Asensio, Vallejo i Ceballos (?). Trwa kolejna talentyzacja Realu

W Madrycie przez wiele lat domagano się zmiany polityki transferowej i położenia większego nacisku na wychowanków cantery, a także piłkarzy hiszpańskiego pochodzenia. Sukcesy barcelońskiej La Masii, a także byłych zawodników Realu w innych klubach z Negredo, Soldado (kilka lat temu) i Parejo na czele zdawały się potwierdzać potrzebę zmiany polityki kadrowej.

Klubowi trudno było się jednak pogodzić z taką myślą, zwłaszcza że jak pisał Phil Ball w książce „Real Madryt. Królewska historia najbardziej utytułowanego klubu świata”, Madryt zawsze był miejscem otwartym i gościnnym dla innych. Wynikała z tego tendencja do tworzenia multikulturowej drużyny, a przekonanie o tym, że Real zawsze musi być najsilniejszy, powodowało, że klub beznamiętnie wydawał wielkie sumy na piłkarzy, pozostając w przeświadczeniu, że tak właśnie robić powinien.

W 2009 roku doszło do pierwszej wielkiej „talentyzacji Realu”, a do klubu dołączyły największe piłkarskie osobistości z Ronaldo, Kaką, Benzemą i Alonso na czele. Następnie była ona kontynuowana poprzez transfery Oezila, Khediry i Di Marii. Wszyscy raczej znamy tę historię, a przypominanie o kwotach, jakie zostały wydane na tych piłkarzy, mija się z celem.

Perez – po porażce swojego projektu i zdobyciu zaledwie jednego mistrzostwa w ciągu sześciu lat – wydaje się zmieniać strategię. Okej, powiecie, że Asensio podpisany był już w grudniu, a więc nikt nie mógł przewidzieć wiosennej katastrofy w wykonaniu „Królewskich”. Mimo to w ostatnim czasie zauważalny jest wyraźny trend zmierzający ku ponownej hispanizacji zespołu, której próby były podejmowane przez ostatnie kilka lat. Czy można mówić o talentyzacji drużyny, podobnie jak w roku 2009? Tak, ale jest ona przeprowadzana w sposób cichy, nie tworząc wokół siebie medialnego i marketingowego cyrku.

Niska cena odstępnego, narodowość, wiek – wszystko to wydaje się działać na korzyść tych działań, odsuwając na bok mniejszą wartość marketingową zawodników i niepewność związaną z dalszym rozwojem. Przykładów na to, że w Madrycie nie każdy nastolatek radzi sobie z presją, jest przecież wiele. Jak sam Rafael van der Vaart stwierdził niedawno w wywiadzie – „nie ma na świecie drugiego tak niecierpliwego klubu jak Real Madryt” – i trudno się z nim nie zgodzić.

Na ten moment w Madrycie zdają się rozumieć, że najważniejszy w tym wieku jest organiczny rozwój i regularne granie. Dlatego wraz z ogłoszeniem transferu Vallejo potwierdzono również, że od razu uda się on na roczne wypożyczenie do Saragossy, aby dalej zbierać seniorskie doświadczenie. Podobnie rzecz ma się z Marco Asensio, którego transferem zainteresowane jest ponad 20 klubów, z czego lwią część stanowią przedstawiciele La Liga.

Takie zainteresowanie młodym rozgrywającym jest oczywiście na rękę włodarzom z Madrytu. W myśl zasady, że im wyższy popyt, tym większa cena, madrytczycy będą mogli negocjować lepsze warunki pobytu Asensio w innym klubie, takie jak chociażby minimalna liczba minut, które powinien rozegrać, zakaz występu przeciwko macierzystemu klubowi czy też możliwość ściągnięcia zawodnika z powrotem w każdym momencie wypożyczenia. W tej chwili działacze „Królewskich” znajdują się w naprawdę komfortowej sytuacji.

Wracając jeszcze do samego piłkarza, dostanie on szansę na Audi Cup w Monachium i to po tym turnieju ma zostać podjęta oficjalna decyzja. Jednak w kuluarach mówi się, że jego wypożyczenie jest już dograne, a podobno najbliżej mu do Betisu. Tu możemy być z kolei świadkami transakcji łączonej, gdzie w jedną stronę powędruje Asensio i Odegaard, a w drugą Dani Ceballos – młody magik rodem ze szkółki „Verdiblancos”. Real poważnie zagiął parol na młodego pomocnika i mimo zapewnień prezesa Betisu Juana Carlosa Ollero, że młody piłkarz nigdzie się nie rusza, coś musi być na rzeczy. Oliwy do ognia dolewa fakt, że Ceballos nie podpisał jeszcze nowego kontraktu, a rozmowy ws. jego przedłużenia trwają już od kilku miesięcy. Co więcej, jeżeli strony nie dojdą do porozumienia, reprezentant hiszpańskiej młodzieżówki będzie mógł odejść za rok za darmo. Być może wzmożone, podkreślam: NIEOFICJALNE, zainteresowanie piłkarzem ma na celu utrudnienie negocjacji. Innym scenariuszem jest wypuszczanie tego rodzaju plotek przez środowisko związane z Ceballosem, co może mieć na celu wzmocnienie swojej pozycji, by w konsekwencji wpłynąć na lepsze warunki kontraktu. Oczywiście nie posądzam go o takie zachowanie. Wątpię także w złe intencje Realu, patrząc na to, jak Perez stara się w ostatnim czasie poprawić relacje z innymi klubami i funkcjonowanie klubu pod kątem PR.

Mimo to nie ukrywam, że zaklepanie sobie Ceballosa byłoby bardzo dobrą decyzją. Piłkarz stylem gry przypominający Asensio jest kolejnym genialnym przedstawicielem hiszpańskiej myśli szkoleniowej, opartej na budowaniu reprezentacji grającej piłką, na kreatywnych i świetnych technicznie pomocnikach – umiejących nogą wiązać krawaty. Kawał piłkarza, o którym głośno będzie nie tylko w ojczyźnie Cervantesa.

Wracając do samego transferu, w tym przypadku o wiele gorszym rozwiązaniem byłoby potraktowanie piłkarza w sposób podobny do Vallejo i pozostawienie go w Betisie na rocznym wypożyczeniu. Fakt, jest wychowankiem, wiele klubowi zawdzięcza i to tam czuje się pewnie najlepiej. Trzeba jednak założyć, że Betis otrzymałby za niego gratyfikację w postaci Asensio i Odegaarda bądź jednego z tej dwójki. Grając na podobnych pozycjach, mogliby zabierać sobie miejsce w składzie i minuty gry, tak bardzo potrzebne im do rozwoju, trudno sobie bowiem wyobrazić, aby Pepe Mel zrezygnował z wystawiania Rubena Castro, Jorge Moliny i van der Vaarta.

Dlatego też w grę mogłoby ewentualnie wchodzić tutaj wypożyczenie np. do Espanyolu, który jest ligowym średniakiem, nieobawiającym się raczej o swój pierwszoligowy byt. Co więcej, oba kluby łączą więcej niż znakomite relacje. Obopólna korzyść – Espanyol dostaje zastrzyk krwi po odejściu Vasqueza i Sergio Garcii, a Real miejsce, w którym Ceballos będzie mógł się ogrywać. Oczywiście są to na ten moment tylko luźne przemyślenia. Podobny scenariusz może jednak dotyczyć Asensio i Odeegarda w przypadku braku transferu wychowanka Betisu.

Na ten moment jednak Ceballosa nie ma. Są za to wspomniani Vallejo i Asensio, a także kilku innych utalentowanych w Castilli z Cristianem Cedresem i Borją Mayoralem na czele. Być może zabrzmi to trochę naiwnie, ale obrodziło ostatnio w Madrycie w zdolną młodzież, a ruchy transferowe wydają się przeprowadzane w sposób rozsądny. Można więc pokusić o pewną analizę tego, jakie są perspektywy budowanej w najbliższych latach kadry.

Po zakontraktowaniu Vallejo, który jest naturalnym następcą Ramosa, a także po wielce prawdopodobnym podpisaniu przez kapitana nowego kontraktu ruch ten najbardziej może uderzyć w pozycję Pepe. Portugalczyk młodszy już nie będzie, a w Madrycie zaczynają się już rozglądać za potencjalnymi następcami. Wobec tego wydaje się, że w przyszłości o miejsce w składzie walczyć będą Ramos, Varane i Vallejo, przy czym zwolennicy „opcji hiszpańskiej” marzyliby na pewno o duecie stoperów stworzonym przez piłkarzy z Półwyspu Iberyjskiego. Wizja doświadczonego Ramosa i młodego Vallejo obok siebie przekonuje dużą część madridismo. Sęk w tym, że na ten moment trudno będzie zrezygnować z Raphaela Varane’a, którego niewątpliwie można uznać za najlepiej rokującego obrońcę na świecie. Mimo wszystko problem należy do kategorii tych bardziej przyjemnych i dosyć odległych.

https://twitter.com/rafa_lebiedz24/status/627136584865968128

Ciekawiej wygląda sytuacja w drugiej linii. Asensio i Odegaard staną się ukształtowanymi piłkarzami szybciej, niż myślimy, i przyjdzie moment, w którym wejdą do szatni Realu z mocnym postanowieniem walki o pierwszy skład. Co wtedy? Prawdopodobnie Ronaldo w klubie już nie będzie (podzielam zdanie Stoiczkowa, że Ronaldo prędzej czy później odejdzie). Pamiętając o tym, że Modrić młodszy już nie będzie, Isco może odejść lada moment, a przyszłość Benzemy również nie należy do najpewniejszych, można zaryzykować tezę, że z obecnej pierwszej i drugiej linii za dwa lata zostaną strzępy. Osobiście chciałbym kiedyś zobaczyć linię pomocy w składzie Kroos-Isco-James-Asensio-Ceballos. Czas pokaże, czy będę miał okazję cieszyć się z takiego widoku. Nie ukrywam – poziom kreacji i panowania nad wydarzeniami zjawiskowymi mógłby przerastać ten, który prezentowała Barcelona Guardioli, przy założeniu, że Asensio i Ceballos rozwiną się tak, jak powinni.

W tym momencie widzę logikę w działaniach Pereza. Transfery Realu dawno mi się tak nie podobały i nie ukrywam, że czekam z niecierpliwością na następne. O ile zakontraktowanie Ceballosa wydaje się na ten moment jeszcze odległe, o tyle wszystko zmierza w dobrym kierunku i mamy do czynienia z talentyzacją vol.2. Pytanie, czy przyniesie ona większe sukcesy?

Dani Ceballos Hiszpania Jesus Vallejo Marco Asensio Real Madryt