federacji Saudyjskiej (1986, 1997, 1999),
– dwie wygrane w Azjatyckiej Lidze Mistrzów (2004, 2005)
– jedna wygrana w Klubowym Pucharze Półwyspu Arabskiego (1999),
– jedna wygrana w Arabskiej Lidze Mistrzów (2005),
– jedna wygrana w Azjatyckim Pucharze Zdobywców Pucharów (1999)
Znani zawodnicy:
Mohammed Al-Khilaiwi (1989-2003)
Ten obrońca to jeden z najlepszych piłkarzy w historii Arabii Saudyjskiej. Większość kariery spędził w Al-Ittihad. W reprezentacji kraju rozegrał aż 142 mecze i strzelił jedną bramkę. Brał udział w Mistrzostwach Świata w latach 1994 i 1998. W tych drugich w meczu z Francją został wyrzucony z boiska.
Mohammed Noor (1998-)
Kolejny wybitny gracz rodem z Arabii Saudyjskiej, zwany nawet „Saudyjskim Stevenem Gerrardem”. Jest wychowankiem Al-Ittihad, gdzie gra do dziś. Obecnie kapitan zespołu. Dwukrotny zwycięzca Azjatyckiej Ligi Mistrzów. Dwukrotny uczestnik Mistrzostw Świata – 2002 i 2006. Arabski Piłkarz roku 2003. Zdobywca Złotego Buta Klubowych Mistrzostw Świata z roku 2005. W reprezentacji 66 meczów i 22 bramki.
Hamad Al-Montashari (2000-)
Dużej klasy obrońca. Wychowanek Al-Ittihad, gdzie gra do dziś. W 2005 roku wyprzedził Uzbeka Maksyma Szackicha w plebiscycie na Piłkarza Roku w Azji. Dwukrotny zwycięzca Azjatyckiej Ligi Mistrzów. Uczestnik Mistrzostw świata w roku 2006. W reprezentacji 35 meczów i 6 bramek.
Redha Tukar (2003-)
Środkowy obrońca. Jednokrotny zwycięzca Azjatyckiej Ligi Mistrzów. W Al-Ittihad od roku 2003, gdy przybył z Al-Shabab. Dwukrotny uczestnik Mistrzostw Świata w latach 2002 i 2006. W reprezentacji 40 meczów i 6 bramek.
Saad Al-Harthi (2006)
Z powodu stylu gry i aparycji zwany „Arabskim Raulem”. W roku 2007 wybrany Najbardziej Perspektywicznym Arabskim Piłkarzem. Obecnie gracz Al-Nasr. W Al-Ittihad rozegrał zaledwie jeden mecz, w którym zresztą strzelił bramkę. Uczestnik Mistrzostw Świata z roku 2006. W reprezentacji 16 meczów i aż 14 bramek!
Mohammed Kallon (2005-06)
Jeden z najwybitniejszych piłkarzy rodem ze Sierra Leone. Ma za sobą grę w dobrych europejskich klubach. Do Al-Ittihad wypożyczony był z AS Monaco. W sezonie 2005/06 w 18 meczach dla „Azjatyckich Tygrysów” zdobył 15 bramek. Obecnie gra w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W reprezentacji Sierra Leone 28 meczów i 13 bramek.
Emad Motaeb (2008-)
Jeden z najlepszych obecnie egipskich piłkarzy. Dwukrotny zwycięzca Pucharu Narodów Afryki. Brązowy medalista Klubowych Mistrzostw Świata. W Al-Ittihad od roku 2008 strzelił 7 bramek w 9 meczach. W reprezentacji Egiptu 49 spotkań i 27 goli.
Abdeljalil Hadda (1996-97)
Jeden z najwybitniejszych marokańskich napastników przełomu wieków. Popularny „Kamatcho” graczem Al-Ittihad był tylko przez jeden sezon. Grał w Hiszpanii i Japonii. Uczestnik Mistrzostw Świata w 1998 roku. Karierę zakończył w barwach rodzimego CODM Meknes w roku 2004. W reprezentacji Maroka 58 meczów i 23 bramki.
Aboubacar „Titi” Camara (2003)
Wybitny gwinejski napastnik. Swego czasu grał w silnych europejskich klubach, jak RC Lens, Olympique Marsylia czy Liverpool. Zawodnikiem Al-Ittihad był krótko w roku 2003. Karierę zakończył w roku 2006 w barwach francuskiego Amiens. W reprezentacji Gwinei 38 spotkań i 23 bramki.
Tijjani Babangida (2002-03)
Z racji umiejętności i stylu gry często porównywany do Marca Overmarsa. Jeden z najznamienitszych nigeryjskich zawodników lat 90. Złoty medalista z Atlanty. Uczestnik Mistrzostw Świata z roku 1998. Najlepsze lata kariery spędził w Ajaksie Amsterdam. Karierę zakończył w roku 2004 w chińskim Changchun Yatai. W Al-Ittihad rozegrał zaledwie 5 meczów. W reprezentacji Nigerii 37 występów i 5 bramek.
Joseph Desire-Job (2005-06)
Urodzony we Francji reprezentant Kamerunu. W sezonie 2005/06 wraz z Mohammedem Kallonem tworzył bramkostrzelny duet napastników w Al-Ittihad. Rozegrał wówczas 28 meczów i strzelił 9 bramek. Dwukrotny uczestnik Mistrzostw Świata z lat 1998 i 2002. Obecnie zawodnik katarskiego Al-Kharitiyath SC. W reprezentacji Kamerunu 46 spotkań i 6 goli.
Roberto Donadoni (1999-2000)
To w Arabii Saudyjskiej były reprezentant Włoch kończył karierę. Dla „Azjatyckich Tygrysów” rozegrał 15 meczów. Trzykrotny uczestnik Mistrzostw Europy w latach 1988, 1996 (jako zawodnik) oraz 2008 (jako trener). Dwukrotny uczestnik Mistrzostw Świata (3. miejsce w roku 1990 i drugie w 1994). W reprezentacji Włoch 63 mecze i 5 bramek.
Rob Witschge (1998-99)
Mniej znany brat Richarda Witschge. Podobnie jak poprzednik, w Arabii Saudyjskiej kończył karierę. Uczestnik Mistrzostw Europy z roku 1992 i Mistrzostw Świata z 1994. W reprezentacji Holandii 30 meczów i 3 bramki. Obecnie asystent szkoleniowca Ajaxu Amsterdam, Marco van Bastena.
Milenko Acimović (2006-07)
Były reprezentant Słowenii w najlepszych latach kariery był wyśmienitym rozgrywającym. Z reprezentacją grał na Mistrzostwach Europy w roku 2000 oraz Mistrzostwach Świata w roku 2002. W kadrze narodowej 74 mecze i 13 bramek. Obecnie gracz Austrii Wiedeń.
Bebeto (2002)
Były znakomity brazylijski napastnik to kolejny z niegdyś wielkich piłkarzy, który kończył karierę w Al-Ittihad Dżedda. Dorobek Bebeto w tej ekipie zamknął się na zaledwie 5 meczach i jednej bramce. Klasy tego gracza przedstawiać nie trzeba. Srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich z Seulu i brązowy z Atlanty. Uczestnik mistrzostw (1990), mistrz (1994) i wicemistrz (1998) świata. Piłkarz Roku 1989 w Ameryce Południowej. W reprezentacji Brazylii 76 meczów i 42 bramki.
