Burić lechitą z krwi i kości. Dziś wystąpił po raz 200. w barwach Lecha

Przechodząc do Lecha, Burić nie wiedział, czego się spodziewać. Jak sam przekonywał, nie planował wcale przejść do klubu z Polski. W ogóle nie znał tutejszych zwyczajów, a i z językiem na początku miał niemałe problemy. Za dzieciaka planował zostać prawdziwą gwiazdą, toteż marzył, by znaleźć się w klubie w jednej z czołowych lig w Europie.

– O Polsce niczego nie wiedziałem, a tym bardziej o Poznaniu i o Lechu. Od dziecka marzyłem o tym, by zostać dobrym piłkarzem, przenieść się do silnego klubu, ale Polski w ogóle nie brałem pod uwagę. Patrzyłem w zupełnie innym kierunku, interesowało mnie 5 czołowych lig europejskich – mówił niedługo po przybyciu do stolicy Wielkopolski w wywiadzie udzielonym oficjalnej stronie Lecha.

Ciągła konkurencja

Jego początek w Lechu nie był łatwy. Trafił najpierw do Młodej Ekstraklasy i tam cierpliwie czekał na swą szansę. W pierwszej drużynie bronili wówczas na przemian Ivan Turina i późniejszy konkurent Buricia – Krzysztof Kotorowski. Dopiero po odejściu Franciszka Smudy i przyjściu w jego miejsce Jacka Zielińskiego, Burić zaczął regularnie występować w pierwszej drużynie.

Życie Buricia w Poznaniu to ciągła rywalizacja. Musiał udowodnić swą wysoką dyspozycję już na początku, gdyż po odejściu Ivana Turiny, do Lecha trafił inny golkiper – Grzegorz Kasprzik. Jednakże szkoleniowiec nie był zadowolony z nowego bramkarza i postanowił dać szansę Buriciowi. 4 października 2009 roku w meczu 9. kolejki przeciwko Arce Gdynia, Jasmin Burić zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej i tym samym wygrał rywalizację o miejsce w składzie z Kasprzikiem.

Potem fani „Kolejorza” byli świadkami ogromnej konkurencji w bramce między Kotorowskim a Buriciem. Obaj bramkarze nie mieli stałego miejsca w składzie. Mogło być tak, że w jednym meczu wyśmienicie bronił Polak, ale w kolejnym wystąpił Bośniak. Rywalizacja między oboma golkiperami była wówczas szeroko komentowana przez ekspertów, ale także kibiców Lecha. Obaj mieli swoich zwolenników.

Dzisiaj Burić z powodzeniem konkuruje między słupkami z innym obcokrajowcem – Matusem Putnockim. Obaj bramkarze dostawali w tym sezonie swoje szanse. Słowak rozegrał dotychczas 9 meczów w ekstraklasie oraz po jednym w Pucharze Polski oraz w kwalifikacjach do Ligi Europy. Na ten moment wydaje się, że to Burić ma zaklepane miejsce w pierwszej jedenastce.

Bośniak rozegrał 16 meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej, a do tego wystąpił w pięciu spotkaniach eliminacyjnych do Ligi Europy oraz ma na koncie jeden rozegrany mecz w Pucharze Polski. Jeśli chodzi o czyste konta, to z racji większej ilości rozegranych meczów w ekstraklasie, więcej ma ich Burić (6). Putnocky tylko trzy razy zagrał na zero.

Co ciekawe, sytuacja wyglądała zupełnie inaczej w zeszłym sezonie. Wówczas u Nenada Bjelicy Burić rozegrał tylko dwanaście spotkań, a jego konkurent zagrał w 26 meczach. Dzisiaj, jak już wspomniano, na lepszej pozycji wydaje się być Jasmin Burić. Z drugiej strony, niewykluczone, że jeszcze w rundzie zasadniczej może dojść do zmiany w bramce Lecha.

Nie żałuje, że trafił do Lecha

Dziś Burić wystąpił po raz 200. w barwach Lecha Poznań. Zdołał w tym czasie zachować 88 czystych kont i wykonać niezliczoną ilość efektownych interwencji. Zdobył dwukrotnie mistrzostwo Polski, raz Puchar Polski oraz trzy razy sięgał po Superpuchar. Miał też możliwość w międzyczasie grać przeciwko takim potęgom jak Juventus Turyn czy Manchester City.

– Przez te moje wszystkie lata w Poznaniu wiele razy graliśmy w europejskich pucharach i wiadomo, że czasem szło nam lepiej, a czasem gorzej. Do dziś wspomina się nasze zwycięstwo z Manchesterem City, ale ja akurat najlepiej zagrałem w tamtych rozgrywkach jeszcze w fazach kwalifikacyjnych przeciwko Dnipro Dniepropietrowsk. Legendarny mecz z Juventusem akurat przesiedziałem na ławce – mówił w niedawno udzielonym wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego”.

Dzisiaj Burić jest przekonany, że transfer do Lecha to był strzał w dziesiątkę. Aktualnie poza tym, że jest jednym z najbardziej doświadczonych ligowców w szatni „Kolejorza”, to ponadto przez te dziesięć lat spędzonych w Polsce udało mu się osiągnąć wiele, także poza boiskiem. Udało mu się nauczyć trudnego dla obcokrajowców języka polskiego. Udało mu się również wygrać batalie o polskie obywatelstwo, o które walczył od 2014 roku. Wówczas Bronisław Komorowski – ówczesny prezydent odmówił nadania mu go. Burić się nie poddał i trzy lata później Andrzej Duda pozytywnie rozpatrzył jego podanie i nadał mu polskie obywatelstwo.

– Szybko się przekonałem, że to kraj, w którym szanuje się piłkę nożną, jest ona bardzo popularna. Poza tym żyje się tu dobrze, miasto jest piękne, klub walczy o wysokie cele, mnóstwo ludzi przychodzi na stadion. O rozczarowaniu nie mogło być mowy. Jestem zadowolony z podjęcia tej decyzji. Chciałem wyjechać z Bośni, spróbować piłki w innym kraju. Lepiej trafić nie mogłem – mówił w wywiadzie z 2012 roku dla oficjalnej strony internetowej Lecha.

Kilka słów o nieudanym jubileuszu

Dzisiejszy mecz z Miedzią w Legnicy nie był dla bośniackiego jubilata udany. Już w czwartej minucie spotkania musiał skapitulować. I co więcej, miał przy stracie gola swój czynny udział. Najpierw z rzutu wolnego mocno uderzył Petteri Forsell, Bośniak wybił piłkę przed siebie, a ta trafiła pod nogi Bożo Musy, który bezlitośnie skorzystał z tej okazji i gospodarze cieszyli się z objęcia prowadzenia. Na Twitterze można było dostrzec wiele niezbyt pochlebnych opinii oraz żartów z postawy golkipera gości.

Najkrótszy żart świata? Jasmin Burić – bramkarz #MIELPO

— o piłce kopanej (@dominho18) March 10, 2019

Na dziesięć minut przed końcem pierwszej odsłony kolejny raz przepięknym strzałem zza pola karnego popisał się Forsell i tym razem Burić nie był w stanie nic zdziałać. Zresztą cała drużyna Lecha pierwszą połowę, delikatnie mówiąc, przespała. Po przerwie Bośniak nie miał już zbyt wiele pracy i to jego koledzy powoli zaczynali przejmować inicjatywę i niedługo potem zdobyli bramkę kontaktową.

Ostatecznie cała nadzieja na wyrównanie przed doliczonym czasem gry legła w gruzach, kiedy to w 82. minucie Vujadinović zagrał ręką we własnym polu karnym. Do piłki podszedł Omar Santana i bardzo pewnie pokonał Buricia. Lech skorzystał na tym, że mecz został przedłużony aż o osiem minut. Udało im się ponownie zdobyć gola kontaktowego, ale na wyrównanie zabrakło im czasu.

Niestety 200. mecz w barwach „Kolejorza” zakończył się stratą trzech bramek przez jubilata.

Lech poniósł trzecią już porażkę w rundzie wiosennej. Kolejno przegrali już 1:2 z Zagłębiem Lubin, 0:4 z Piastem Gliwice i dzisiaj 2:3 z Miedzią Legnica.

Jacek Zieliński Jasmin Burić Krzysztof Kotorowski Lech Poznań