EuroTaktyka: Hiszpania

Hiszpanie są w dobrych nastrojach. Przekonująco wygrali wszystkie swoje mecze w tym roku, tracąc w nich jedną bramkę. Klasa rywali była co prawda wątpliwa, ale po niepowodzeniach Realu Madryt i Barcelony w Lidze Mistrzów jedno jest pewne – Hiszpanie będą głodni kontynentalnego sukcesu, a to właśnie piłkarze dwóch wspomnianych klubów w znacznej części tworzą reprezentację.

Selekcja

Największym problemem Vicente del Bosque jest obrona. Puyol został wyeliminowany z turnieju przez kontuzję, której doznał pod koniec sezonu. Dlatego w środku obrony partnerem Pique będzie Sergio Ramos. Zawodnik Realu większą część sezonu spędził na środku defensywy, zastępując Ricardo Carvalho. Jednak brak Puyola oznacza mniejszą komunikację i brak chemii między środkowymi obrońcami. Puyol z Pique tworzą w Barcelonie doskonale zbalansowany duet, w którym jeden z piłkarzy jest silniejszy i lepszy w obronie, a drugi lepszy w rozegraniu.

Umieszczenie Ramosa w środku obrony wymusza na del Bosque ustawienie na prawej obronie Alvaro Arbeloi – piłkarza świetnego w defensywie, ale nie tak dobrego w ataku jak Ramos. To może zaburzyć harmonie linii obrony, z lewej strony bowiem zagra bardzo ofensywnie usposobiony obrońca Valencii, Jordi Alba.

Pomoc jest paradoksalnie największym zmartwieniem del Bosque ze względu na liczbę światowej klasy zawodników. Pewniakami wydają się być jednak Sergio Busquets, Xavi i Xabi Alonso. Iniesta może wystąpić na lewej stronie, podobnie jak Mata. Na prawej flance zagrać mogą natomiast David Silva czy Jesus Navas, a nawet Santi Cazorla.

Brak Davida Villi, który był najskuteczniejszym strzelcem Hiszpanii na mistrzostwach świata dwa lata temu, to poważnym problemem del Bosque. Torres jest bez formy, ale jest też najbardziej ograny na najwyższym poziomie. Llorente może być pierwszym rezerwowym i targetmanem (niżej), a Negredo dżokerem.

Formacja i taktyka

Z całą pewnością formacją będzie 4-2-3-1/4-3-3, w której Xavi operował będzie przed dwójką defensywnych pomocników, Busquetsem i Alonso, wbiegając z głębi pola, tak, jak robi to w klubie. Na skrzydłach możliwych jest kilka wariantów. Pierwszym z nich jest para Mata – Silva, która znakomicie rozwinęła się w Premier League. Ta dwójka jest porcją jeszcze większej kreatywności w przodach, jednak schodząc do środka, zawęża pole gry kolegom. Jest to problem, ponieważ z prawej strony nie ma Ramosa, lecz jest Arbeloa. Tylko z lewej strony gra może zostać poszerzona przez Jordi Albę.

Ponieważ kręgosłupem reprezentacji są zawodnicy Barcelony, Hiszpania będzie dyktowała tempo gry i posiadała piłkę przez większą część meczu. Odbiór następuje natychmiast po stracie: intensywny pressing jest zakładany wysoko na połowie rywala.

Jeżeli dojdzie do sytuacji, jak opisana powyżej, wówczas Hiszpania może bić głową w mur niczym Barcelona w rewanżowym meczu z Chelsea. Del Bosque może wtedy wprowadzić Pedro lub Jesusa Navasa (albo obydwóch), którzy naturalnie poszerzą grę i rozciągną linię obrony przeciwników. To może okazać się szczególnie pomocne w spotkaniu przeciwko Włochom, którzy mają wąską formację i po jednym zawodniku na każdej flance, oraz Irlandczykom, którzy będą bronić się wąsko i głęboko – w końcu ich selekcjonerem jest Giovanni Trapattoni.

Jeszcze innym wariantem jest Iniesta grający na lewej stronie, co jednak rodzi innym problem, a mianowicie brak bardziej ofensywnej opcji – Iniesta bowiem nie jest klasycznym skrzydłowym i najlepiej czuje się w środku pomocy. Będzie on operował dość szeroko i rozciągał grę, umożliwiając swobodną cyrkulację piłki, jednak relatywnie statycznie, tzn. bez takiej penetracji, jaką gwarantują Pedro czy nieobecny David Villa.

Fabregas może być prawdziwym dżokerem w pomocy, tak jak okazał się w nim w finale mistrzostw świata. Chociaż przez sezon w Barcelonie dojrzał taktycznie, to wciąż jest zawodnikiem mniej cierpliwym od swoich kolegów i bardziej nastawionym na grę do przodu niż cierpliwe budowanie ataku. Jego podania do przodu czy dynamiczne wejścia z drugiej linii mogą być czymś, co pomoże Hiszpanom rozmontować zasieki przeciwników.

Mimo że bez formy Torres nadal jest klasowym napastnikiem i przy odpowiednim wsparciu może w końcu się odblokować. Jednak prawdziwie interesująca wydaje się rola, jaką może odegrać Llorente. Jest bardziej niż pewne, że przynajmniej dwóch z trzech rywali grupowych Hiszpanii (a także zapewne następnych) będzie bronić się w sposób, w jaki robił to Real, a później Chelsea. Właśnie w meczu z londyńczykami zabrakło w ataku punktu odniesienia. Piłkarza, do którego można zagrać górą, wstrzelić piłkę w pole karne, piłkarza silnego, który zdoła przetrzymać tam futbolówkę. Dlatego po rewanżu w Lidze Mistrzów niektórzy lamentowali z powodu oddania Ibrahimovica do Milanu czy powstały plotki o transferach do Katalonii Drogby lub właśnie Llorente.

Llorente może być właśnie takim zawodnikiem. W pewnych fragmentach meczu może dojść do sytuacji, w której Hiszpanie będą podawali wszerz boiska bez innego pomysłu niż rozklepanie obrony. Wówczas potrzebna może być bardziej tradycyjna opcja, którą będzie Llorente. Piłkarz dobrze zbudowany, wysoki, dobry w powietrzu i nieźle kończący akcje.

Podsumowanie

Pytań dotyczących Hiszpanii jest wiele. Przede wszystkim, jak poradzi sobie obrona? Czy przemęczeni ostatnimi sezonami piłkarze Barcelony znajdą w sobie energię na jeszcze jeden turniej? Czy Hiszpania zanudzi przeciwników na śmierć podaniami, a i tak nie zdobędzie potrzebnego gola? Odpowiedzi poznamy już niedługo, natomiast z zawodnikami tej klasy Hiszpania powinna bez problemów dotrzeć minimum do półfinału.

Należy spodziewać się stylu znanego z meczów Barcelony – wysoki pressing, umiarkowane tempo rozgrywania piłki, krótkie podania, dużo ruchu w okolicach pola karnego rywali.

Autor: Bartosz Gazda/Taktycznie.net