Szkocka musi poczekać. Bramy do Euro 2016 jeszcze zamknięte

Dzisiaj cel był jasny. Komplet punktów i zerkanie jednym okiem w stronę pojedynku Irlandii z Niemcami. Początek był wymarzony. Kapitalne podanie Milika i całą akcję zakończył w swoim stylu Robert Lewandowski, do czego nas ostatnio ewidentnie przyzwyczaja. Klasa sama w sobie. Niestety nie wszyscy koledzy dzisiaj próbowali mu dorównać. Bezbłędnie Glik, świetne zawody Mączyńskiego, poprawnie Pazdan, a reszta chyba została w szatni.

Były to miłe złego początki. Sam początek pokazał Szkotom, że przyjechaliśmy tutaj po komplet punktów i nawet dostosujemy się poziomem agresywności, żeby tylko wrócić z Wysp z tarczą. W pierwszej połowie co chwilę gotowało się w polu karnym rywala. Podwyższyć mógł Kuba Błaszczykowski, ale piłka po jego strzale minimalnie minęła bramkę. Zawodnik Fiorentiny w końcu poczuł się pewnie za panowania Nawałki. Wszędzie go było pełno, a wymienność pozycji z Milikiem i Grosickim ewidentnie mu służy.

Selekcjoner dostrzegł, że cała trójka nie lubi statecznej gry, są ruchliwi, nie boją się wziąć odpowiedzialności na swoje barki. Dał im wolną rękę. Sialiśmy popłoch w szeregach defensywnych rywala, który mógł liczyć tylko na stałe fragmenty gry, choć trzeba przyznać, że kilka razy musieliśmy się ratować faulem, zabijając niebezpieczeństwo już w zarodku. Niespodziewanie dobre zawody rozegrał Mączyński, chociaż w defensywie do spółki z Krychowiakiem zostawiali rywalom zbyt dużo miejsca. Upodobali sobie tę strefę i stopniowo drążyli skałę. Wychodziliśmy jednak z założenia, że przeciwnik może przejść, ale piłka – nigdy.

Szkoci początek mieli fatalny. Po bramce czuli się jak bokser po serii ciosów. Zamroczeni, przestraszeni, bez ochoty do gry. Dopiero z czasem doszło do nich, że pokonując Polaków, mogą jeszcze włączyć się do walki o awans, choć kiedy w pierwszej połowie obserwowałem ich w akcji, przypomniał mi się Piotr Świerczewski i jego „na chaos, na chaos”.

Kiedy już tak spokojnie spoglądaliśmy w kierunku szatni, to nagle dostaliśmy cios znienacka, którego nie mogliśmy się spodziewać. Ritchie takim uderzeniem mógłby rozwalać mury. Fabiański bez szans. Pozostawiliśmy za dużo miejsca, aż grzech było nie skorzystać z takich przestrzeni. Żeby powtórzyć taki strzał, musiałby próbować przez kilka godzin. Strzał marzenie. To tak, jakbyś jechał spokojnie autostradą bez korków, a tu nagle ferrari wjeżdża ci w bok. Moment rozluźnienia i zostaliśmy skarceni. Pierwsza połowa zaczęła i skończyła się mocno.

Jeszcze dobrze nie rozsiedliśmy się w fotelach po przerwie, nie zapięliśmy pasów, a mogliśmy mieć powtórkę z rozrywki. Najpierw niezły strzał Milika obronił Marshall, a chwilę później pomylił się Naismith. Druga połowa to była prawdziwa jazda bez trzymanki. Atak za atak. Ząb za ząb. Nawet nie było kiedy przypomnieć zwycięskiego składu Kaiserslautern z meczu z Bayernem w sezonie 1997/1998. Nie można było narzekać na nudę.

Dostaliśmy w 45. minucie solidną lekcję pokory. Już frunęliśmy myślami do Francji, a Szkoci podcięli nam skrzydła. My jednak cierpliwie budowaliśmy fundamenty pod drugą bramkę, niespecjalnie przejmując się agresywnymi rywalami, a oni wyprowadzili kolejny piękny cios. Wybór bramki meczu niezwykle trudny. My mamy jednak większe problemy.

Mieliśmy spotkanie pod kontrolą, nie dopuszczaliśmy rywali pod bramkę Fabiańskiego, a wystarczyła bramka do szatni i nagle nasze morale spadło. Szkoci poczuli krew, dołożyli jeszcze większą porcję agresji i wybijali nam piłkę z głowy, a Adam Nawałka przy stanie 2:1 dla Szkocji wprowadził na boisko… defensywnego pomocnika i dwóch obrońców. Trochę z konieczności, trochę zachowawczo, trochę bez pomysłu. Cały czas liczył na Lewandowskiego i jego świetną dyspozycję. Po przerwie zabrakło przede wszystkim świeżości i spokoju, którym emanowaliśmy w pierwszej połowie. Nie było gościa, który wszedłby z ławki i przepychał się z tymi drwalami.

Lewandowski potrzebował pomocy. Może wprowadzenie Sobiecha byłoby lekarstwem na tę szkocką ścianę. Poza tym na ławce nie było zawodnika, który odwróciłby losy spotkania. Wlali w nasze serca nadzieję, rozbudzili wyobraźnię, a Szkoci, grając antyfutbol, zmusili nas tylko do wrzucania piłek w pole karne. Z dystansu dwa razy groźnie strzelał Krychowiak, głową próbował Grosicki, ale zawsze czegoś brakowało.

Kiedy już Szkocja powoli podnosiła ręce w geście tryumfu, los nam oddał to, co zabrał w ostatnich sekundach pierwszej połowy. Lewandowski wturlał piłkę do bramki, dając Polsce jeden punkt.

Poszedł @lewy_official za ta pilka jak dzik w żołędzie

— Zelislaw Zyzynski (@ZelekZyzynski) October 8, 2015

Bardzo dobra pierwsza połowa, brak jakości w drugiej i kończymy mecz z ledwo uciułanym jednym punktem. Szczęście w nieszczęściu. Musimy na razie zapomnieć o Euro 2016 i skupić się na Irlandii. Awans Polski może nawet wyglądać, jak bramka „Lewego”. Brzydko, szczęśliwie, ale efekt końcowy najważniejszy.

https://www.youtube.com/watch?v=mMCKQf2SwG4

Adam Nawałka Polska Robert Lewandowski